Gisteravond de hele slotceremonie van de Olympische Spelen via een NOS live stream op de Mac Book Air bekeken in prachtige HD kwaliteit. Veel artiesten, jonge helden in onze jeugd, beginnen al wat fossiele trekjes te vertonen. Dat zie je van jezelf niet, maar is natuurlijk niet anders. Het mocht wat kosten daar in Londen. Ook de live stream mag wat kosten. Drie uur levert een gigabyte aan data op. Het was in elk geval de moeite waard. De Droam waarmee dit allemaal mogelijk is, heeft het op één dag na, uitstekend gedaan. De Droam is een klein GSM kastje waarmee 5 apparaten tegelijk kunnen internetten.De dag begint traditiegetrouw om kwart voor acht. Jan en ik worden wakker in de camper en zien dat Cees en Jan hun tenten al hebben afgebroken en in de zon te drogen hebben gehangen. Ook de waslijnen zijn verplaatst. Na het ontbijt overleggen we over de route. We kunnen de oostkant van Denemarken volgen, dat is heuvelachtig, of de veel vlakkere westkust. We kiezen voor de heuvels aan de oostkust. Overal zijn de maai-dorsmachines bezig de oogst binnen te halen. Je herkent ze van verre door de grote stofwolk die zij opwerpen.
Kolding is de eerste stad die we aandoen. Gewoon een havenstad met enkele oude zeilschepen en verder de normale kustvaarders. Een lokale mountainbiker vertelt dat het klimmen wel meevalt. Steeds 50 meter omhoog en dan weer terug naar onder de 10 meter. Omhoog gaat op het middelste blad prima. Omlaag gaat het met maximaal 78,4 km/u. Wel deelt de stevige oostenwind af en toe een zwieper uit.
Op B-wegen, grijs op de kaart en in de GPS wordt hard gereden. Vaak is er een fietspad naast gelegen. Soms ook alleen maar een fietsstrook. De Denen passeren keurig op afstand en veel mensen steken hun duim op.
L-wegen zijn rustiger al werd ik daar gisteren door een tegemoet komend groot landbouwvoertuig in de bocht van de weg gereden. Gelukkig kon ik in de berm ontsnappen zonder om te gaan.
In Christiansfeld moet een bijzonder groepje huizen in hartvorm staan waar in Europa het Christendom zou zijn gestart. We kunnen het niet makkelijk vinden en doen er ook niet erg ons best voor. Een stel jochies wil alles over de Quest weten. Ze spreken alleen Deens, maar een oudere meneer vertaalt alles geduldig voor hen.
Voor ons rijdt een wielrenner. Ik toeter drie keer om veilig in te halen. De man lijkt te reageren, maar komt toch op het moment dat ik passeer naar het midden van het fietspad. Ik rij onder zijn stuur door en zie dat de man zich - terecht - rot schrikt.
Jan rijdt achter me en krijgt een scheldpartij over zich heen.
Even later staan we voor een rood verkeerslicht en zie ik - met enige schrik - de wielrenner naderen. Ik steek hem de hand toe en dat accepteert ie direct. De vrede is meteen getekend. Ik versta de man niet, maar hij wijst op twee gehoorapparaten. De man is doof en heeft mijn claxon niet gehoord. Ja eh ... hoe moet ik het dan oplossen?
Via Haderslev bereiken we Abenraa waar Jan een wel heel fraaie camping heeft gevonden.
Morgen zullen we weer naar Duitsland rijden.
100 km, totaal nu 995,2 km