Eén van de lezers van mijn weblog noemt een webpagina waar e.e.a. over de werkelijke 'winst' van keramische wiellagers staat. De winst bij een racefiets met 28" wielen is zegge en schrijven 0,73 Watt ofwel 0,26% bij een vermogen van 285 Watt.
In een Velomobiel worden deze verschillen wel groter, er zijn nu eenmaal 3 wielen en geen 2. Ook de diameter van alle wielen is een stuk kleiner waardoor er bij een gegeven snelheid meer omwentelingen worden gemaakt.
Al met al zal het bij een Quest 1,5 Watt opleveren, niet veel maar wel voldoende voor 'tussen de oren'.
http://www.fietsica.be/naven_en_lagers.htm
maandag 27 november 2006
Auto in de Markervaart
Vanmorgen een spannende gebeurtenis, de eerste paal van onze nieuwe stolpboerderij wordt geslagen. Met recht een mijlpaal. Na de eerste vijf palen vertrekken we van de bouwplaats.Vanmiddag plak ik eerst de gisteren lek geraakte achterband. Ik pomp de binnenband op terwijl hij nog in de buitenband zit. Direct zie ik een steentje uit de buitenband steken. Bij het verwijderen daarvan ontsnapt meteen veel lucht.
Het loopvlak van de Schwalbe Marathon Racer is nog net niet afgesleten. In de zomer kan de band zeker nog een paar duizend kilometer mee. Nu laat ik de nieuwe band er op zitten en de bijna versleten band vouw ik weer op om als reserveband te dienen.
Om kwart over twee rij ik nog een keer, nu met de Quest naar De Woude. Op de N246 is het fietspad volledig geblokkeerd door twee kraanwagens. Er is een bestelauto te water geraakt en de beide kraanwagens trekken tegelijk om de ongelukkige besteller weer op het droge te krijgen.
zondag 26 november 2006
Volendam en lekke band
Vandaag eindelijk weer eens echt mooi fietsweer. Gisteren waaide 'de stront van de dijk'. De nu toch nog vrij krachtige wind komt uit het zuidwesten. De temperatuur is een graad of 13, belachelijk hoog voor de tijd van het jaar. Het is volop zon en het zicht is vrijwel onbeperkt. Alle ingrediënten voor een lekker tochtje zijn aanwezig.
De rit gaat naar Volendam. Traditioneel via de pont in Akersloot waar het heel druk is. De pont is net vol geladen als ik aankom en er moet een ronde gewacht worden. Zolang het kan blijft de kap erop, lekker warm. Ik mag direct daarna mee, in de zijde van de pont neem ik 'geen ruimte' in.
Naar West-Graftdijk is het makkelijk om rond 38 km/u te rijden, de Schermer duik ik in met 46 km/u om dit tot aan De Rijp te blijven rijden. Dat stuk is de wind iets achterlijker en dat helpt natuurlijk. In De Rijp is het druk en gaat het langzaam, ik zie meerdere zwarte pieten en zij reageren enthousiast op de Quest.
Ik geniet van het lange stuk door De Beemster. Heerlijk fietsen over een mooi breed fietspad.
In Kwadijk neem ik de omweg via een mooie landelijke route. Opvallend zijn de duizenden eenden die op de weilanden zijn neergestreken. In de lucht vliegen nog eens duizenden kieviten schijnbaar doelloos rond. Ze hebben door het veel te warme weer nog steeds de koers naar het zuiden niet verlegd. De weilanden zijn nog onrealistisch groen en het gras groeit gewoon door.
Buiten Kwadijk komt een ruiter aanstappen, ja dit keer een heer. Zijn edele viervoeter voelt zich bedreigd en deinst 15 meter achteruit. Ik sta stil en wacht tot de ruiter zijn paard weet uit te leggen dat er echt niks aan de hand is. Dat duurt even en de man bedankt me voor mijn geduld.
Anderhalf uur na vertrek van huis sta ik op de dijk van Volendam. Er zijn nog steeds toeristen en de Volendammers genieten ook van het mooie weer. Ik laat de kap erop en met mijn zwarte Apple pet zit ik zo diep in de Quest dat verschillende mensen me pas heel laat zien en zeggen:'D'r zit iemand in'.
Ik eet onderdeks een banaan en ga de dijk weer op.
