Vandaag rijden Piet Kunis en ik, uiteraard per velomobiel, uit resp. Hoorn en De Woude, naar Bram Smit in Naarden. Het miezert maar de wind is, hoewel tegen, niet al te sterk. Via Purmerend, oostelijk Zaandam en de Schellingwouderbrug rijden we over de Diemerzeedijk naar Naarden.Daar staat de naakte VeloTilt al onder het afdak te wachten op de eerste ritjes. Het regent nu continue maar zowel Piet als ik popelen om met de fiets te rijden. Bram rijdt vooruit naar een stille landweg.
Piet rijdt als eerste en na een korte aanloop rijdt ie al weg. Even later is ie terug en hij is dik tevreden over hoe de VeloTilt nu al rijdt.
Dan is het mijn beurt. Ik rij direct en zonder slingeren weg. Al bij heel lage snelheid, 3 tot 4 km/u, rijdt de fiets stabiel en uiterst comfortabel. De besturing en het rijden is precies als bij een tweewieler, je hebt absoluut niet in de gaten dat je met een driewieler onderweg bent. Van stuurreacties door de aandrijving is totaal niets te bespeuren.Deze naakte VeloTilt is het testplatform waarop alle onderdelen worden geprobeerd. Er zit nu nog geen versnellingsnaaf op. De tijdelijke naaf is hoger dan de uiteindelijke Rohloff of Shimano Alfine naaf. Toch is ook over deze naaf goed heen te kijken. Ook de lock moet nog worden gemonteerd. De carbon remschijf heeft Piet meegenomen uit Enkhuizen. Daar wordt Bram blij van, licht, sterk en met een prachtig ruw remoppervlak.
De huidige besturing heeft rechtopstaande stuurhandels. Daar kun je je bij een aanrijding mogelijk aan verwonden. Piet heeft een andere configuratie getekend voor de besturing met een horizontaal deel met bar-ends. Bij een aanrijding is er veel minder kans op verwondingen.We drinken koffie en zijn getuige van de worsteling van Bram en Joke om hun aan zijn poot gewonde kat in een doos richting dierenarts te krijgen. De kat vecht als een leeuw om dit te voorkomen. Bram en Joke komen er letterlijk niet zonder kleurscheuren vanaf. Gelukkig valt de verwonding aan het pootje van de poes mee.
Het regent nog steeds als we weer noordwaarts rijden. Op de heenweg reden we gemiddeld 32 tot 35 km/u. Nu kan het wat sneller. Piet volgt zonder morren als ik 38 tot soms 40 km/u rij. Duidelijk is dat de aërodynamische maatregelen een flink snellere Mango hebben opgeleverd. De zichtbare maatregelen zijn uiteraard de mooie nieuwe staart van deze Super Mango. In Ilpendam is Piet niet meer in mijn spiegels te zien. Even omkeren en daar ligt de Mango op zijn kant. De achterband is geklapt. De Perfect Moiree laat zich lastig verwijderen. Nu de fiets op zijn kant ligt is mooi te zien wat Piet aan de onderkant van zijn Mango heeft veranderd. Let vooral op de met de wielen meedraaiende stroomlijnbakken.We nemen afscheid en Piet rijdt rechtdoor naar Purmerend. Ik neem de brug om aan de andere kant van het Noord-Hollands kanaal te komen. Na 104 comfortabele kilometers rij ik tevreden de Quest de warme garage binnen. De VeloTilt rijdt veelbelovend.