Hoorn - Volendam

Vandaag een middellange trip op het programma. Het weer is iets beter, het zonnetje schijnt zelfs waterig door de sluierbewolking.
Om half elf zit ik in de Quest, de schuimkap laat ik thuis. Ik ga eerst naar Hoorn. Route: Akersloot, De Rijp, Noordeinde, Driehuizen, Schermerhorn, Oostmijzerdijk, Avenhorn. Op de Oostmijzerdijk rij ik een ligfietser achterop met een onderstuur ligfiets. Hij neemt er zijn gemak van en slingert nogal over de weg. Ik waag er maar een toeter aan, maar de goede collega reageert niet. Toch er maar snel langs. Tijdens het langsrijden zie ik dat ie iPodoortjes in heeft. Die staan blijkbaar nogal hard en dan hoor je alleen maar de muziek.
Om 12.00 uur rij ik Hoorn binnen en zoek een gelegenheid op om een lekkere espresso te verschalken. Op 't Breed is het terras al open en ik zet de Quest even op de stoep. Terwijl ik dat doe komt er een hele bende motormuizen binnenvallen. Nou.... muizen zijn het in doorsnee niet. De gemiddelde motorrijder is een 100 kilo + man. Tijdens het uitpellen van de motorkleding blijken er ook enkele vrouwen tussen te zitten, minder zwaar, maar wel stevige meiden.
Ik wil niet koud worden, dus al snel zoek ik de warmte van de Quest weer op. Met een 40 km/u gaat het richting Volendam. Ik krijg de wind tegen en ik begin te merken dat de calorieënvoorraad aan zijn einde komt. Bij het gemaal tussen Warder en Edam klim ik de dijk op en op de uitkijkpost eet ik een broodje en een banaan. Een stel, man en vrouw, op een Vittorio tandem, doen hetzelfde. Ze vinden de Quest heel mooi en zijn verbaasd over de snelheden die je met zo'n fiets kunt bereiken. Hun snelheid voor de wind is 22 km/u, ja, dan moet je geduld hebben.
Vlak voor Edam zie ik een gele Mango aankomen. De fietser komt naar mijn weghelft en stopt. Ik denk even dat het Kees Schouten is, maar de kleur helm klopt niet. Het blijkt Frank Hettema te zijn. Hij is ergens over heen gereden en denkt dat zijn aandrijving niet goed werkt. Hij gaat weer even in de Mango zitten en trapt terwijl ik hem aan de achterkant optil. Het klinkt en werkt allemaal goed. We praten wat over onze fietsen. Het valt Frank op dat de nieuwe Quest zo mooi is afgewerkt, vooral het instrumentenpaneel. Na 10 minuten gaat Frank naar Hoorn, ik naar Edam en daarna richting Beemster.
Via De Rijp en West-Graftdijk bereik ik de pont in Akersloot. Het is er druk, maar de Quest kan mooi aan de zijkant van het dek staan en er kunnen toch 3 auto's mee.
Om half drie rij ik Castricum binnen. Het begint te regenen, geen probleem, ik ben er bijna. Zoals gebruikelijk geeft een oudere man in een Opel Kadett mij op de rotonde vlak bij huis geen voorrang. Ik scheld de man verrot, maar zoals ook gebruikelijk, kijkt de dader me niet aan en rijdt met een stalen smoelwerk door.
90 km

Lente? Hou toch op!

Ik verheug me op een ritje met de Quest. Alle weerprofeten beloven me een mooie lentedag. Als ik wakker wordt is het zwaar bewolkt. Als ik even later buiten ben is het met 8 gr. C. ook nog koud en miezerig. Ik besluit de schuimkap er maar op te zetten, een goede beslissing. Op de rotonde bij de Soomerwegh krijg ik geen voorrang van een vrouwelijke Peugeotbestuurster. Een scheldkannonade wordt haar deel. Buiten de bebouwde kom rij ik al gauw boven de 40 km/u. Naar Uitgeest, ik heb de wind in de rug, rij ik de hele afstand 48 km/u. Mijn hartslag blijft rond de 145 slagen per minuut. Ik heb het gevoel dat mijn conditie nog niet goed is, maar deze cijfers zien er toch wel goed uit. De vraag is alleen of ik nog hogere snelheden een uur of langer kan volhouden. Vorig jaar lukte dit in ieder geval wel. Ook ben ik met 89 kg een kilo of vijf te zwaar. Dit is overigens een jaarlijks ritme, zomers ben ik tussen de 82 en 84 kg, 's winters tussen de 86 en 89 kg. Het wordt dus tijd voor flink wat kilometers.
Ik rij vlot door Uitgeest, er is geen verkeer omdat de Provinciale weg is afgezet t.b.v. asfalteringswerkzaamheden. In een paar minuten ben ik bij het stoplicht over de doorgaande weg bij Krommenie. De knop om het licht te bedienen kan ik moeilijk bereiken, ik moet mijn afstandsbediening maar weer meenemen.
Via Krommenie rij ik naar West-Graftdijk en daarna door naar de pont in Akersloot. Een wielrenner is bijzonder geïnteresseerd en we maken een gezellig praatje.
Via Heiloo gaat het iets boven de 40 naar Egmond aan Zee. Ik toeter even naar de leidsters van Manege De Hoef, zij zwaaien enthousiast terug. Altijd leuk als de mensen je kennen.
In Bakkum-Noord sla ik rechtsaf naar het strand. Erg hard gaat het niet meer, hoeft ook niet altijd. Op het strandplateau rijdt een meisje te paard. Ik nader langzaam van achter. Op het moment dat het dier me ziet wil het niet verder. Ik stop en na flink wat aansporingen krijgt ze haar rijdier weer op gang.
48 km.