Koeien en lepelaar

Met enige tegenzin verlaat ik mijn uiterst comfortabele plek onder de parasol met uitzicht op het historische water van het Dampie. Ik geef eerlijk toe, fietsen is ontzettend leuk, maar het kijken naar een dolgelukkig futen echtpaar dat deze week 4 jonkies uit het ei hebben zien kruipen, is ook heel leuk. De jonge futen willen maar één ding, meevaren op de rug van pa en ma.
Ik kleed me om en ga de warmte in. Het is 27 graden C. en er is vrijwel geen wind. Het is vochtig warm, maar de rijwind brengt heerlijke verkoeling. De rit gaat naar Volendam, ik beloof mezelf een ijsje op de dijk.
Bij Midden-Beemster zijn de traditionele trekker-trek wedstrijden aan de gang. Dit gebeurt altijd tijdens de kermis, dus de dorpskern moet omzeild worden.
Bij Kwadijk ga ik meestal linksaf de Durkweg op om het enorm slechte wegdek in de dorpskern te vermijden. Langs de landelijke route staan vele koeien in linie opgesteld in de schaduw van de bomen. Ik weet dan nog niet dat ik diezelfde koeien straks weer zal tegenkomen.
Net buiten Kwadijk zie ik een lepelaar in het weiland staan. Gelukkig is de vogel minder zeldzaam aan het worden, maar het blijft een bijzondere ontmoeting.
Op de dijk in Volendam is het vanzelfsprekend afgeladen met toeristen. Een aangeschoten Volendammer kroegtijger duwt de Quest een stukje vooruit. Ik ben daar niet van gediend en snauw de dwaas toe dat ie op moet rotten. Gelukkig is de tunnel door Velomobiel.nl versterkt en schade blijft uit.
Oh ja... het beloofde ijsje is heerlijk.
Op de terugweg neem ik dezelfde route. Net op het moment dat ik dezelfde koeien bereik, gaat het hek open en de beesten nemen bezit van de weg. Ze zijn op weg naar de plek waar ze gemolken gaan worden. En het zijn er niet een paar, maar zeker meer dan 100. Ik kan er niet langs en zet de Quest in het gras. Eerst durven de koeien er niet langs en de voorsten houden halt. Dan overwinnen ze hun schroom en willen nu alles van dat bijzondere gele geval weten. Ze komen er allemaal langs en snuffelen uitgebreid aan de fiets. Enkele koeien steken hun grote kop helemaal in de Quest, kennelijk beoordelen ze het als een voerbak. Het is heel vermakelijk allemaal.
Als na een minuut of tien alle runderen zijn gepasseerd zie ik wat ze me hebben aangedaan. Het zitkussen en de neksteun zijn kletsnat van de koeienkwijl, brrr.
Ik maak een paar foto's en denk daarbij aan Kees van Malssen, dit zijn wel heel toepasselijke foto's :).
Op de plek van de trekker-trek wedstrijden ramt een Peugeot zonder op of op te kijken over het fietspad. Vol in de remmen weet ik brokken te voorkomen. Ik roep tegen de verkeersregelaar 'wakker worden'. Hij droomt evenwel voort en let alleen op het vertrekkende verkeer op de hoofdrijbaan. 'Fietsers zijn toch volmaakt niet van belang'.
Ik snel naar huis en laaf me aan een heerlijk koud pilsje.
59 km.

Velomobiel.nl modificatie en .... 4 wielige Quest

Vanmorgen rijden Marian en ik naar Lemmer om een zwemtrap voor het zwemplateau voor ons huis te halen. De Quest is mee op de aanhanger om bij Velomobiel.nl een versterking te laten aanbrengen aan de ophanging van de achterbrug.
Onderweg controleer ik minstens éénmaal of de Quest goed vast op de aanhanger zit. De beide voorwielen zitten goed vast, de sjorband om het achterwiel is weg. Het achterwiel kan niet makkelijk van de brede plank afschuiven omdat deze een rand heeft. Ik bevestig een tweetal tiewraps om het wiel en we rijden weer door. In Lemmer blijkt dat de tiewraps kapot zijn. De man waar we de zwemtrap kopen heeft sterke nylon tiewraps. Vlak voor Dronten controleer ik die tiewraps en hé.... weer zijn de tiewraps kapot. Ik rij rustig door naar Dronten. Een goede leer, tiewraps deugen niet om een Quest aan de wielen op een aanhanger te bevestigen. Even later blijkt er ook bij Velomobiel.nl een Quest bijna van een aanhanger te zijn gevlogen door kapotte tiewraps.


