Het najaar, de winter en een groot deel van het voorjaar rij ik met een van de toer/race kappen.
Goed zicht, comfortabel en snel.
Bij redelijk goed weer rij ik heel graag ook met de losse carbon deksel van de toer/racekap. Veel ruimte voor je gezicht en, in tegenstelling tot de benauwde schuimkap, een heel goede ventilatie. Een nadeel van de carbon deksel is dat zijwind soms te makkelijk om mijn hals en nek waait. Een aangepast vizier voorkomt dit goeddeels.Vanmiddag maak ik een mal uit sterk maar dun karton. Het laat zich makkelijk knippen maar is toch stabiel. Na wat passen en meten knip ik de helft van het kartonnen vizier. Nu wordt deze mal overgetrokken op een nieuw stuk karton. De andere helft van het vizier teken ik af door de helft te keren en de tweede helft over trekken. Nadat de complete omtrek op het karton staat wordt het hele model uitgeknipt. Vervolgens vouw ik het model dubbel om te zien of geheel mooi symmetrisch is. De laatste stap is de kartonnen mal overtrekken op 0,75 mm dik Lexan en wordt het geheel netjes uitgeknipt.
Er is nu een soort grote boemerang ontstaan. Op de lippen een stukje klittenband en het geheel kan na het verwijderen van de schutfolie op de carbon deksel worden gezet. 'The proof of the pudding is in the eating' zeggen de Engelsen treffend. Het is snijdend koud met 2℃ en een 6 Bft harde oostelijke wind. Geen weer om eens een lekker eind te fietsen. Dat was ik ook niet van plan, maar een stukje rijden om het vizier te beproeven moet lukken. Het resultaat is prima. Met niet meer dan een shirt met lange mouwen stel ik vast dat de wind goeddeels over me heen waait. Ik ga daar de komende periode een aantal ritten mee rijden.