Quest 237 wordt Quest 305

Vanmorgen rijden Kees van Hattum en ondergetekende naar Dronten. Pé Koomen zou ook meerijden maar heeft de afgelopen nacht met diarree goeddeels op het toilet doorgebracht. Vandaag wordt Quest 237 verwisseld voor Quest 305. Het is zwaar bewolkt, het zicht is 500 meter, het waait 3 Bft uit het westen en het miezert. Als ik bij de Quest kom blijkt de achterband leeg te staan. Snel gewisseld en op weg naar Avenhorn. Precies op het moment dat ik de Mijzenpolder uit rij, rijdt Kees voor me langs, perfecte timing dus.
Met een snelheid van rond de 35 km/u rijden we vlot naar Enkhuizen. Daar stoppen we zoals gebruikelijk voor koffie van Kees. Eenmaal op de Houtribdijk neemt het zicht verder af en de motregen wordt intenser. Letterlijk iedere 10 seconden moet de bril worden afgenomen. Mijn fleece shawl en hoofdband worden grijswit van het water.
10 kilometer voor Lelystad krijgen we een gele velomobiel in beeld. We stoppen en de tegenligger blijkt Jan Geel uit Oostwoud te zijn. Jan heeft een vrijwel volledig uit schroot opgebouwde velomobiel in elkaar gesleuteld. Het resultaat mag er zijn, inclusief een aantal slimme vondsten als dagrij verlichting in de spiegels en een zonnepaneel in de kap. Jan komt uit Lelystad en vraagt waar we heen gaan. 'Mag ik mee' vraagt ie en als wij dat prima vinden wordt de 'baanbreker' zo bedenkt Kees spontaan een nieuwe naam voor de velomobiel, 180 graden gekeerd en rijden wij door naar Dronten.
Na een afdaling van een viaduct dweilt de Quest plotseling de bocht uit. Met kunst en vliegwerk blijf ik overeind en wissel de lekke band.
Bij Velomobiel.nl is het lunch tijd. Tom Hospes haalt ook zijn Quest af. Dat verloopt niet eenvoudig. Tom is ruim 2 meter en hij past maar net in de Quest. Zelfs het kettingwieltje onder de stoel moet lager worden gemonteerd. Tom vertrekt voor de tweede keer en komt niet meer terug.
De nieuwe Quest ziet er prachtig uit. Het SuperNova E3 lampje is prachtig ingebouwd. Nieuw zijn dagrij verlichting en een mooiere bediening van richtingaanwijzers en claxon. Ook is er nu een hoofdschakelaar. De nieuwe stoel is even wennen. Door de grotere breedte onderaan passen de tas en de cameradoos nog maar net. Ymte zet de TDP-pedalen in mijn nieuwe Quest en de nieuwe SPD pedalen gaan in mijn 'oude' fiets.
Kees bouwt de armsteunen over en Jan zet de Avocet banden over. Ik plak de lekke band en sla en passant een aantal binnenbanden in bij Ymte.
Na de koffie gaan we gedrieën weer naar Noord-Holland. Wij hebben nu lichte tegenwind en de snelheid houden we rond 32 km/u. Dat is voor Jan, hij is inmiddels 68 jaar, net te behappen. Het weer is flink opgeknapt en ik rij, net als het grootste deel van de heenweg, zonder kap. Halverwege de dijk houden we een sanitaire stop en verorberen de laatste versnaperingen. Mijn waterzak is leeggelopen doordat het mondstuk klem heeft gezeten. Kees stopt voldoende water in mijn Camelbak, hartelijk dank Kees.
In Enkhuizen slaat Jan rechtsaf, wij linksaf. Kees trekt er lekker aan, van inzinkingen nu totaal geen sprake, en met 36 km/u rijden we naar Hoorn. Vlak voor Hoorn worden we bij een reconstructie van het fietspad op de rijbaan gedwongen. Een verkeerslicht dwingt ons te stoppen. Achter ons verzamelen zich een aantal auto's die 500 meter achter ons moeten blijven. Dat wordt niet op prijs gesteld. Enkele bestuurders passeren ons rakelings en hun claxon maakt overuren. Wat een idioten, het is zaterdagavond vanwaar die haast?.
Het wordt donker en de SuperNova gaat voor het eerst aan. Kees is onder de indruk van de geweldige hoeveelheid licht.
In Avenhorn scheiden onze wegen en ik duik de donker wordende Mijzenpolder in. Omdat er nog wat daglicht is is het verschil met de Inoled niet te beoordelen. Later, ik rij dan al bij Graft - De Rijp, is goed te zien dat de SuperNova echt veel licht geeft. De lichtbundel is niet zo regelmatig als van de Inoled of de B&M IQ, maar vooral de breedte van de bundel is fantastisch. De berm, zo'n 4 meter voor de Quest is al prima verlicht. Hoewel de lamp eigenlijk in zijn laagste stand iets te hoog staat, accepteren tegenliggers dit zonder morren. De verblinding valt dus mee.
Onderweg zie ik dat het remlicht continue brandt, morgen maar eens kijken of ik dit verhelpen kan.
Na 190 km zijn de eerste 95 km met Quest 305 comfortabel en veilig afgelegd.

