Gevaarlijk rondje Beemster

Vandaag fietst ALF, de Amsterdamse liggers. Vanmiddag moet ik wat foto's maken op de jachthaven Zwaansmeerpolder en kan ik niet naar Amsterdam. Daarom vroeg in de middag een rondje Beemster. Dat is ook beter voor de training voor CycleVision. In het voorjaar heb ik veel moeite om hoge hartslagfrequenties te realiseren. De Amsterdamse liggers rijden gemiddeld vrij rustig, in het kader van training voor een wedstrijd niet optimaal.
Net na de middag rij ik weg naar De Rijp om in De Beemster flink tempo te maken. Dat lukt goed, de wind komt uit het Noorden en komt dwars in. Met 43 km/u en hartslag 130 vind ik het al prima. Kom op Wim, het moet echt harder! Zo sla je op CV geen goed figuur.
In Zuid-Oost Beemster zwemt een Bergeend moeder met een stel schattige jonkies in een sloot. Papa bergeend is ook in de buurt. Ik heb dit nog niet eerder gezien en maak een foto van het stel.
Op de Oostdijk van de Beemster, ik heb nu Bft 4 tegen, geef ik flink gas. Met 42 km/u komt de hartslagmeter richting de 140.
Bij Beets neem ik een smal fietspad dat prachtig omzoomd is met hoog gras, boterbloemen en allerlei andere bloeiende planten. Dit pad komt uit op een weggetje dat plotseling volledig bedekt is met een dikke laag modder, het werk van een slordige boer. Hoe kom ik daar zonder kleerscheuren door? Gewoon de berm in. Ik trap de Quest door het hoge gras en hel soms behoorlijk naar links over. De sloot is kennelijk dichtbij.
Richting Noord-Beemster zie ik een groep wielrenners in een fraaie waaiervorm de hele weg in beslag nemen. Dat wordt een rondje ris-sen, zeker als ik voor deze groep nog een tweede ontwaar. Met 49 km/u rij ik de eerste groep snel voorbij en stort me op het tweede peloton. Ik nader een haakse kruising en zie geen kruisend verkeer. Nou kan ik dat ook moeilijk zien omdat het gras tussen de 60 en 90 cm hoog staat. Op het moment dat ik op het kruisingsvlak ben zie ik een beige Volvo angstig dichtbij komen. De Volvo passeert me op enkele meters achterlangs. Oops.... dat is schrikken.
Ik heb nu voldoende adrenaline aangemaakt om de tweede groep wielrenners helemaal zoek te rijden. Dat lukt gemakkelijk en ik zie de mannen niet meer terug. Hoogste hartslag 149.
Via De Rijp peddel ik rustig weer naar huis.
42 km

Volendam, Warder, Beemster

Vanmiddag is het, zoals al veel dagen achtereen, heerlijk weer. De lucht is strakblauw, de temperatuur 24 gr. C. en de wind is noordoostelijk kracht 3. Het is ietwat moeilijk om mezelf te bewegen te gaan fietsen, het is achter de stolp, met uitzicht over het prachtige water en aangrenzende natuurgebied, wel heel comfortabel. Vooral de zonsondergangen zijn superieur. Enkele dagen geleden maakte ik vanaf ons terras achter de boerderij met mijn nieuwe 105 mm macrolens een foto van de zonsondergang.

Toch blijft het kriebelen en als het al na de middag is gaat de Quest van stal.
De koers is oost richting Volendam. De fiets rijdt werkelijk heerlijk licht en ik kan vrij makkelijk 40 km/u tegen de lichte wind in blijven rijden. De hartslag komt toch niet hoger dan 129. Overal zijn de mensen recreatief bezig. Er wordt druk gevaren, maar ook en vooral gefietst. Ondanks dat ik de ruimte van de Beemster heb gekozen, is het ook daar zo druk dat er regelmatig moet worden geslalomd en helaas ook geremd. Eénmaal lijkt een tegenligger een trappende beweging naar mij te gaan maken. De man laat dat achterwege, maar zijn hand komt wel heel dicht bij mijn hoofd. Ik heb geen behoefte aan ruzie en ga lekker door.
In Volendam is het uiteraard enorm druk en de toeristen zijn meer geïnteresseerd in de Quest dan in de in Volendam nauwelijks aanwezige bezienswaardigheden. Onvoorstelbaar eigenlijk hoeveel grote bussen massa's toeristen uitbraken.
Na een praatje met één van de parkeerwachten, hij is buschauffeur in Amsterdam en klust wat bij, rij ik noordwaarts naar Edam. Een wiel rennend stel komt naast me rijden en wil alles over de Quest weten. Daarna gaat het gas erop en met 40 km/u ben ik vlot in Edam. Ook hier lijkt het verstopt met fietsers en ik sluit aan bij een file recreatie fietsers.
Weer op de ruimte aan de voet van de IJsselmeerdijk, rijdt het heerlijk ontspannen en makkelijk. Thuis zijn inmiddels enkele vrienden gearriveerd en daarom sla ik in Warder linksaf om via Oosthuizen dwars door de Beemster te rijden. Nu de wind van achteren komt kan de snelheid op 43 km/u worden gehouden. Via de Westdijk van de Beemster rij ik De Rijp weer in.
Het laatste stukje tot aan West-Graftdijk mag het even hard en tikt de snelheidsmeter de 48 km/u aan.
Na een snelle douche smaakt het biertje wel heel lekker.
61 km