In De Rijp voel ik plotseling de Quest dweilen, een lekke achterband. Dit is de eerste lekke achterband met deze fiets in 6750 km. Niet gek voor een Schwalbe Marathon racer. De altijd voor dit doel in de fiets aanwezige kunststof kniebeschermer pak ik achter uit de Quest en kantel de Quest 45 graden. Het verwijderen van het wieldoekje en de kapotte binnen/buitenband combinatie gaat moeilijk. Kennelijk is de nieuw aangebrachte M8 bout in de achteras langer. Ik moet de nieuwe band met de hand helemaal in de wielkast langs de bout geleiden.
Een vriendelijke mevrouw vraagt of ik een 'echte' pomp nodig heb. Hoeft niet, de Sigma Lambdajet pompt zonder veel moeite tot 10 bar. Ik laat het bij 6 bar en vervolg na een kwartier mijn weg.
In De Rijp kijkt een automobilist niet goed en hoewel hij moet en ook kan stoppen, doet ie het niet. Hij rijdt me bijna klem tegen een huis en ik mopper wat tegen de bestuurder.
Datzelfde gebeurt even later ook met twee fietsende dames. Ze zien me totaal niet ondanks dat er zich niks tussen hen en mij bevindt. De claxon biedt uitkomst en de dames schrikken zich wild. Ze zijn juist op tijd weer op hun eigen weghelft.
78 km. Totaal nu 6775 km.
De rit gaat naar Volendam. Traditioneel via de pont in Akersloot waar het heel druk is. De pont is net vol geladen als ik aankom en er moet een ronde gewacht worden. Zolang het kan blijft de kap erop, lekker warm. Ik mag direct daarna mee, in de zijde van de pont neem ik 'geen ruimte' in.
Naar West-Graftdijk is het makkelijk om rond 38 km/u te rijden, de Schermer duik ik in met 46 km/u om dit tot aan De Rijp te blijven rijden. Dat stuk is de wind iets achterlijker en dat helpt natuurlijk. In De Rijp is het druk en gaat het langzaam, ik zie meerdere zwarte pieten en zij reageren enthousiast op de Quest.
Ik geniet van het lange stuk door De Beemster. Heerlijk fietsen over een mooi breed fietspad.
In Kwadijk neem ik de omweg via een mooie landelijke route. Opvallend zijn de duizenden eenden die op de weilanden zijn neergestreken. In de lucht vliegen nog eens duizenden kieviten schijnbaar doelloos rond. Ze hebben door het veel te warme weer nog steeds de koers naar het zuiden niet verlegd. De weilanden zijn nog onrealistisch groen en het gras groeit gewoon door.
Buiten Kwadijk komt een ruiter aanstappen, ja dit keer een heer. Zijn edele viervoeter voelt zich bedreigd en deinst 15 meter achteruit. Ik sta stil en wacht tot de ruiter zijn paard weet uit te leggen dat er echt niks aan de hand is. Dat duurt even en de man bedankt me voor mijn geduld.
Anderhalf uur na vertrek van huis sta ik op de dijk van Volendam. Er zijn nog steeds toeristen en de Volendammers genieten ook van het mooie weer. Ik laat de kap erop en met mijn zwarte Apple pet zit ik zo diep in de Quest dat verschillende mensen me pas heel laat zien en zeggen:'D'r zit iemand in'.
Ik eet onderdeks een banaan en ga de dijk weer op.
In De Rijp voel ik plotseling de Quest dweilen, een lekke achterband. Dit is de eerste lekke achterband met deze fiets in 6750 km. Niet gek voor een Schwalbe Marathon racer. De altijd voor dit doel in de fiets aanwezige kunststof kniebeschermer pak ik achter uit de Quest en kantel de Quest 45 graden. Het verwijderen van het wieldoekje en de kapotte binnen/buitenband combinatie gaat moeilijk. Kennelijk is de nieuw aangebrachte M8 bout in de achteras langer. Ik moet de nieuwe band met de hand helemaal in de wielkast langs de bout geleiden.
Een vriendelijke mevrouw vraagt of ik een 'echte' pomp nodig heb. Hoeft niet, de Sigma Lambdajet pompt zonder veel moeite tot 10 bar. Ik laat het bij 6 bar en vervolg na een kwartier mijn weg.
In De Rijp kijkt een automobilist niet goed en hoewel hij moet en ook kan stoppen, doet ie het niet. Hij rijdt me bijna klem tegen een huis en ik mopper wat tegen de bestuurder.
