Verlichting op een velomobiel doet het gemiddeld altijd. Tot ... ik een keer na de Oliebollentocht in Schermerhorn, in de stikdonkere nacht op een smalle dijkweg te maken kreeg met een plotseling uitvallen van mijn E3 SuperNova lamp. Ik kon letterlijk niks meer zien en ben enkele kilometers stapvoets teruggereden naar de provinciale weg. Sinds die tijd rij ik met een heel krachtige Fenix LD1 in mijn tas. In noodgeval plak ik die met een stukje ducktape op de neus van de Quest.
Ik rij wat vaker in donker en komend weekend rij ik naar de Noordelijke Velomobieltocht. De eerste twee uur rij ik in het donker. Tijd om de Fenix lamp een wat comfortabeler bevestiging te geven.
Ik voel niks voor vaste constructies, al dan niet aan één van de spiegels.
Ik heb nog een oude TomTom met een losse voet met zuignap. Die pas ik wat aan en schroef ik met twee boutjes op het bij de Fenix meegeleverde houdertje. Tot slot nog een vanglijntje voor als de zuignap los mocht laten en klaar is Wim. Vlak voor de spiegel geplaatst is de lamp niet hinderlijk in het zicht. Doordat ie ook wat hoger staat verlicht het lampje de body van de Quest nauwelijks.
Het zeer felle lampje kan dienen als noodverlichting als de koplamp uitvalt. Daarnaast kan ie perfect bij slecht zicht en verblindende tegenliggers als heldere bermverlichting dienen. Echt nare verblindende tegenliggers kunnen het lampje, dan eventueel knipperend ook recht in hun snuit krijgen.