Bij enkele eerste 26" Quests is na ruim 2000 km een scheurtje ontstaan in het T-stukje waarmee de achterbrug aan één zijde vastzit. Op de foto is het rechter ophanging van de achterbrug. Theo laat me de oude en nieuwe bevestiging zien.
Ymte gaf me de keus om de modificatie zelf uit te voeren of langs te komen. Zoals bekend ben ik niet zo'n sleutelaar en ga graag naar Dronten. Theo zegt het in tien te minuten te klaren. Nou.... echt niet. Ik heb de tweede Quest met de nieuwe achterbrug en het T-stukje is bij mij nog geen standaard item geweest. Het feitelijke ophanglipje is niet in het midden, maar iets excentrisch op het plaatje gelast. Dit betekent dat een simpele vervanging niet kan. Allert last een plaatje op mijn eigen T-stukje en daarmee is de versterking ook goed geregeld.

Wat me direct opvalt bij Velomobiel.nl is een meterslange grote plug. Wat is dat nou? De mannen zijn wat zwijgzaam, maar even later komt het hoge woord eruit. Dit wordt de mal van een twee-mans Quest. Eerst willen de mannen niet dat ik er een foto van maak, het is vooral een uniek project dat zeker geen verkoopbaar product zal worden.
Allert laat me foto's zien van enkele stadia verder. Onder voorwaarde dat ik eventuele belangstellenden dringend zal verzoeken over dit project geen vragen te stellen aan Velomobiel.nl, is Allert zelfs bereid de foto's naar me op sturen. Ze staan hierbij afgedrukt.

Theo maakt nog een klein toetertje die synchroon met mijn richtingaanwijzer toetert. Ik vergat steeds de richtingaanwijzer uit te zetten omdat het LEDje slecht te zien is.

Voor ik naar huis rij bind ik het achterwiel vast met een sjorbandje, tiewraps zal ik hier nooit meer voor gebruiken.

Ligfietsers op visite

Drie weken geleden schrijft Peter de Rond in een mailtje:'12 juli fiets ik samen met Ben Wielheezen een rondje IJsselmeer in drie dagen. we gaan vrijdags weg en komen zondags thuis. Lekker rustig, en we overnachten bij Niels Vogel en Marcel Vriezekolk, maar komen ook vlak bij jou langs. Heb je bouw gevolgd via de web-site en ben toch wel benieuwd hou het er nu echt uitziet.Kunnen Ben en ik op de koffie komen de 12de. zal rond het middaguur of later zijn schat ik. We komen dan bij Niels weg en gaan via Amsterdam en zo door naar Marcel'.
Heel leuk natuurlijk en vanmiddag komen Peter, Ben, Niels Vogel en zijn vrouw bij ons aan. Het zijn net verzopen katten, ze hebben en heel zware regenbui voor de kiezen gekregen. Na de koffie laat ik ze onze stolp zien. Die valt wel in de smaak.
Na een broodje gaan Peter en Ben via Marken onderweg naar Marcel en Wendy in Almere, Niels en zijn vrouw gaan terug naar Schoorldam.
Ik maak een foto van het voor vertrek gereed staande viertal. Niels zit in de Mango van zijn vrouw, zij rijdt in de Quest van Niels. De Quest rijdt veel lichter, prettig voor haar en Niels kan wel iets zwaarder trappen.

