Waarom draadbanden lichter lopen?

Op de Google ligfiets lijst wordt gediscussieerd over de mogelijke oorzaak van mijn constatering dat draadbanden lichter lopen dan vouwbanden. Mijn verklaring was dat draadbanden een soepeler loopvlak en wangen zouden kunnen hebben omdat zij door de draad makkelijker stabiel te maken zijn. Vouwbanden hebben een niet rekvrije pees en moeten de stabiliteit dus meer uit loopvlak, wangen en schouder halen.
Nou kan ik natuurlijk, net als de meeste anderen, blijven speculeren, het kan ook - al is het niet erg wetenschappelijk - onderzocht worden.
Vanmiddag haal ik twee Kojaks van de zolder, een 20" vouw- en een 20" draadband. Als ik de loopvlakken bekijk en bevoel blijkt mijn eerste gevoel juist, de vouw Kojak heeft een veel 'stugger' loopvlak. Deze stugheid loopt ook verder door in de wangen en is er kennelijk de oorzaak van dat de vouwband minder soepel inveert.
Om dit wat inzichtelijk te maken leg ik de beide banden, eerst ieder apart, later beide op elkaar, op een dikke glasplaat.
Daarop leg ik een waterpas die ik belast met een gereedschap klem.
Ik laat per band de situatie een minuut stabiel worden en meet met een digitale schuifmaat hoeveel de banden door het gewicht worden ingedrukt. Dan blijkt dat de vouwband wordt ingedrukt tot een breedte van 27,50 mm. De draadband evenwel laat zich onder dezelfde omstandigheden, indrukken tot 24,70 mm. Dat is een verschil van 2,8 mm.
Wel is een klein deel van de wang van de vouwband iets dunner dan die van de draadband, maar dat zet blijkbaar weinig zoden aan de dijk.
Niet iedere Kojak is een Kojak. De draad- en vouwversie zijn totaal verschillende banden. Nou hoeft het natuurlijk niet altijd zo te zijn dat draadbanden lichter lopen dan vouwbanden, maar bij alle nu geteste banden, beide Durano's incluis, is dit wel zo.

Ik zal op de Google lijst vanaf nu geen verwijzing meer maken naar deze blog, er zijn daar teveel lange tenen.

Bij de foto's
Bovenaan: de testopstelling
Daaronder: de vouwband
Daaronder: de draadband
Onderste foto: beide banden op elkaar, de vouwband onder.

Nieuwe Quest remmen superieur

Vanmorgen monteer ik, in navolging van Kees van Hattem en Jan Geel de Geax Tattoo light band. Deze is 58 mm breed en heeft de SV13F binnenband nodig. Tijdens het oppompen explodeert de binnenband met een geweldige knal. Rob staat er vlakbij en houdt er suizende oren aan over. Natuurlijk niet goed gemonteerd. Dan maar de SV14 erin. Die zou het net kunnen houden en is de standaard binnenband voor de 54 mm brede Perfect Moiree. Gelukkig gaat dat goed en blijft ie heel.
Rob heeft twijfels over de sporing van zijn Quest. We hijsen de fiets op en laten de voorbanden leeglopen. Met de opgeklemde hoeklijn is er over een afstand van 2 meter 7 mm uitspoor. Dat is op de wielen zelf absoluut verwaarloosbaar.
Met de fiets op zijn kant controleren we ook de sporing van het achterwiel. Deze is ook voortreffelijk, zorgen voorbij dus.

Dan een stukje fietsen. We rijden richting het Noordzeekanaal en ik stel voor wat remproeven te doen. Rob heeft nog de standaard kleine remtrommels in een vrijwel nieuwe fiets. Bij 30 km per uur roep ik 1...2...3 en remmen dan beiden maximaal. Ik sta binnen 6 meter stil, Rob komt pas na 11 meter tot stilstand. Ik kan nu zo hard remmen dat we beiden het verbrande rubber van mijn voorbanden ruiken. We proberen het nog enkele keren en iedere keer sta ik zeer veel eerder stil.
We trekken nu op tot 32 km/u en Rob telt tot drie. Het verschil is ook nu weer heel groot en bedraagt maar liefst 6,5 meter.
De foto's zijn gemaakt van de laatste remproef. Je ziet de rubberstrepen op het wegdek duidelijk staan. Betekent overigens dat bij gedoseerder remmen de remweg nog korter zal zijn.
Het verschil is heel groot, zeker als je ook nog eens in ogenschouw neemt dat Rob 76 kg is en ik 89 kg. Ook heb ik 2 liter water bij me alsmede mijn uitgebreide toer bepakking met o.m. reserve voor- en achterband, binnenbanden, kleding e.d.

Alles overziende vraag ik me af of het leveren van Quests met de oude remtrommels nog wel verantwoord is. Als bij snelheden van 30 tot 32 km/u de remweg zo maar tussen de 5 en 6,5 meter korter kan zijn, dan is hier een belangrijk veiligheid aspect aan de orde.

En hoe rijdt nu die Geax Tattoo? Uitstekend. Je voelt het 315 gram lichtere gewicht ten opzichte van de Perfect Moiree 54 duidelijk bij het optrekken. De band loopt ook licht en dat blijf je continue ervaren. Wel schuurt de brede band tijdens heel hard optrekken tegen de binnenkant van de wielkast. Tijdens lange tochten met bagage zal dat wel een beperking kunnen zijn.

We rijden tegen de heel harde wind op de schitterende Zeedijk in. Rob is bang dat ie eraf waait, maar dat valt wel mee. Wel voel ik duidelijk het zeileffect als de wind dwars inkomt. Dan hoef ik nauwelijks te trappen om 28 km/u aan te houden.
Via Castricum rijden we tegen de nog steeds stevige wind naar Akersloot. Ik geef even flink gas en loop een flink stuk voor de troepen uit.
Na 43 prettige kilometers ben ik weer thuis.