Vanmiddag maak ik een eerste ritje met de nieuwe Quest. De achterbrug is nog niet versterkt, maar ik gok het er toch maar op. Het is ook wel nodig om weer wat kilometers te maken. De jaarlijkse winterse vadsigheid is dit jaar, mede door de verhuizing, wat meer dan normaal uit de hand gelopen.
Het is 12 graden C. en de wind waait met kracht 4 Bft uit het zuid-westen. Omvangrijke regen gebieden zijn vandaag al gepasseerd, maar buienradar belooft me dat het droog blijft.
Bij elke nieuwe Quest neem ik mijn armsteuntjes mee en deze heb ik nu weer gemonteerd. Hoe rijdt de nieuwe machine? Gewoon perfect! Zijn er grote verschillen? Nee, niet echt. Wel is deze versie stiller dan de vorige. Ik hoor geen geklepper onderin de fiets, bij de vorige tikte een ketting buis nogal eens tegen de romp. Misschien moet John, de nieuwe eigenaar van mijn vorige Quest daar nog even naar - laten - kijken.
Nu dit geluid er niet meer is, is het enige wat ik nog hoor, behalve de geluiden van wind, water en verkeer, de aandrijf geluiden van de voor derailleur en kettinggeleider. De aanpassing aan de voor derailleur resulteren in het goed kunnen schakelen van alle drie voorbladen, prima!.
De fiets, nu geheel voorzien van 8 keramische kogellagers, loopt al mooi licht. Dit zal nog verder verbeteren als na enkele honderden kilometers de keramische kogels de groeven in de lagerbaan hebben gepolijst en het vet hebben verdrongen.
Het ritje gaat eerst tegen wind naar Krommenie, dan naar Uitgeest om via Castricum naar Egmond aan Zee te rijden. Ik heb wat zorgen om mijn rechterknie die bij zijdelingse bewegingen soms wat gevoelig is.
Tijdens de rit heb ik er aanvankelijk geen last van, halverwege voel ik een heel lichte zeurende pijn. In Heiloo is de Zeeweg afgesloten en moet ik door stegen en weggetjes die ik niet ken, mijn weg zoeken. Uiteraard rij ik een keer een doodlopende weg in en moet uitstappen. Even later voelt mijn knie weer goed en geef ik de nieuwe Quest op de weg naar Akersloot de sporen. De wegligging wordt bij 49 km/u op het slechte fietspad flink op de proef gesteld. Het voelt prima aan.
Na een uur en drie kwartier rij ik de pont naar het eiland De Woude weer op en constateer tevreden dat de eerste 48 km comfortabel zijn verlopen.
