Zatermorgen eerst de bus opgehaald om de Quest in te vervoeren naar de Harskamp. Even langs de zaak om weer twee nieuwe medewerkers te begroeten.Thuis knip ik uit wat reststukken Ventisit een stukje tapijt bijeen voor de vloer van de Quest. Effectief en het ziet er mooi uit. Met twee stroken dubbelzijdige tape blijft het matje prima liggen.
Daarna fiets ik met de Quest naar de haven in Uitgeest waar het een drukte van belang is. Dit is het laatste weekend dat de leden aan hun boten kunnen werken. Dinsdag gaan de schepen te water. Ik verlaat de drukke haven en fiets via een omweg door de polder langs het Oer-IJ weer naar huis.
Om 15.00 uur laad ik de Quest in de bus, ook nu weer merk ik dat de spoorbreedte iets is toegenomen, de wielen wringen iets in de geleideplanken waarmee de Quest met de beide voorwielen de bus wordt binnengereden. Om half vijf rij ik de Harskamperdennen op. ik zie heel veel bekende gezichten. Meteen nadat ik de Quest uit de bus haal drommen belangstellenden voor de nieuwe Quest en vooral de LEDs om de fiets. De knipperlampjes maken overuren en iedereen is het erover eens dat het er mooi uitziet en heel goed zichtbaar is. Dus Kees, je kunt hetzelfde kunstje ook bij Koe-est zonder problemen uithalen :).
Ook het eerste exemplaar van de nieuwe Ventisit Softcell mat wordt door vele ligfietsers goedkeurend bekeken. Iets minder ventilatie, maar nog veel meer comfort.
Ik pomp mijn luchtbed op, leg een deken erop en daarop leg ik weer een Thermorest matje. Vorig jaar lag ik slechts op het luchtbed op de bodem van de bus en dat is vreselijk koud. Al met al nu heerlijk geslapen.
Na een goed glas wijn op naar de pastamaaltijd. Bert en Leonie Gazendam en een heel team vrijwilligers hebben er weer een prima maaltijd van gemaakt.
Het begint flink te regenen en ik ga voor mijn doen op tijd te slaapzak. De regendruppels op het kunststof dak tikken me snel in slaap.
Zondagmorgen, 1e Paasdag, begint met regen. Gezamenlijk ontbijten we in het hoofdgebouw.
Om half elf vertrekken we met een grote groep fietsers voor een tocht van 62 km over de Veluwe. Mooie rit, die wel geplaagd wordt door meerdere lekke banden en zelfs een kettingbreuk. De eerste stop is bij een lokatie van Staatsbosbeheer. De horeca is totaal niet voor zijn taak berekend. Ik krijg hardbevroren appeltaart, waardeloos dus.
Dat het wat dat betreft beter kan zie ik bij het tweede rustpunt. De appeltaart is hier perfect. Zo veel ook dat ik het niet op kan. Leonie helpt me en Hans Pasman zorgt uiteindelijk voor een leeg bord.
De zon schijnt al even en ik ben vergeten mij met factor 60 in te smeren. Gelukkig houdt de nieuwe Velomobiel helm de zon grotendeels uit mijn gezicht en valt de schade mee.
Op de terugweg slingert de mooie weg omlaag te verleidelijk om er niet met een bloedgang vanaf te racen. Maximaal 69 km/u geeft de computer aan. Theo van Goor - vergeef me Theo, die Quest gaat ook zo makkelijk hard - moppert even later over 'die idioten die de voorrijder zo hard voorbijscheuren'. Ik geef besmuikt toe dat ik die idioot ben.
Terug op de camping haal ik met Nico van Laar het barbequevlees op bij de slager. Even later blijkt dat de sauzen niet besteld zijn. Geen nood, weer even in de bus en naar een cafetaria waar Wendy 3 emmers saus scoort.
De barbeque is uitstekend en de avond verloopt prettig aan tafel met o.m. Frans van Schoot en Theo van Goor. Ben je gek op anekdotes vanuit de begrafeniswereld, schuif de volgende keer bij Theo aan tafel.
Ik slaap als een roos en wordt pas om 8.45 uur wakker in de bus. Te laat voor het gezamenlijke ontbijt. Geen probleem, ik heb uiteraard alles bij me en eet mijn broodje in de bus.
Om half elf ga ik weer op weg naar Castricum. Mooi weekend.