Nieuwe carbon projecten

Als ik vanmiddag weer 5 kappen ophaal bij Jan in Hoorn is er heel veel te zien van nieuwe projecten die op stapel staan.
Opvallendst is natuurlijk de afvorming van de Quest romp. Zowel de achterkant van de top als de wieluitsparingen zijn eerst in de lossing gezet en daarna met enkele lagen glasvezel gelamineerd. De achterwielbak inclusief mijn eigen derailleurkapje zijn heel mooi gemodelleerd en zal uiteindelijk een aerodynamisch optimale wielstroomlijnkap opleveren. Doel van dit in principe niet-commerciële project is te komen tot een maximaal gunstige aerodynamische vorm van de Quest. De Quest zelf wordt niet gewijzigd, die is voor normaal gebruik al fantastisch. Maar voor wedstrijden moet er in een paar handgrepen - hopelijk - een nog snellere Quest ontstaan.

Het volgende onderdeel dat redelijk compleet is, is een deelbare mal voor de spiegelstroomlijn. Doel is deze stroomlijnkapjes te voorzien van richtingaanwijzer LEDs. Ook kan mogelijk een tweetal heel felle vooruit schijnende LEDs worden aangestuurd door de claxon. De originele spiegeltjes blijven binnen de stroomlijn in gebruik en blijven ook verstelbaar.

De eerste bestellingen voor een kap voor de Quest zijn door Velomobielonderdelen.nl al genoteerd. Van Velomobiel.nl kreeg ik de originele mallen van het instapgat mee. Ook hier heeft Jan contramallen van gemaakt om t.z.t. goed passende kappen te kunnen produceren.
Naast elkaar is goed te zien dat de kleine Quest ook een duidelijk kleiner instapgat heeft.

Niet op de foto maar wel nuttig is een afvorming van het instrumentenpaneel. Jan zal dit paneel zodanig aanpassen dat LiPol accu's van verschillend formaat er zo ingeschoven kunnen worden. Ook een voltmeter per cel zal deel uitmaken van dit nieuwe paneel.

Maandag a.s. naar Bram Smit om het demperproject weer op te pakken.
Oops, begint langzamerhand op werken te lijken :).

Met een schuimpje onder de kap

Nee, het gaat niet over het eten van schuimpjes onder de kap. Hoewel twee zwarte pieten ons gisteren ruim van schuimpjes en pepernoten hebben voorzien, wil je dit schuim niet eten.
Het is meer een antwoord op de ietwat wanhopige smeekbede van enkele fietsers om iets te verzinnen om het met open vizier rijden bij mist en regen comfortabeler te maken.
Iedereen kan het natuurlijk zelf bedenken. Als je voor een open raam staat en iemand doet achter je een deur of raam open, sta je op de tocht. Dat is uiteraard niet prettig en je zorgt er snel voor om de deur of raam achter je dicht te doen. Het rijden met de kap is heerlijk comfortabel als het vizier maar op een klein kiertje staat. Het zachte briesje langs je hoofd is prettig. Dat verandert als bij kou, mist en regen het vizier wijder open moet om goed te zien.

Op naar een stoffeerder om wat gratis reststukken schuimrubber te halen. In mijn geval is 4 cm de goede dikte. Na grof uitsnijden van de vorm leef ik me uit met de bandschuurmachine. Wat een troep levert dat op! Ik zorg er voor dat het schuimrubber ongeveer om de twee schuimrubber afstandrondjes valt. Met een paar klittenband rondjes zet ik het schuimrubber vormstuk vast in de kap.

De 'proof of the pudding is in the eating'. Ik word vanmorgen bediend met een stortbui om het uit te proberen. En ja, het helpt echt.
Met open vizier giert de wind niet langer om je oren en wind die er niet is kan ook geen regen meenemen.
Is dit nou een nieuw idee? Nee hoor, Jan Geel rijdt al jaren met een racekap. Niet om te wedstrijden maar om comfortabel warm en droog in zijn Quest in het koude seizoen te rijden. Jan bevestigt dan ook een extra stuk schuimrubber achterin zijn kap om de luchtstroom te elimineren.