Fortentocht 2008

Vandaag staat de Fortentocht op het programma. Gisteren was Kees van Hattem bij mij thuis. Hij is van plan om de Fortentocht niet in Amsterdam maar vanaf De Woude te starten. Prima idee natuurlijk, ik ga mee. Voordeel is dat er al 60 km onder de wielen is doorgegaan als wij ons in Amsterdam melden bij het verzamelpunt, het Centraal Station. Als wij in de middag weer bij De Woude zijn, hebben wij het rondje compleet gemaakt. Nogmaals, een prima idee, al moet er wel vroeg worden opgestaan.
Dan realiseer ik me dat de pont op zondag niet om 06.30 uur vaart. Nu lijkt het opeens geen goed idee meer. Eilanders zijn handig met bootjes, ik dus ook :). Als Kees om half zeven aankomt lig ik met de roeiboot te wachten. Kees stapt in en we zetten de bijna drie meter lange Quest op het 4 meter lange roeibootje. Dat gaat eigenlijk heel goed. Roeien gaat niet meer, peddelen met de roeiriemen gaat prima. Om kwart voor zeven zijn we onderweg.
Het rijden van de Fortentocht is simpel, gewoon de vele bordjes volgen. We realiseren ons dat ook de pont in Spijkerboor wel eens niet zou kunnen varen. Daarom rijden we via West-Graftdijk, aan de andere kant van het water.
De route voert ons langs nog in slaap zijnde dorpjes, langs vele vissers aan de waterkant en langs fouragerende hazen. Na Volendam en Katwoude koersen we af op Durgerdam. De snelheid is steeds tussen 30 en 32 km/u, heel relaxed. Kees denkt dat ie harder rijdt, zijn snelheidsmeter geeft 2 km/u te veel aan.
Om 9.00 uur staan we aan de voet van de tweede Schellingwouder brug en wachten op de groep rijders die vanaf CS komt. Om half 10 komen er vier man aanrijden, is dat alles? Ja, dat is alles. Met Mark-Jan, Henk, Arvid en Jan, allemaal op normale ligfietsen, vervolgen we onze weg. De wind is aangetrokken tot Bft 4 en gemiddeld tegen. Dat drukt de snelheid tot rond 25 km/u. Voor Kees en ondergetekende is het een heel ontspannen ritje. Ik lees op mijn hartslagmeter waarden af van 80 tot 90 hartslagen. Het oppompen van een band van Arvid met de kleine Sigma pomp kost me 105 hartslagen, da's zwaarder werken dan het fietsen vandaag in de Quest.
In Mijdrecht gaan we aan de koffie met appelgebak, heerlijk.
Dan weer onderweg richting Schiphol en Hoofddorp. Het weer houdt zich prima, regelmatig zon en 21 graden C. In het Hoofddorpse bos steken we traditioneel op en eten wat. De patatkraam is gesloten, er is alleen nog ijs en drank te koop.
In Hoofddorp staat een enorm kunstwerk, een soort kikker. Ik roep een 100 meter verderop fietsende familie aan, ik wil zelf ook op de foto :). Het blijken Polen te zijn. De man wil wel een foto maken, ik krijg de Nikon meteen terug :).
Bij Rijsenhout denk ik dat de verkeerslichten op groen staan, foutje Wim. Een Seat Leon rijdt bijna de neus van de Quest eraf.
Op afgesloten dijkvakken lopen veel schapen. Iedereen mag er langs, maar de beesten zijn bang voor de knalgele Quest. Ze blijven maar voor de Quest uit rennen. Na een kilometer zijn ze doodop en houden halt. Ik kan er nu helemaal niet meer door, ze duwen tegen de Quest. Ik neem maar een foto van de domme beesten.
Mark-Jan rijdt de hele weg met de armen over de borst, hij is een van de weinigen die dit zo goed kan. Op verzoek kan ie ook met benen los rijden, heel bijzonder.
We moeten tien minuten wachten tot we met pont Buitenhuis kunnen overvaren. Helaas mogen we niet over de mooie Zeedijk fietsen, het fort bij Beverwijk ligt aan een heel slecht fietspad.
We hebben al even de wind in de rug, vooral prettig voor de gewone liggers. Bij de Knollendammervaart rijden we niet om, maar nemen het handbediende kettingpontje. Wij krijgen daar een eerste buitje. De volgende stop is Woude 6 op het eiland De Woude. Arvid is afgeslagen, hij moet vanavond nog naar het Oosten van het land. Met zijn vijven drinken we koffie bij mij thuis. Er klettert een flinke onweersbui uit het zwerk. Ik realiseer me wat laat dat de Quest nog buiten staat. De Nikon camera, deze ligt altijd naast me in een open bakje, is ietwat verzopen. De foto's zijn OK en de camera overleeft het wel.
Mark-Jan, Henk en Jan gaan op pad om de laatste 60 km van hun Fortentocht te completeren.
Al met al een prachtige fietsdag, zonder kramp of ander malheur. Jammer dat er maar 6 deelnemers waren.
172 km.