Bestellen van keramische lagers

Ik gebruik al enkele jaren met veel succes hybride keramische lagers in mijn Quest. Veel eigenaren van Quests stellen mij daar vragen over. Tijd om eens wat te coördineren.
Na een gesprek met Hans van Vugt van Elan in Nijmegen en na overleg met de Amerikaanse leverancier Boca, heb ik een tweetal hybride keramische lagersets geselecteerd. Eén set bestaat uit lagers met de ABEC1 tot 3 specificatie, een tweede set bestaat uit lagers met de specificatie ABEC5. ABEC staat voor Annular Bearing Engineers Committee (ABEC) van de American Bearing Manufacturers Association (ABMA). Dit is een Amerikaans normalisatie instituut dat lager standaards overeenkomt en bewaakt. In Europa worden ABEC waarden vertaald in ISO normen.
De lagersets bestaan in beide gevallen uit 4 voorwiellagers, 3 achterwiellagers en 2 kettingwiellagers. De lagers zijn voorzien van geharde roestvaste lagerschalen en keramische kogels. Deze lagers zijn voorzien van RVS afdichtingen van het zogenaamde non-contact type. Ze zijn voorzien van een smering die levenslang meegaat.
Zoals inmiddels wel bekend gaan keramische lagers zo'n 10x langer mee dan normale stalen lagers. Ze roesten niet en zijn niet elektrisch geleidend. Je mag van hybride keramische lagers ook een iets lichtere loop verwachten. In een Quest gaan wiellagers tussen 20.000 en 50.000 km mee. Beland je een keer in de sloot, dan kunnen lagers door roest binnen een paar weken de geest geven.
Normaal gesproken hoef je in een Quest nooit meer een lager te vervangen als je keramische lagers toepast.
Waarom twee lagersets?
Vast staat dat lagers met de specificatie ABEC1 tot ABEC3 ruim voldoende zijn voor een Quest. ABEC5 lagers zijn een fractie nauwkeuriger al komt dat pas tot zijn recht bij toerentallen tussen 10.000 en 35.000 omwentelingen per minuut. Waarom dan toch een aanbieding van ABEC5 lagers? Dat is eigenlijk voor tussen de oren. Dezelfde reden waarom bijv. toerfietsers een carbon racefiets van 7 kg kopen. En geloof me, er worden er veel verkocht.
De lagers worden door Elan in de VS in grote aantallen besteld waardoor het zelf importeren geen voordeel oplevert. Het is sowieso een heidense toer om uit duizenden typen lagers de juiste te selecteren.
Voor ik een prijs per set noem nog even iets over het kettingwieltje. Velomobiel.nl monteert standaard een kunststof kettingrol. Deze rol veroorzaakt bijgeluiden, vooral tijdens het optrekken. De eigenaren van de stillere 26" Quest zullen zich afvragen wat dat raspende geluid onder in de fiets veroorzaakt. Dit is de vlakke kettingrol die iedere keer als een schalm op de rol aankomt een tikkend geluid produceert. Veel beter is een echt kettingwiel met 13 of 14 tanden. Terracycle produceert kettingwieltjes van een hoge kwaliteit. Uiteraard willen we dit snel draaiende wieltje nog lichter en vooral langer laten lopen en daarvoor zitten er in de lagersets twee lagers voor dit kettingwiel.

Lagerset ABEC1 tot ABEC3
4 voorwiellagers, 3 achterwiellagers en 2 kettingwiellagers kosten 243,55 euro.

Lagerset ABEC5
4 voorwiellagers, 3 achterwiellagers en 2 kettingwiellagers kosten 429,45 euro.

Een 13 of 14-tands TerraCycle kettingwiel kost 79 euro. Een 13-tands past in de Mango, een 14-tands kan ook in de Quest
Alle prijzen inclusief BTW en af Nijmegen.

Zijn deze lagers alleen voor de Quest geschikt? Deze sets wel. De Mango gebruikt in ieder geval dezelfde voorwiel lagers. Voor andere fietsen zoals Greenmachine en andere ligfietsen zijn natuurlijk ook keramische lagers zinvol toe te passen. Informeer bij Elan welke lagers je nodig hebt.

Waarom Elan? Ik zou de lagers natuurlijk zelf kunnen importeren maar ik zoek geen nieuwe business. Elan is daarnaast in staat de lagers te monteren, zij hebben o.m. een 2-tons lagerpers en kunnen je adviseren over het gebruik van keramische lagers in vele andere fietsen. Ik vind het leuk dat zij intensief bezig zijn met het maken van de snelste ligfietsen en het begeleiden van renners. Tenslotte zijn zij zeer betrokken bij het ontwikkelen van LED verlichting en het bouwen van een superlichte Quest. Als laatste, maar dit is wel heel prematuur, zijn zij, samen met mij, betrokken bij de mogelijke ontwikkeling van een snelle radiale Quest band.
Een belang in of bij Elan heb ik niet en betaal mijn lagers dan ook echt zelf.


Bij de foto: Een destructieve test bij een gelijke druk laat zien dat een stalen kogel onder de druk bezwijkt terwijl de keramische kogel bij dezelfde druk heel blijft.

