Vanmorgen rij ik om half 8 de pont op. De rit gaat naar Woerden voor de jaarlijkse vergadering van de NVHPV, duidelijker, de Ligfietsvereniging. Het is 5 gr. C en nog droog. Binnen een half uur sta ik voor een net wegvarende pont over het Noordzee kanaal.Met een klein half uur vertraging kan ik via Halfweg, met dankzegging aan Martin Merkelbag voor een efficiëntere route daar, doorrijden naar Schiphol. Dan naar Uithoorn om de pont over de Amstel te vermijden. Mijn god wat een waardeloos fietspad is dat. Kedeng, kedeng, het houdt maar niet op. Allemaal smalle betonplaten die schots en scheef liggen. Dankzij de schokdemper achter kan ik nog 34 km/u rijden.
Een paar minuten na tien uur arriveer ik in Woerden. Het is er gezellig druk en het uitdelen van diverse meegenomen bestellingen kan beginnen.
De vergadering verloopt redelijk vlot. Er wordt een mooi nieuw logo gepresenteerd dat het ligfietsen ook echt representeert. Heel wat beter dan het oude meccanodoos logo dat nu wordt gebruikt.
Een belangrijke beslissing van de vergadering is het niet langer verplichten van een helm bij wedstrijden. Het mag natuurlijk wel, maar eindelijk wordt ingezien dat helmen niet de veiligheid bieden die er aan wordt toegekend. Vooral bij vallende ligfietsers veroorzaken helmen soms meer verwondingen dan als er geen helm zou worden gedragen.
Jan Limburg, die vele jaren actief is geweest als penningmeester, zwaait af. Hij wordt opgevolgd door Maarten Heckman. Ida Sabelis verlaat ook het bestuur. Voor haar wordt nog een opvolger/opvolgster gezocht.
Tussen de middag zijn er diverse belangstellenden voor de stormstrip op mijn fiets. Ook de wegligging van Quest, Strada en Mango komt uitgebreid ter sprake. Ik demonstreer het totale gebrek aan demping met de toevallig in de buurt staande rode Quest van voorzitter Kees van Malssen. Ik duw hard op de tunnel en de achterste rand van het instapgat. Bij het direct loslaten veert de Quest uit, springt letterlijk een aantal centimeters van de grond omhoog en stuitert een aantal centimeters verder weer neer.
Uiteraard doe ik met dezelfde kracht hetzelfde met mijn fiets. Mijn Quest komt vlot, maar volledig gedempt weer omhoog. Het achterwiel blijft op de grond. 'Doe mij er maar één' is hier en daar de reactie.
Tenslotte valt een enkele ligfietser op dat ik mijn richtingaanwijzer Leds met gele tape heb beplakt. Dat ontlokt enthousiaste reacties. In een volgende posting leg ik uit waarom ik dit doe.
Om 17.00 uur rij ik weg uit Woerden. Het regent licht maar met de racekap op is dat geen probleem. Had ik vanmorgen nog wat hinder van hele fijne mistdruppeltjes op de buitenkant van het vizier, nu parelen de grotere regendruppels er dankzij de ProVision Anti-rain heel makkelijk van af. Met 40 tot 45 km/u rij ik noordwaarts om zoveel mogelijk kilometers in daglicht te kunnen afleggen.
De heen- en terugroute heb ik, ietwat aangepast, met de planner van de Fietsersbond gemaakt. De Garmin Montana 600 op het stuur is een genot om mee te rijden. Zonder mis rijden in één keer de bijna 75 km enkele reis afleggen is heel prettig.
De pont over het Noordzee kanaal ligt, bij wijze van uitzondering, nu voor me klaar. Even voor half acht, na 75 km comfortabel in de regen rijden, ben ik weer thuis.
150 km