Rondje West Friesland

Vanmiddag rond 12.00 uur vertrek ik naar het noorden om de route naar Heerhugowaard te verkennen die ik vorige week had moeten rijden. Het is uniek mooi weer, volle zon en 20 gr. C. De wind is 3 tot 4 Bft uit het oosten.
Inderdaad ben ik vlot in Heerhugowaard, maar veel zal het niet uitmaken. Op de proefvelden bij Schermerhorn staan de tulpen prachtig in bloei en ik waag er een foto aan.
Op de Smaragd in Heerhugowaard staat Kees van Hattem in zijn voortuin te schoffelen. Ik toeter, maar Kees heeft het pas laat in de gaten. Na Heerhugowaard koers ik aan op Nieuwe Niedorp en rij de Wieringermeer binnen. De 10 kilometer naar Medemblik zijn recht tegen wind en met 34 km/u ben ik wel tevreden.
In Medemblik valt me voor de tweede keer op dat er aan de zuidwest zijde van het historische stadje twee enorme flat complexen zijn gebouwd. De schitterende middeleeuwse skyline is voorgoed naar de kloten. Onvoorstelbaar dat zoiets daar is kunnen gebeuren.
Bij restaurant Kwikkel is het druk, maar een vriendelijk echtpaar vind het OK dat ik bij hen aanschuif. Het blijken ook fietsers te zijn en ze zijn zeer in de Quest geïnteresseerd.
Na het lekkere Espressootje, wil ik naar de dijk richting Enkhuizen. Ik moet mijn claxon al weer missen, het opladen van de accu is niet goed gegaan. Dat wordt weer trekken aan de bel. Nou dat scheelt een slok op een borrel, de overige fietsers horen de bel pas als je minder dan 10 meter achter ze zit.
De zeilers zijn en masse uit hun winterslaap ontwaakt, het ziet wit van de zeilen, tot aan het goed zichtbare Friesland aan toe.
Overal zijn enorme aantallen ganzen te zien, veel meer dan er eerder ooit zijn geweest. Een vader en moeder gans hebben tientallen baby gansjes die weinig natuurlijke vijanden hebben. Dit is best een groot probleem, zeker voor de boeren die hun gras liever in de magen van hun koeien zien, want de aanwas van ganzen is enorm.
Tegen de volle wind in rijden op de dijk is geen probleem. Ik haal veel wielrenners in die onderaan de dijk rijden en veel minder hinder van de wind hebben.
In Wervershoof komen twee meisjes te paard me tegemoet, nou.... nog even dan. Eén van de paarden schrikt geweldig, maakt een 180 graden draai en neemt de benen. Ik rij het voetpad op en 'verstop' me achter geparkeerde bestelauto's. Nu zien de viervoeters me niet en verloopt de tweede passage zonder problemen.
In Enkhuizen stop ik even bij opvallende runderen. Het zijn een kleinere variant van Schotse hooglanders. Een leuk gezicht omdat er een schattig kalfje bij loopt.
Op de vertrouwde IJsselmeerdijk naar Hoorn wordt ik door een grote groep oudere toerfietsers met applaus ontvangen. De eerste 5 kilometer zijn nieuw geasfalteerd en met de wind achter is het ronduit heerlijk fietsen. Helaas is dit van korte duur, Rijkswaterstaat is bezig met grootschalige dijkverzwaring. Dit betekent soms rijplaten, in ieder geval veel stof en tijdelijk geen zicht op het water.
In 25 minuten heb ik de afstand tussen Enkhuizen en Hoorn afgelegd. Dit stuk heb ik in ieder geval met een gemiddelde van boven de 40 km/u gereden.
In Hoorn is mijn waterzak leeg en leg ik even aan bij een restaurantje waar een Espresso er goed in gaat. De ober is zo vriendelijk mijn Camelbak halfvol water te doen.
Buiten Hoorn sla ik van de dijk af naar het binnenland. Een fietster schat mijn snelheid verkeerd in en steekt over als het eigenlijk niet meer kan. Ze verontschuldigt zich netjes en ik kan weer snelheid maken.
Via de Mijzenpolder ben ik razendsnel in Schermerhorn. De kortste weg is niet via De Rijp, maar toch neem ik de mooie Westdijk van de Beemster om via De Rijp weer op mijn eiland te komen. Pontbaas Kees is erg druk. Veel gasten die niet snappen dat een slagboom op een zeker moment echt dichtgaat. Gisteren bezeerde een meisje zich flink. Zelf ben ik er getuige van dat jonge kinderen met hun voetjes op de plek staan waar enkele seconden later de stalen laadklep van de pont neer zal denderen. Gelukkig weet Kees dit te voorkomen.
Vandaag zeker acht ligfietsers tegengekomen.
118 km.