Kees en Marian op de kiek

Vanmorgen vroeg, ik lig nog lekker in mijn nachtleger, gaat mijn iPhone. Mijn vrouw Marian is te laat om op te nemen en na de douche zie ik dat de familie Van Hattem heeft gebeld. Of ik foto's wil maken voor een advertorial in 'Gezicht van de Zaak'. Natuurlijk wil ik dat. Niet met de fiets, zo'n fraaie Nikon D700 stop ik niet in een Quest.
Bij Kees thuis aangekomen staat Kees' vrouw Marian al te springen van ongeduld. Met het fietspak aan zit ze in de Alleweder. Eerst maar eens koffie.
We besluiten naar het park van Luna te rijden. Omdat ik niet overal met de auto kan komen rijdt Kees een forse omweg. Marian heeft al een paar jaar niet gefietst en dat is te merken. Ze begint met 28 km/u, maar na een tijdje zakt dat af tot 22 km/u. Marian draagt Kees op zich terug te laten zakken en uiteraard doet Kees dit :). Marian grijpt de rand van het instapgat van de Quest vast en laat niet meer los. Rijdende voort leg ik dit vast.
In het park van Luna maak ik een paar aardige foto's van de BV Ramira.nl. Een controleur op een elektrische scooter stopt en ik zeg hem dat ik hier eerder een controleur op een fiets had verwacht. De man moppert wat dat ik me nog niet eens heb voorgesteld. Uiteraard doe ik dat vervolgens en de man rijdt er stil vandoor.
Na de foto's ga ik weer naar De Woude en zet even later de foto's in hoge resolutie op Picasa. Wat gaat dat trouwens prima, een heel verschil met het archaïsche iWeb van Apple zelf. 50 Mb staat in 12 minuten op Picasa, Apple's iWeb is daar 2 uur mee zoet.
Zijn er lezers met een persoons gebonden budget die begeleiding nodig hebben tijdens bijv. vakanties, ga dan eens naar ramira.nl.
Hiermee eindigt deze advertorial :)

Cross country door Noord-Holland

Kees van Hattem zegt gisteren dat ie morgen een ritje naar Wieringen gaat maken. Eerst naar Pé Koomen en dan een mooie trip over het voormalige eiland. 'Mag ik mee Kees?'. Kees vindt het prima en dus ga ik vanmorgen om kwart voor negen op weg naar Heerhugowaard. Het is 4 gr. C, bewolkt en de wind komt met 2 Bft uit het noordwesten. Samen rijden we naar Middenmeer. Kees rijdt lek en dat betekent een kleine vertraging. Pé, een man van de klok, informeert waar Kees blijft. 'We zijn over een kwartier bij je'. Pé weet dan dat ik ook mee kom. Na de koffie rijden we gedrieën noordwaarts. Via de Haukes rijden we door het historische Wieringen richting Den Oever. Het laatste stuk over de zeedijk om bij Den Oever langs een wel heel krappe doorgang naar de haven te rijden. Mijn oog valt op een aantal werklieden die bezig zijn met het maken van nieuw staand want. Tijd voor een praatje. Het blijken netten te zijn waaraan jong mosselbroed zich moet hechten en gaan groeien. Eén van de mannen is wielrenner en dan heb je een onderwerp van gesprek. Er komen steeds meer mannen interesse tonen voor de Quest. Eén van hen heeft Piet Los, onze verdronken palingvisser, goed gekend. Kees en Pé willen verder en vinden me maar een kletsmajoor met 'stroop aan z'n kont'. Je kunt ook zeggen dat Wim toegankelijk is:).
De rit gaat verder naar Medemblik. Ik moet steeds harder trappen om bij te blijven. Heen en weer slingeren levert een stabiele Quest op. Verder dan maar. Mijn hartslag gaat naar 136 en de snelheid daalt tot onder 32 km/u. Nog een keer slingeren levert nog steeds geen duidelijkheid op. Hoe dan ook, hier klopt iets niet. Aan de kant blijkt de achterband praktisch leeg. Op zich is het een goed teken dat de vrijwel lege Vredestein Perfect Moiree 54 de fiets een heel goede stabiliteit blijft geven. Kees vindt direct een steentje in de buitenband en de reparatie is, met wat hulp van Pé, snel achter de rug. Wat een verademing, de Quest vliegt weer. Even later wil Kees wat gang maken en rijdt even boven de 40 km/u. Mijn hartslag blijft nu op 126, da's andere koffie. Die koffie genieten we samen bij restaurant Kwikkel in Medemblik.
Pé trakteert ons op een route naar Aartswoud via Opperdoes. Die route is over een soort verhard zandpad waar we niet veel harder dan 15 km/u per uur kunnen rijden. Dit pad is een flink aantal kilometers lang en mag van mij wel ophouden. Pé voert ons langs nog zo'n pad, het 'Blôte Bienepad'. Opvallend zijn de duizenden vogels, niet alleen ganzen, maar ook grote aantallen kieviten zijn weer terug uit het zuiden.
In Aartswoud staat een gele Smart waar de drie Questen even tegen aan gezet worden voor een plaatje. Pé slaat vijf kilometer voor Heerhugowaard links af en Kees en ik rijden samen zuidwaarts. Kees slaat af naar Heerhugowaard en ik realiseer me dat Marian een heerlijk bakje met vers fruit heeft gemaakt. Die smikkel ik op en de laatste 20 km naar De Woude verlopen zonder problemen. Een heel mooie fietsdag.
Ik scoor 138 km vandaag.

Eeuwenoude Schermer

Vanmiddag komt Kees wat laat op De Woude. Hij moest eerst wat tegelwerk doen. Een rondje door de Schermer lijkt ons wel wat.
Met Bft 4 en vlagen tot Bft 5 is het wat onrustig fietsen op de dijken van de Schermer. Kees neemt een route die ik nog nooit heb gereden. Wij komen van een voor mij onbekende richting het dorpje Driehuizen binnen rijden en komen langs de stolp van Sebastiaan Talsma.
Dan rijden we via Noordeinde langs de beeldentuin van Nic Jonk een doodlopende weg in. Na een paar kilometer worden we als het ware ondergedompeld in de middeleeuwen. Aan het eind van de weg staat een windmolen met een paar bijgebouwtjes. Het is een bijna surrealistisch beeld om een Quest in die omgeving te zien. Ik maak rijdende voort een foto en die lukt gelukkig prima.
We keren om en rijden via de drie molens van Schermerhorn richting Heerhugowaard.
Op de Noord Schermerdijk staat een vrachtauto rietafval te laden. Er is geen doorkomen aan. Gelukkig is er een bypass en kunnen we door. Kees brengt me naar het Park van Luna, een kunstmatige maar wel fraai aangelegde parkomgeving. Er zitten een paar pittige klimmetjes in, echte kuitenbijters.
We rijden even naar Kees' huis. Daar ontmoet ik dochter Suzan en schoonzoon Ferdinand. Na de koffie rij ik met de wind iets achterlijker dan dwars met een snelheid van 43 tot 51 km/u naar huis.
45 km.

