Vanmiddag om 15.00 uur stap ik in om een ritje naar Volendam te maken. Het is 25 gr. C en drukkend warm. Er zijn veel fietsers onderweg, dus ik zoek de brede fietspaden op. Naar Volendam is dat prima voor elkaar. De wind is westelijk dus het pedaleert heel prettig. Wel moet de snelheid boven de 40 km/u blijven om voldoende rijwindkoeling te hebben.
Tot Volendam weinig spectaculairs. In Volendam rij ik de toeleidende weg naar de dijk op. Links staat een vrachtauto geparkeerd en de auto's die van de dijk komen moeten op mijn weghelft passeren. Je zou verwachten dat ze mijn voorrang zouden respecteren, nou vergeet het maar. Een ietwat dikke meneer in een Toyota geeft me geen centimeter ruimte en dwingt me tot stoppen. Dat doe ik uiteraard en we staan tegenover elkaar stil. Dat duurt een 30 seconden en ik roep naar de automobilist dat ie beter achteruit kan rijden. Dat verdomt ie en ik verdom het om achteruit te rijden. Dat duurt al met al 2 minuten en de automobilist blijft ijzerenheinig staan. Uiteindelijk deins ik een aantal meters achteruit en zie tijdens het passeren van de Toyota dat er achter de man een Mercedes sportauto staat. Hij kon dus niet achteruit.
Op de dijk is het ongewoon druk. Er zingt een groot koor op een dekschuit in de haven en voor café De Boer staat een orkestje te spelen. Ik eet een ijsje en wordt weer door vele belangstellenden omstuwd. Een Engelssprekende meneer tilt de Quest aan de achterkant op, dat vind ik minder prettig.
Ik ga maar niet terug over de dijk en rij naar Edam om weer op mijn thuisroute te komen. Ik merk dat ik te weinig energie heb en de snelheid, nu tegenwind, blijft net onder de 38 km/u.
In Castricum rij ik naar de Soomerwegh, een voorrangsweg. Ik zie een automobilist met vrij hoge snelheid naderen. Normaliter moeten de bestuurders daar snelheid minderen om twintig meter verder rechtsaf te kunnen slaan. Ik besluit even aan te zetten om voor de automobilist langs te passeren. Dat beoordeelt de bestuurder als fout en hij geeft extra gas. Ook toetert de man dat het een lieve lust is. Hij rijdt vlak achter me langs. Een minuut later blokkeert een auto bewust het fietspad.... het blijkt dezelfde automobilist te zijn. Hij is nog steeds heel boos en belooft me de volgende keer 'aan flarden te rijden'. Het twistgeprek zal ik hier niet repliceren, gewoon heel vervelend.
Een paar kilometer voor ik thuis ben stuurt de Quest als een zwabber. Een lekke linkervoorband. Ik kan nog net thuiskomen.
78 km