Datzelfde gebeurt even later ook met twee fietsende dames. Ze zien me totaal niet ondanks dat er zich niks tussen hen en mij bevindt. De claxon biedt uitkomst en de dames schrikken zich wild. Ze zijn juist op tijd weer op hun eigen weghelft.
78 km. Totaal nu 6775 km.
zondag 19 november 2006
Ronde De Woude en Beemster
Vanmorgen regent het. Het KNMI belooft vanmiddag mooi droog, helder, maar fris weer. De banden van de Quest hebben al meer dan een maand geen aandacht gehad. Het verlies aan druk is beperkt, er is in vier weken een halve bar verdwenen. Ze krijgen er alledrie wat bij, de voorbanden tot 6.3, de achterband tot 6.1 bar.Om twee uur ga ik op pad om via de pont bij Akersloot eerst naar De Woude te rijden. De stolp is op het grondvlak uitgezet en ik wil het nog even op me laten inwerken.
Direct na de pont zie ik een witte Mango aankomen, dat moet Kees van Hattem zijn. Kees seint met zijn lichten en we stoppen naast elkaar. Kees heeft de keramische lagers opgezocht op de site van SKF, ze zijn dus niet alleen voor de Nuon Solar Challenge gemaakt. Tijdens deze monstertocht met zonneauto's door Australië hadden alle auto's deze keramische lagers.
De pontbaas herkent me en de overtocht is gratis, mits er volgend jaar een uitgebreid abonnement komt. Na het maken van wat foto's vervolg ik mijn weg naar Beemster. De aannemer gaat onderzoeken of er in plaats van een stalen vierkant een eikenhouten vierkant in kan komen. Om een beeld te krijgen hoe zoiets eruit ziet rij ik naar de Beemster waar aan de Jisperweg 2 een schitterende boerderij gebouwd wordt. Het grote vierkant staat al fier overeind en is inderdaad bijzonder imposant.
Het wordt nu koud en ik trek een jasje met lange mouwen aan, de kap kan dan onderdeks blijven. Jisperweg 2 is bijna aan de noordgrens van de Beemster en ik kan dan ook de mooie Westdijk naar Jisp nemen. De zon staat al laag en zorgt voor prachtige tegenlicht beelden door de duizenden rietpluimen.
Via De Rijp en West-Graftdijk gaat het naar de pont bij Akersloot. Op het talud van de Kogerpolderbrug stop ik om een plaatje te schieten van de ondergaande zon boven het Alkmaardermeer. Het is prachtig helder en de beelden zijn glashelder en kleurrijk.
Ik krijg wat koude voeten, de Hotronic elektrische verwarming moet maar weer van stal worden gehaald. Onder de douche jeuken mijn tenen flink, een teken dat ze koud zijn geweest.
52 km
woensdag 15 november 2006
Keramische wiellagers
Vandaag kreeg ik via collega Hans Snijder een setje keramische wiellagers in handen. Het verschil tussen deze lagers en de standaard stalen kogellagers is heel groot. De stalen kogellagers hebben een duidelijk voelbare weerstand. De keramische lagers zijn vrijwel weerstandloos en draaien in de hand superlicht.Nu zullen de verschillen in werkelijkheid betrekkelijk gering zijn, maar een feit is wel dat een test van 2 wielen met de beide lagertypen een groot verschil laten zien als je ze vrij draaiend een precies gelijke versnelling geeft. Het wiel met de stalen lagers staat na een bepaalde tijd stil, het wiel met het keramische lager draait bijna 3x zo lang.
De kosten zijn beperkt, ik betaal rond 20 euro per stuk voor de voorwiellagers (6001), een tientje meer voor het achterwiel. Dit is een 'overzichtelijke' investering voor een goed gevoel tussen de oren :).
zondag 12 november 2006
Na 3 weken weer in de Quest
Gisteren had het KNMI een waarschuwing van Bft 8 uitgegeven. Hoewel de hardste wind pas in de avond zou langskomen, vertrouw ik het niet en laat de Quest in zijn hok. De kustprovincies krijgen altijd de meeste wind, het IJsselmeer meestal één Bft minder en de provincies in het binnenland nog minder wind. Dit betekent dat je met een Velomobiel in het binnenland vrijwel altijd kunt rijden, terwijl je aan de kust, zeker op de hogere dijkwegen, vaker niet kunt rijden.