Keramische lagers of toch niet?

Dit jaar zijn mijn keramische lagers via Elan uit Nijmegen ingekocht. Ook het TerraCycle kettingwieltje is door Elan geleverd.
Zoals bekend gebruik ik al jaren keramische lagers in mijn Quest. Ik bestelde ze bij Boca en importeerde ze zelf uit de VS. Als je dat alleen voor jezelf doet, wordt het een vrij dure zaak omdat de vracht- en verzekeringskosten op een klein orderbedrag relatief hoog zijn.
Recentelijk is er op de Google ligfietslijst een discussie gevoerd over lagers voor de Greenmachine. Deze heel mooie ligfiets is uitgerust met stalen kogellagers. Deze lagers gaan te snel ten onder aan corrosie en roest. Het vervangen van die lagers is een lastige klus die door de fabrikant moet worden uitgevoerd.
Ook velomobiel rijders worden tussen 25.000 en 50.000 km geconfronteerd met de noodzaak van vervanging van stalen kogellagers. Kan dit nou niet anders? Zeker, gebruik keramische lagers.
Keramische lagers gaan rond 10 x langer mee dan stalen kogellagers. Ze roesten niet, zijn elektrisch niet geleidend en lopen heel licht. Momenteel ben ik in gesprek met Boca in de VS over de vraag welke kwaliteit keramische lagers je het beste kunt kopen? Boca bericht me:

Hello Wim,
Thank you for your email. The bearings you ordered would work well in your bicycle. The standard ABEC rated bearings will work well, the higher ABEC rated bearings would be better for higher RPM applications. Please let me know if there are any other questions.
Michael Rudinsky

De discussie is toegespitst op de technische verschillen tussen ABEC1, ABEC3 en ABEC5 lagers.
Hoewel nu duidelijk is dat ABEC1 lagers meer dan voldoende zijn voor gebruik in fietsen, worden er toch veel ABEC5 lagers verkocht. ABEC 5 lagers zijn 25 tot 60% duurder dan ABEC1 lagers. Dit lijkt te worden aangejaagd door de skatewereld. Maar daar begint ook door te dringen dat hoge ABEC waarden puur theoretische voordelen opleveren. Omdat de hoge ABEC waarden een hogere precisie en geringere speling beloven is het goed te kijken om welke precisie en speling het nu eigenlijk gaat. Is de radiale speling in een ABEC1 lager minder dan 1/100 ste millimeter, in een ABEC5 lager is die speling 1/150 ste millimeter. De hogere precisie en kleinere speling zijn feitelijk alleen van belang bij extreem hogere toerentallen tot 35.000 omwentelingen per minuut. Zelfs een skater moet al 390 km per uur rijden om met die kleine wieltjes aan die hoge toerentallen te komen. Met onze fietsen is dit alles totaal onbelangrijk. Overigens is de ABEC waarde maar één van de tientallen eigenschappen van een lager die door ABEC niet worden geregeld.
Ik zal samen met Hans van Vugt een totaal pakketje samenstellen van keramische lagers die bijv. in een Quest kunnen worden toegepast. Als Elan die in grotere hoeveelheden inkoopt kan eenieder deze lagers goedkoper bij Elan kopen dan zelf importeren uit de VS. Misschien zijn in de nabije toekomst deze lager- en kettingwielsets als optie te bestellen bij Velomobiel.nl.

In de levering voor mijn Quest waren de keramische lagers voor het kettingwieltje los meegeleverd, althans zo leek het. Ymte zou de lagers vervangen en en passant twee busjes draaien omdat de keramische lagers een 2 mm groter as gat hadden.
Ymte heeft dit gedaan en de lagers in mijn Quest ingebouwd.
Vanmorgen ben ik bij de wedstrijden in het Velodrome in Sloten. Hans van Vugt, altijd bezig voor zijn rijders en rijdsters, vertelt me dat hij de keramische lagers al in het TerraCycle wieltje had gemonteerd. .... Oops ....
Dit betekent dat nu de keramische lagers eruit zijn gehaald en de originele stalen kogellagers er weer in zitten. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ymte zal de lagers omwisselen.
Mijn Quest is al klaar en kan nu al worden afgehaald.

Ritje Purmerend en scherpstelling Canon G10

Na de spannende veiling van vanmorgen komen Kees van Hattem en Sebastiaan Talsma, Kees met zijn Quest, Sebastiaan met zijn rode Mango naar De Woude. Kees heeft de veiling thuis gevolgd tot 7500 euro, Sebastiaan, hij woont in het dichtbij gelegen Driehuizen, tot 8000 euro.
De beide mannen zijn benieuwd naar het uiteindelijke resultaat.
Sebastiaan heeft geboden op Quest 149 van Pierre Wichers. Vanavond heb ik nog even contact met Pierre over zijn, hoe zeg ik dat nou aardig, niet optimale advertentie.
Na de koffie is een ontspannend ritje wel prettig. Kees stelt voor naar Purmerend te rijden, heen langs de Starnmeerdijk, terug langs de Zuiddijk van de Beemster.
Het is ruim 8 gr. C., zonnig en een windje 3 - 4 Bft uit het zuidwesten. De schuimkap blijft onderdeks en dat gaat gelukkig prima.
Na een kalme start stampt Sebastiaan ons voorbij en gaat echt hard. Ik vind ruim in de 40 km/u voor een Mango heel hard. Dan gaat ook bij Kees en mij het gas erop en blijkt dat het rijden van deze snelheden al vrij gemakkelijk gaat. In Purmerend maken we een rondje en stoppen we even. We krijgen belangstelling van een gezin en ook Kees ontmoet de ons bekende Joep.
Tegen wind gaat Sebastiaan een nog steeds stevige 35 km/u. Dat is wel serieus trapwerk.

