Vandaag is de traditionele Oliebollen tocht jaargang 2012. Quesjer, ofwel Paulus den Boer, tekent voor de organisatie. Dan kan er niet veel mis gaan, Paulus motto 'we doen het goed of we doen het niet' ligt me wel.
Ik rij met de auto naar Zwolle om als repatriering voertuig te dienen. Vriend Jan Veenis zal meerijden en tijdens de tocht in voorkomend geval gestrande velomobielen ophalen. Helaas is Jan behoorlijk ziek van de griep en kan niet meerijden.
Oops, dan toch maar met de auto? Ik heb geen slaapplaats en eten geregeld. Dan toch maar met de auto.
Ik zet het dakframe in het donker op de Audi en rij om even na 8 uur weg. Het flinke smaldeel Noord-Hollandse fietsers is dan al verschillende uren aan het trappen. Als ik om tien uur in Zwolle arriveer zijn zij al drie kwartier binnen.
De opvang van tegen de 160 fietsers is perfect geregeld. Degenen met velomobielen op, in, of achter de auto aankomen worden, met een keurig kleuren plattegrondje naar een ruime parkeerplaats op enkele honderden meters van de Vrolijkheid gedirigeerd.
Na de inschrijving, ik heb niet direct in de gaten dat er een flinke rij staat, is het een prettig weerzien met vele fietsers. Om klokslag 11.00 uur gaat de eerste van vier groepen onderweg. Deze eerste groep rijdt best vlot. Ik rij achteraan, vlak voor bezemrijders Cees Roozendaal en Matthijs Leegwater. Zo kan ik wat foto's proberen te maken. Ik rij met alleen de liggende carbon deksel, de kap blijft in de auto. Dat gaat prima al is het tegenwind later toch best fris.
De Garmin Montana 600 laat me de route zien. Mooi steeds in de buurt van de uiterwaarden van het Zwarte Water. We passeren mooie plaatsjes als Hasselt en Zwartsluis.
Eerder dan verwacht zijn we op de pauze plaats. De koffie met royale appelpunt gaan er in als de bekende koek.
Na een uurtje gaan we langs de andere kant van het Zwarte Water weer zuidwaarts. Er wordt nu toch wel heel stevig doorgereden. Verschillende rijders kunnen het tempo niet bijbenen en blijven achter. De zon komt er zelfs bij en het tegenlicht op waterpartijen en de wuivende rietkragen is heel fraai.
Op alle gevaarlijke kruisingen staan steeds twee vrijwilligers in professionele kledij om ons veilig te laten oversteken. Perfect geregeld.
In Genemuiden gaat de hele eerste groep op de pont. Groep twee komt in de verte al aanrijden. Na een vlotte overtocht volgt een rit over de dijk. Een slecht stuk fietspad doet de schokbrekers op hun aanslagen rammen. Dikke banden en een goede schokbreker achter houden de zaak veilig op koers.
In de Vrolijkheid staan snert met witbrood voor ons klaar. Niet helemaal mijn keus, maar dat ligt natuurlijk aan mij. Helaas is de wachttijd voor het buffet heel lang. Zo lang dat Jos H., ja die bij Velomobiel.nl werkt, zich graag over mijn snert ontfermt en dat vlot naar binnen werkt :)
De rij voor de oliebollen blijft onverkort heel lang. Mooi moment om de Quest op de auto te zetten en de fiets outfit te verwisselen voor gewone kleding.
Ik verbaas me over de manier waarop veel fietsers hun velomobiel op het dak van hun auto vervoeren. Levensgevaarlijk. Eén fietser probeert zijn Quest met zijn tweeën op het dak te zetten. Hij gaat daartoe op zijn motorkap zitten en ... ik hoor het geluid van indeukend blik.
Terug bij de Vrolijkheid is de rij wat korter geworden en doe ik me tegoed aan de prima oliebollen.
Ik heb nog genoeg eten over en besluit niet mee te eten met de overnachters. Bert Rentenaar rijdt met zijn Mango dagelijks van Alkmaar naar zijn werk in Amsterdam. Te vaak maakt hij mee dat ie niet gezien wordt. Dat levert dagelijks meerdere noodstops op. Hij heeft een slimme en degelijke rode Xenon flitslamp op zijn Mango gemonteerd. De Xenon flitser is zo hoog gemonteerd dat ie altijd boven heggen en geparkeerde auto's uitsteekt. Volgens Bert is het een wereld van verschil, werkelijk een verademing. Hij kan nu gewoon snelheid houden en krijgt nu de voorrang waar ie recht op heeft en waar ie tot voor kort naar kon fluiten.