Vanmorgen waait het nog 28 knopen, 7 Bft met uitschieters tot 80 km/u. Ik wacht het maar even af. Vanmiddag om 15.30 uur waait het 24 knopen, ik wil beslist een stukje rijden. Buienradar.nl voorspelt me dat ik in ieder geval enkele buien op mijn kop zal krijgen. Nou dat klopt. Ik ben nog niet onder de luifel van ons huis weg of de eerste bui roffelt al op de Quest, zelfs hagelstenen voel ik duidelijk. In de bebouwde kom gaat het prima, op de ruimte voel ik dat de wind de Quest stevig bij zijn lurven pakt. Ik ga richting Uitgeest en fiets 34 km/u. Van mijn kuitprobleem heb ik nu totaal geen hinder. Ik doe het ook wel erg rustig aan. Pas voorbij Uitgeest verhoog ik de snelheid tot 40 km/u, nog steeds geen probleem. Ik geniet van het ontspannen fietsen in de knusse Quest onder de schuimkap. De binnenverlichting is aan en de gekleurde lampjes van de Wilma verlichting verhogen de feestvreugde.
Ik moet om uiterlijk 17.00 uur bij een etentje met de vrijwilligers van onze haven zijn. Daarom sla ik voor Krommenie af naar rechts en ga over de Lagendijk richting Beverwijk. Langs het fort slingert de dijk richting het Noordzeekanaal. De wind komt nu van rechtsvoor in en ik wordt weer getrakteerd op een pittige bui. Met de klep van mijn pet schuin op de kap is het uitstekend te doen.
Ik neem de Communicatieweg richting Beverwijk/Heemskerk en klim tegen het talud van de A9 op. Ik passeer verschillende fietsers die tegen de harde wind op knokken. Hoewel ik er mijn gemak van neem, kan ik toch makkelijk 28 km/u rijden, zeker 2x zo snel als de normale fietsers.
Door Heemskerk en Castricum rijd ik in de beschutting van veel bomen naar huis.
23 km
Vanmorgen waait het nog 28 knopen, 7 Bft met uitschieters tot 80 km/u. Ik wacht het maar even af. Vanmiddag om 15.30 uur waait het 24 knopen, ik wil beslist een stukje rijden. Buienradar.nl voorspelt me dat ik in ieder geval enkele buien op mijn kop zal krijgen. Nou dat klopt. Ik ben nog niet onder de luifel van ons huis weg of de eerste bui roffelt al op de Quest, zelfs hagelstenen voel ik duidelijk. In de bebouwde kom gaat het prima, op de ruimte voel ik dat de wind de Quest stevig bij zijn lurven pakt. Ik ga richting Uitgeest en fiets 34 km/u. Van mijn kuitprobleem heb ik nu totaal geen hinder. Ik doe het ook wel erg rustig aan. Pas voorbij Uitgeest verhoog ik de snelheid tot 40 km/u, nog steeds geen probleem. Ik geniet van het ontspannen fietsen in de knusse Quest onder de schuimkap. De binnenverlichting is aan en de gekleurde lampjes van de Wilma verlichting verhogen de feestvreugde.
Ik moet om uiterlijk 17.00 uur bij een etentje met de vrijwilligers van onze haven zijn. Daarom sla ik voor Krommenie af naar rechts en ga over de Lagendijk richting Beverwijk. Langs het fort slingert de dijk richting het Noordzeekanaal. De wind komt nu van rechtsvoor in en ik wordt weer getrakteerd op een pittige bui. Met de klep van mijn pet schuin op de kap is het uitstekend te doen.
Ik neem de Communicatieweg richting Beverwijk/Heemskerk en klim tegen het talud van de A9 op. Ik passeer verschillende fietsers die tegen de harde wind op knokken. Hoewel ik er mijn gemak van neem, kan ik toch makkelijk 28 km/u rijden, zeker 2x zo snel als de normale fietsers.
Door Heemskerk en Castricum rijd ik in de beschutting van veel bomen naar huis.
23 km
zaterdag 11 november 2006
Het wordt beter
Even een update. Het begin van de week flink hinder van de kuit gehad. Woensdag bel ik de fysiotherapeut, het begint me te vervelen. De fysiotherapeut is er niet en zijn antwoordmachine belooft me terug te bellen. Donderdagochtend is de pijn een heel stuk minder en ik kan zowaar mijn hele voet afrollen. Da's een hele verademing.