Ik wil wat testopnamen maken met de Canon Powershot G10. Tot nu toe had ik de scherpstelling ingesteld op alleen een vast venster in het midden van het beeld. Voor vrijwel alle opnamen OK, maar als je bijv. een foto maakt van een tweetal mensen wil de scherpstelling wel eens te ver naar achter liggen. Dit is goed te zien op de foto van Marjolein en mij op de pont.
Daarom stel ik de camera nu in op Aiaf. Hierbij kijkt de camera naar meerdere punten in het beeld en bepaalt dan zelf de optimale focus. Bij vrijwel alle opnamen doet de camera precies wat ik wil. Mijn vrees dat als de neus van de Quest in beeld komt de camera hier op zal scherp stellen, wordt gelukkig niet bewaarheid. Neem ik mijn eigen hoofd voor een flink deel in beeld dan kom ik er keurig scherp op. Met de neus voor een kwart in beeld en een normaal beeld daarboven, levert een scherpe opname in de verte op. Prima dus, Aiaf blijft vooralsnog de instelling.

Biedingen op Quest 237 en site bezoek

De biedingen op Quest 237 staan in onderstaand overzicht.
Zaterdag 21 februari om 12.00 uur, vandaag dus, loopt de veiling af. In principe zal ik proberen ieder hoger bod hier te vermelden. Uiteraard zal ik eerst de bieders via email op de hoogte brengen.

Quest 237 blijft in Nederland en is verkocht voor 8200 euro. Leek het er aanvankelijk op dat er minder belangstelling was dan vorig jaar, na 11.30 uur begint het bieden dan toch op gang te komen. De bieders kwamen uit Japan, Engeland, België, Zwitserland, Duitsland en Nederland.
Eén Nederlandse bieder bracht zijn eerste bod pas uit om 12.18 uur. Dat is echt lef hebben. Na een telefoontje met hem blijkt dat zijn computer niet goed werkte en hij het eerste bod pas heel kon uitbrengen. Uiteindelijk is dit de nieuwe eigenaar van de fiets geworden. Aardig detail is dat deze bieder ook vorig jaar al meebood op Quest 195. Hij was toen de op één na hoogste bieder met 9.000 euro.

Een aardig detail is ook het bezoek aan mijn blog ten tijde van het aflopen van de veiling. Rond 12.00 uur zijn er binnen een uur maar liefst 200 pageviews. Kennelijk leeft het wel in velomobielland.

5000 29-1 (F)
5600 29-1 (M)
6250 31-1 (S)
6500 30-1 (J)
6600 13-2 (D)
6700 16-2 (R)
7120 21-2 (F) 01.34
7200 21-2 (K) 11.50
7200 21-2 (T) 11.51
7400 21-2 (M) 12.00
7500 21-2 (M) 12.07
7777 21-2 (F) 12.09
8000 21-2 (M) 12.14
8100 21-2 (F) 12.21
8100 21-2 (H) 12.23
8200 21-2 (H) 12.30

Paard op hol

Vanmiddag rij ik van pont Buitenhuizen, tot waar ik Marjolein van Schoot begeleidde, langs de Nauernase vaart naar De Woude. Voor me uit draaft een paard met amazone op een onverhard pad naast de weg. Normaal toeter ik van vrij grote afstand om de ruiter te waarschuwen, ze kan me immers niet zien aankomen. Dat toeteren lukt even niet, de stekker is uit de batterij geschoten.
Dan maar rustig naderen en de amazone aanroepen. Nog voor ik kan roepen, ziet het paard mij aankomen. Het kijkt schichtig om, rent de rijbaan op en ..... slaat op de vlucht. De berijdster blijft er gelukkig op zitten. De amazone krijgt het dier weer onder controle en de combinatie stapt, wel nerveus, voor mij uit. Als ik weer in de buurt komt neemt het beest opnieuw de benen en met hoge snelheid gaat het er weer vandoor. Dat kan zo nog wel even duren, aan de rechterkant ligt de vaart, links een schuin talud met een sloot.
De amazone besluit nu koste wat het kost haar rijdier tot stoppen te dwingen. Direct draait het paard zich naar mij toe maar blijft opgewonden bewegen. Nu ben ik binnen spreekafstand en dat lijkt te helpen. Ik steek de camera weer uit de schuimkap en .... het paard draait zich weer en wil opnieuw vluchten.
De dappere amazone houdt de teugels kort en vast in de hand. Al pratend met haar kom ik dichterbij en kan na een kort gesprek langs het toch wel bange paard rijden. Direct draait het paard, dat het inmiddels in zijn broek heeft gedaan, zich achter me en loopt vrijwel meteen achter me aan. Dit gedrag stelde ik tijdens mijn paardenoefeningen in de manege in Egmond ook al vast.
De berijdster is blij dat ik het zo rustig doe en bedankt me uitvoerig.

