Naar de bronnen van de Maas 25-8 dag 8

Na een werkelijk formidabel diner met verse gebakken zalm als hoofdgerecht tuimelen we ondanks de rustdag vermoeid in bed.
Als we wakker worden om de thuisreis te aanvaarden begint het te onweren en te regenen. Na nog een kop koffie is om half tien de regen voorbij en nemen we afscheid van Inge, Gerard en Maarten. Fijne mensen die onbaatzuchtig hun best doen om de kleine bijdrage in de kosten niet aan te nemen.

Het landschap van Clairey naar Neufchateau is schitterend. De temperatuur is duidelijk lager dan die van laatste dagen en het klimmen gaat dan ook veel makkelijker. De Garmin Montana is nu totaal onbruikbaar geworden. Het toestel reageert niet meer op de knoppen op het scherm. Had ik de Oregon ook maar meegenomen. Gelukkig is een lijstje met plaatsen en wegnummers ook goed te doen. Alleen het rijden in plaatsen is met een GPS veel makkelijker.
Cees snuffelt in alle vuilnisbakken en vindt een complete motorhelm, wel kapot.

In Domremy, de geboorteplaats van Jeanne d'Arc, staan Marian en Esmee klaar met koffie en donuts. We zijn nu halverwege de geplande 150 km. Er ontwikkelt zich een grote onweersbui die precies over ons heen komt. Ik zet snel de gedeelde toer/racekap in elkaar en als de eerste grote druppels uit het zwerk neerdalen zit ik droog. Het vizier op een kier maakt het rijden in de harde regen een stuk prettiger. Grote vrachtauto's gooien enorme hoeveelheden stuifwater op. Even het vizier dicht en het blijft comfortabel in de Quest.

We stoppen even om op de achterblijvers te wachten. Er komt Gendarmerie langs die even zwaailicht en drie-tonige hoorn aanzetten. Even later komen de agenten terug en stoppen bij ons. Ze willen alles weten en wij vertellen ze natuurlijk alles in smetteloos Frans :). De zon is weer terug en ik haal de kap weer uit elkaar om vervolgens lekker open te rijden. De delen wikkel ik in een oud stuk laken en verdwijnen achter in de Quest. Wat een genot.

De dagreis eindigt na 146 kilometer in Villers-sur-Meuse, een kilometer of dertig zuidelijk van Verdun.
Op het moment dat ik dit tik worden de lekkerste pannenkoeken gebakken en genieten we van een mooi uitzicht over de rivier De Maas.
146 km

PS. De laatste dagen was een geen telefoonverbinding. Clairey, een gehucht met 15 huizen, ligt in een soort pan bovenop een heuvel. Geen telefoon betekent ook geen Droam. Nu lukt dat wel prima en staan de laatste vier dagen van de reis online.

Naar de bronnen van de Maas 24-8 dag 7

Vandaag is een rustdag. Eerst krijgen de fietsen een servicebeurt. Tot mijn verrassing is de achterband lek. Een klein gaatje, waarschijnlijk veroorzaakt door een kleine scherpe uitstulping in de binnenkant van de buitenband heeft een schuurlekje veroorzaakt. Het harde stukje is moeilijk te verwijderen en ik kleef er maar een plakker op.
We gaan een wandeling maken naar een nabijgelegen plas die door een ondergrondse bron wordt gevoed. Kees en Esmee liggen er snel in. Marian ook, maar ze heeft zich niet ontdaan van haar iPhone. Die verdrinkt natuurlijk spontaan en wil later ook niet meer aan de gang. Ze wacht wel even op een nieuwe iPhone 5.
Het bos is prachtig, met heerlijke bramen, talloze bloemen en spectaculaire mierenhopen. Cees beklimt een kleine uitkijktoren en vindt er enige overlevingsattributen.

Royaal na de middag arriveren we weer bij het huis van Inge en Gerard. Dat ligt er vanaf de andere kant van het meer prachtig bij.
In het meer voor hun huis zitten veel karpers. Met de van buurman Thomas geleerde techniek om een stuk brood op het water te laten drijven, vang ik snel de eerste karper. De heer des huizes denkt dat dit ook de laatste karper is die ik zal vangen. Maar ik vis niet zoals de Fransen met een stuk brood aan een haak onder water. Met een stuk stokbrood aan de haak geregen gooi ik nog wat losse stukjes brood er omheen. Het wordt een pandemonium. De karpers lijken wel piranha's en springen letterlijk over elkaar heen om het brood te bemachtigen. In hun vraatzucht hebben ze de lijn en de haak niet in de gaten. Ik sla direct na het weghappen van het brood om de haak voor in de bek te houden. Dat lukt zo goed dat Gerard er enorm veel plezier in heeft om de karpers in het schepnet te landen. De beesten zijn enorm energiek en vechten als een leeuw om weg te komen. Ik vang er binnen een uur zeker zeven, de grootste is rond vier kilo en 55 cm lang.

Tijdens het vissen begint het te regenen, en niet misselijk ook. Door de heel grote druppels ben ik binnen een minuut doorweekt. Zo snel als de regen komt is ie ook weer weg. Het is daarna aanmerkelijk frisser.

Naar de bronnen van de Maas 23-8 dag 6

Na de pittige tocht van gisteren gaan we vandaag naar onze eindbestemming. Dat is weliswaar nog niet de bron van de Maas, maar naar kennissen van Marian en Kees.
We nemen ons voor niet al te vroeg te vertrekken, maar voor zeven uur is alles al in rep en roer. De laatste etappe is maar 70 km en de rit gaat via Chateauneuf naar Clairey, een gehucht op 410 meter hoogte. Het landschap is prachtig en het rijden fantastisch. We doen het rustig aan al zitten er onverwacht toch wel een paar kuitenbijters in.
Ik mag zoals gebruikelijk voorop rijden. De navigatie is duidelijk niet ieders interesse en met de Michelin kaarten is het vinden van de route makkelijk. Naast de kaart is de Montana in de steden en dorpen prettig. Ik vind zo steeds weer makkelijk de weg in de stad en de uitgaande weg naar de vervolgroute. We klimmen en dalen steeds tussen 350 en 400 meter. Het laatste stuk naar Clairey geef ik echt gas en probeer na iedere afdaling maximaal hoog op de volgende beklimming te komen. Dat is flink zweten, want het is weer ruim 30 gr. C. Wind is er zeker in de bossen niet. De schaduw van de bomen is wel heerlijk. Met hartslag 144 ben ik de groep snel kwijt en weet de opvolging van stijgen en dalen maximaal uit te buiten. Marian en Esmee staan bij de kerk van Henessel te wachten. Ik kom om 13.25 uur aan. Pé is na tien minuten de volgende. Katinka is helemaal op en arriveert 25 minuten later. Ze moet met koud water weer bij haar positieven worden gebracht. Ze herstelt snel en de laatste klimmetjes naar het huis van Inge en Gerard kan ze weer prima aan.

Het landgoed van Gerard en Inge is een oase. Zij wonen in een voormalige watermolen met een enorm waterbassin voor de deur. Kees en Katinka duiken onmiddellijk in het water. Pé volgt even later. Jan probeert het ook maar vindt het te koud. Ik spoel mezelf onder de douche af.

Er wordt een prachtige welkomst lunch opgediend met allemaal biologische streekproducten. Na de crème de Cassis gaan er enkele biertjes met graagte in.
In de middag bekijken we de overstort en de daarbij behorende kleine watervallen.
's Avonds genieten we van een heerlijk Frans diner. Inge heeft haar uiterste best gedaan het ons naar de zin te maken.