De fysio belt me donderdag terug en geeft college over het grotere risico op chronische letsels bij zware belasting, dit in combinatie met het beperkte herstellend vermogen van een ouder wordend lichaam. Geen fijn verhaal. Ik vertel hem dat het gelukkig al beter gaat en ik mag langs komen als het echt nodig is.
Donderdagavond is mijn vaste zwemavond. Ik ga er wel heen, maar neem geen deel aan de training. Ik poedel wat heen en weer, heel prettig.
Vanochtend wil ik een stukje gaan fietsen in de Quest. Het waait NW 5 - 6 en de er zijn waarschuwingen van kracht van Bft 8. Het KNMI waarschuwt dat er drukkers tot 80 km per uur tussen zullen zitten. Ik kijk het maar even aan en laat de Quest in zijn hok.
De fysio belt me donderdag terug en geeft college over het grotere risico op chronische letsels bij zware belasting, dit in combinatie met het beperkte herstellend vermogen van een ouder wordend lichaam. Geen fijn verhaal. Ik vertel hem dat het gelukkig al beter gaat en ik mag langs komen als het echt nodig is.
Donderdagavond is mijn vaste zwemavond. Ik ga er wel heen, maar neem geen deel aan de training. Ik poedel wat heen en weer, heel prettig.
Vanochtend wil ik een stukje gaan fietsen in de Quest. Het waait NW 5 - 6 en de er zijn waarschuwingen van kracht van Bft 8. Het KNMI waarschuwt dat er drukkers tot 80 km per uur tussen zullen zitten. Ik kijk het maar even aan en laat de Quest in zijn hok.
zaterdag 4 november 2006
Gekwetste kuitspier
Ik tik dit bericht met mijn rechterbeen op een bankje met een kussentje eronder. Niet mijn gebruikelijke positie. Wat is er aan de hand?
Donderdag twee weken geleden heb ik tijdens een zwemtraining met zwemvliezen een forse kramp gekregen. Zo erg dat ik de drijvende baanscheidingslijn nodig had om boven water te blijven. Na het zwemmen bleef de kramp als een zeurende pijn op de achtergrond, ook de week erna. Fietsen ging verrassend genoeg nog prima.... tot afgelopen zondag. Vanaf zondag is de pijn steeds hinderlijker geworden en het lopen gaat nog slechts als een trekkebeen. Spierpijn wordt meestal na een paar dagen minder, tot nu toe alleen maar beroerder. Mijn vrouw vreest een embolie, ik had eerder een dubbele longembolie, en ze staat erop dat ik naar de huisarts ga. Ik ben normaal niet zo gedwee maar gerust ben ik er ook niet op. Daarom toch maar even langs de huisarts. Deze stelt me gerust, de bloedsomloop is in orde. Als ie mij bij de kuit pakt ervaar ik dat als een echte kuitenbijter, ik ga door de grond. De conclusie is dat ik de diepe kuitspier heb gekwetst. Gaat vanzelf weer over, mits ik de belasting maar beperk.
Daarom even geen fietsen en zwemmen. Oervervelend, maar het is helaas niet anders.
Donderdag twee weken geleden heb ik tijdens een zwemtraining met zwemvliezen een forse kramp gekregen. Zo erg dat ik de drijvende baanscheidingslijn nodig had om boven water te blijven. Na het zwemmen bleef de kramp als een zeurende pijn op de achtergrond, ook de week erna. Fietsen ging verrassend genoeg nog prima.... tot afgelopen zondag. Vanaf zondag is de pijn steeds hinderlijker geworden en het lopen gaat nog slechts als een trekkebeen. Spierpijn wordt meestal na een paar dagen minder, tot nu toe alleen maar beroerder. Mijn vrouw vreest een embolie, ik had eerder een dubbele longembolie, en ze staat erop dat ik naar de huisarts ga. Ik ben normaal niet zo gedwee maar gerust ben ik er ook niet op. Daarom toch maar even langs de huisarts. Deze stelt me gerust, de bloedsomloop is in orde. Als ie mij bij de kuit pakt ervaar ik dat als een echte kuitenbijter, ik ga door de grond. De conclusie is dat ik de diepe kuitspier heb gekwetst. Gaat vanzelf weer over, mits ik de belasting maar beperk.
Daarom even geen fietsen en zwemmen. Oervervelend, maar het is helaas niet anders.