Marjolein van Schoot op bezoek

Vanmorgen komt Marjolein van Schoot op bezoek op De Woude. Ze is bezig met een rond toer door Nederland. Frans is in Oost Europa om een groot fietsevenement te organiseren. Nadat ze eerst bij Paulus den Boer heeft verbleven, is Marjolein de laatste twee nachten bij Jack en Marita Dekker in Grootebroek onderdak geweest.
Vandaag is ze op doorreis naar Ter Heijde in het Westland. Drie kwartier vroeger dan gepland zitten we aan de koffie. Na de lunch rijden we samen naar pont Buitenhuizen. Ondanks dat ze nog een hele afstand moet afleggen, wil ze graag de omweg via de mooie Zeedijk naar de pont rijden. Het regent behoorlijk en alles ziet grijs. Marjolein geeft geen krimp en blijft lachen.
Op de pont keer ik mijn fiets om er straks weer af te kunnen rijden. De pontbaas snapt er niks van.
Ik maak een paar foto's, wens haar een heel goede reis en neem afscheid van Marjolein.
Op de terugweg langs de Nauernase vaart rij 'k een amazone achterop. Dat gaat niet helemaal zonder problemen.
Zie de volgende post.

De Woude Dronten Velomobiel.nl v.v. (2)

Na de lunch gaat Theo met Kees' Quest aan de slag. Daar blijkt een al lang bestaand probleem, een verbogen derailleur, na enig zoeken opgelost te kunnen worden. Kees krijgt ook een derde lager in de achteras van zijn Quest.
Jan Wijnen, een voor ons nieuwe medewerker gaat aan de slag met mijn fiets. Eerst wordt de achterbrug uitgebouwd en krijgt de geplande versterking. Daarna wordt de linker voorpoot uitgebouwd. De eerdere vervanging van de naaf, heeft niet het gewenste resultaat opgeleverd. De linker rem hapt soms en maakt een snerpend geluid dat op 50 meter afstand is te horen. Het blijkt dat de remschoenen zijn 'verglaasd', een gevolg van overhitting tijdens de afdalingen in Giessen. Ook zit de remhevel los. Er komt een nieuwe ankerplaat met nieuwe remschoenen op. Het remmen blijkt even later als vanouds te zijn. Niet geweldig krachtig, maar nu in elk geval regelmatig en zonder door merg en been gaande herrie. De nieuwe eigenaar krijgt over twee weken een sublieme Quest :).
De plastics van mijn nieuwe Quest zijn al binnen en liggen hoog en droog op zolder.
Tussendoor is er zoals altijd tijd om wat bij te praten. Interessant voor veel wachtenden op de orderlijst is dat er nu een nieuw productiedoel is: 100 Questen per jaar. Ymte zegt het ietwat bescheiden, maar ze zijn vastbesloten dit te halen.
Ook staan er weer leuke nieuwe dingen op stapel zoals o.m. de twee-mans Quest en, liefhebberij van Allert, de stroomlijn om zijn motorfiets. Wat mij direct opvalt zijn Quest wielen met schijfremmen. Deze blijken uitsluitend op de twee-mans te worden gemonteerd. Ook is er soms wel iets nieuws dat niet ontkomt aan het nieuwsgierige oog van deze schrijf grage blogger. Uiteraard wordt daar, in dit geval na een extra telefonische verificatie, niet over geschreven.
Inmiddels blijkt de nieuwe SuperNova E3 LED lamp van Elan in Dronten te zijn gearriveerd. Aangesloten op een 6 V accu geeft deze lamp onvoorstelbaar veel licht, nog veel meer dan tijdens de test van Hans Wessels en Rob Jansen. Dit komt door nieuwe elektronica die het rendement van de bijna 4 Watt LED sterk verbetert. Overigens is dit verbruik praktisch gelijk aan dat van de Inoled Extreme meldt Theo. De bundel van de E3 is misschien nog niet volmaakt, er zitten aan de bovenkant als het ware drie afgevlakte halfronde bogen, maar de lamp geeft zoveel licht, vooral ook in de bermen dat ik er al helemaal blij van wordt. Ik maak een foto van het werkelijk minuscule lampje. Deze foto gaat hierbij in zwart-wit. Waarom? De achtergrond wordt gevormd door de nieuwe Quest van Wilfred van Norel. De fiets is pas gespoten en ziet er prachtig uit. Wilfred heeft het zelf nog niet gezien en dus denk ik dat het niet aan mij is om dit in geuren en kleuren aan den volke te tonen. Ok zo Wilfred?
Ook de keramische lagers en het 13-tands Terracycle kettingwieltje zijn van Elan binnengekomen. De lagers blijken de classificatie ABEC 5 te hebben, dat is het allermooiste spul dat te koop is.

Om vier uur is alles klaar, al zal na vertrek blijken dat de snelheidsmeter het niet meer doet, en zetten we koers naar het 'oude land'. Rijdende voort stel ik de schermweergave van de Garmin Oregon zo in dat ik toch weer een snelheidsweergave heb. In Lelystad rij ik voor de tweede keer lek, nu rechts. Door Lelystad mag ik weer voorop rijden, op de dijk neemt Kees weer over. Als we ruim halverwege zijn gaat de snelheid er bij Kees helemaal uit. Ik vraag of ie moe is en daar lijkt het wel op. Kees vraagt me voorop te rijden en net onder de 30 km/u blijft Kees goed volgen. Als we de dijk overrijden en aan de andere kant de lichtjes van Enkhuizen te zien krijgen, zegt Kees het een verademing te vinden. Hij rijdt weer naar voren en met ruim in de dertig komt de gang er weer lekker in. We stoppen even voor een broodje en wat drinken alvorens we de laatste 45 km in het donker gaan rijden. De tegenliggers, het fietspad ligt links van de weg, maken het soms flink lastig om nog wat te zien. Echt gevaarlijk zijn fietsers die met een zwarte fiets, een zwarte jas en zonder licht zonder aankondiging uit het duister opdoemen. Gelukkig is het helder en droog.
In Avenhorn, ons gezamenlijke vertrekpunt, nemen we afscheid van elkaar. Ik vergeet helaas Kees nog een prettige dag te wensen bij het huwelijk van zijn dochter morgen. Het laatste stuk gaat onder meer door de Mijzenpolder. Geen verlichting en geen strepen op de weg. De Inoled Extreme kan dit voor mij onvoldoende verlichten. De SuperNova E3 zal dit straks zeer veel beter gaan doen.
Om kwart voor acht rij ik de Quest zijn warme nachtleger weer binnen.
Aan een prachtige fietsdag is een eind gekomen. Ik laat een warm bad vollopen en doezel heerlijk weg.
190 km

De Woude Dronten Velomobiel.nl v.v. (1)

Vanmorgen ziet het er niet aantrekkelijk uit om te gaan fietsen, zeker niet een kleine 200 km naar Dronten. Het heeft een paar centimeter gesneeuwd en dikke sneeuwbuien trekken precies over de route die 'k nog moet afleggen. Niet zeuren, met een kreet 'ik doe voorzichtig hoor' stel ik mijn vrouw gerust.
Op het fietspad is het één en al sneeuwprut en vooral kletsnat. De toch wel ver versleten Avocet bandjes krijgen er van langs. In Graft, nog maar 7 km onderweg, is mijn linker voorband lek. Het sneeuwt volop en in mijn haast om weer in de Quest te komen is de nieuwe binnenband kennelijk niet goed in de buitenband terecht gekomen. Met een enorme knal explodeert de binnenband en in het rustige dorpsstraatje verschijnen verwonderde blikken voor de ramen. De tweede en laatste binnenband gaat er wel goed in en de reis gaat verder.
In Avenhorn wacht Kees van Hattem en samen rijden we over besneeuwde en natte wegen richting Enkhuizen. Het is inmiddels prachtig zonnig weer en de beloofde Bft 5 zijn een prima windkracht 3 tot 4 geworden. Vlak voor de Houtribdijk genieten we van Kees' koffie met appeltaart. Dan gaat het met een flinke snelheid van tussen 35 en 43 km/u richting Lelystad. Vielen er eerst sneeuwklompen van Kees' Quest, nu wordt de gesmolten sneeuw als een watergordijn omhoog geslingerd. Kilometers lang rijden we naast elkaar, tegenliggers zijn er immers niet.
Net voorbij de helft van de dijk rijdt ook Kees lek. Een mooi moment om de schuimkap te verwijderen. Het aflezen van de GPS met de kap eraf is in Lelystad wat makkelijker. Het verschil in helderheid tussen een in het gezicht staande zon en de duisternis onder de kap is voor mij te groot. Op volle snelheid maak ik een paar foto's van mezelf, met en zonder kap. Opvallend hoe goed de Canon G10 dat toch doet.
Het rijden door Lelystad is eenvoudig met een GPS track. Om kwart voor één rijden we voor bij Velomobiel.nl. De mannen houden lunchpauze en wij schuiven aan en genieten van onze boterhammen en fruitbakje.
Wordt vervolgd in deel 2

Buiig rondje

Vanmiddag even een rondje Schermer. Het weer is fris, 3 gr. C. en een west-noordwesten wind kracht 4 Bft. De buienradar zegt me dat het kan vriezen of dooien, wat de buien betreft dan. Geen nood, in de Quest zit je goed beschermd tegen de elementen. Via Graft rij ik naar Noordeinde en Groot-Schermer. Dan linksaf bij de drie molens en langs het heerlijke fietspad langs de Noordervaart gaat het richting Alkmaar. In de verte zie ik enkele buien aankomen. Eén bui bevindt zich boven Heerhugowaard. Op het bloembollen areaal ten noorden van de vaart is de grond bezet met stro. Dit licht in het zonlicht mooi contrastrijk op tegen de donkere regenwolken.
Een foto is snel gemaakt, ik hoef er de Quest niet eens voor uit en snel rij 'k door om te proberen de regen vòòr te blijven. De eerste ijzige druppels petsen me even later toch om de oren. Het is een mooi gezicht om het water van de neus van de Quest af te zien parelen.
Het super fietspad langs het Noord-Hollands kanaal nodigt, met de wind iets achterlijker dan dwars, uit tot stevig doorrijden. 40 km per uur kost dan ook maar weinig inspanning. Wachtend voor het rode licht op het viaduct over het kanaal krijg ik de laatste bui op mijn kop. Diep weggedoken in de Quest prijs ik me gelukkig met een velomobiel onderweg te zijn.
Morgen rijden Kees van Hattem en ik naar Dronten. Kees om iets te laten doen aan zijn achteras en tandwielen, mijn Quest krijgt de meest recente modificatie aan de achterbrug.

Rondje Volendam

Vanmiddag is het lekker fietsweer. Een graad of 3, een zonnetje en een windje 3-4 Bft uit het westen.
De rit gaat langs bekende paden naar Volendam. Met de wind in de rug rijdt het heerlijk licht en Volendam komt na drie kwartier al in zicht. Op de dijk is het al druk en is het laveren tussen de wandelaars. Bij hotel Spaander loop ik naar binnen om mijn lege waterzak te vullen. Binnen vraag ik of ik mijn zak met een litertje water mag vullen. Dat mag ik niet, mevrouw wil het zelf doen. Ze houdt de zak onder een bierpomp en langzaam loopt de zak vol. 'Maarre... mevrouw, is het wel water?' Ze moet lachen en begrijpt mijn vraag. Het is inderdaad water.
Via Edam volg ik de IJsselmeer dijk tot aan Warder. Het valt me op dat er nog veel ijs op het IJsselmeer ligt. Ook aan de voet van de dijk ligt nog veel ijs en sneeuw. Ik maak een aardig fotootje van een flink aantal kuifeendjes. Het lijkt wel Antarctica zegt mijn vrouw.
In Warder verlaat ik de IJsselmeer dijk en rij naar Oosthuizen. Terwijl ik op de brug sta komt van rechts Ben van den Boogaard met zijn Alleweder aan rijden. We wisselen een paar woorden en Ben gaat richting Purmerend.
Via Schermerhorn en Driehuizen is de rit na 65 km ten einde.

Verkenner voor Fietsersbond

Theo van Soest is voor de Fietsersbond de doorgaande fietsroutes in Noord-Holland in kaart aan het brengen. Theo is bij de overgang van de Huygendijk richting West en Noord ten zuiden van Heerhugowaard, de weg kwijt. Of ik dit in kaart wil brengen. Natuurlijk wil ik dat. Kees van Hattem, hij kent als Heerhugowaarder de situatie nog beter dan ik, gaat mee. Eerst maar even bij Kees langs. Tijdens de koffie willen maar liefst drie rode katers tegelijk bij me op schoot. Als dat niet via de tafel lukt probeert één het vanaf de vloer. Het fijne tricot van mijn wielrenbroek vindt dat niet prettig en Kees bonjourt het katten trio naar buiten.
Hoe ga ik dit nou aanpakken? De Garmin Oregon GPS biedt uitkomst.
We starten steeds vanaf de Huygendijk, dat is in ieder geval de toe leidende weg. De huidige GPS track wordt gewist en we rijden de route langs het nieuw aangelegde fietspad tot onder de dubbele brug van de Provinciale weg. Eerst leggen we de route naar Alkmaar Oost vast. Onderweg maken we bij afslagen foto's. De tweede route, waarbij de GPS track van de eerste route wordt bewaard, start weer op het fietspad van de Huygendijk. Nu rijden we de route richting west om te stoppen bij de afslag naar òf de oprit van de brug in de Nollenweg, òf als je ervoor kiest linksaf te slaan, dan de route naar het noorden te rijden. Als laatste rijden we een route vanaf de Huygenweg aan de westelijke zijde van de Provinciale weg door de zuidelijker gelegen nieuwe tunnel onder de Provinciale weg. Deze weg leidt naar een prachtig nieuw geasfalteerde weg naar het zuiden richting het Noord-Hollands kanaal en uiteindelijk naar De Woude.
Kees rijdt nog een stuk mee tot aan de weg naar Stompetoren. Hier scheiden onze wegen.
Thuis laadt ik de tracks in Trailrunner en maak schermafdrukken. Er is in Trailrunner een knopje die dezelfde track direct in Google Earth toont. De bijgaande schermafdrukken laten de route zien vanaf de Huygendijk, onder de Provinciale weg door en dan naar de oprit van de brug in de Nollenweg.

Het licht gaat aan

De keus welke lamp er in mijn nieuwe Quest komt is nog niet helemaal duidelijk. Eén Inoled Extreme is niet voldoende voor mij als één-ogige. Ik mis uiteraard al de mogelijkheid om diepte te zien, als er dan ook nog een beperkte hoeveelheid licht voorhanden is, wordt het er niet veiliger op.
Hans Wessels heeft een test gedaan van een aantal in aanmerking komende lampen. Rob Jansen heeft de bijgaande foto's gemaakt. Het steeds na elkaar zien van afbeeldingen geeft geen goed overzicht van de verschillen. Het menselijk oog corrigeert razendsnel verschillen in helderheid. Hierdoor lijken, op de uitersten na, veel lampen om en nabij even helder.
Mijn oog was gevallen op de B&M IQ speed omdat die mij helderder leek dan de Inoled Extreme. Ymte haalt mij, op niet mis te verstane manier, uit mijn droom en verklaart dat de Inoled Extreme en de B&M IQ speed vrijwel even helder zijn.
Twee B&M IQ lampen geven natuurlijk een dubbele hoeveelheid licht maar is duurder en lastiger mooi in te bouwen. De IQ is wel zuiniger dan de Inoled en de IQ kan ook op een zuinige stand branden. Dat plaatje heb ik ook opgenomen in het vierluik. Van die gedimde stand ben ik niet erg onder de indruk. Is wel een aardige dagrij verlichting, maar daar kunnen kleine LEDs die Velomobiel.nl vaak al inbouwt ook voor dienen.
De Supernova E3 met asymmetrische lens zou ook een heel goede kandidaat kunnen zijn. Daarom heb ik de drie lampen maar eens op één plaatje gezet. De verschillen zijn nu goed te zien en best wel groot. De Supernova E3 geeft veel meer licht en vooral veel meer licht in de bermen. Het lichtbeeld van de E3 is iets minder egaal dan dat van de andere twee lampen, er is ook wat kleurverschuiving, maar de helderheid en breedte van de bundel maken veel goed. Veel velomobilisten gebruiken naast hun koplamp extra lampen in de buurt van hun spiegels om de berm te verlichten, vaak hard nodig als je door tegenliggers wordt verblind. Het lijkt er op dat de brede bundel van de E3 dit probleem kan oplossen.
Ik denk dat ik dit lampje, het ziet er technisch ook heel fraai uit met een rond frontaal oppervlak van slechts 4 cm, maar een kans moet geven.