Volvo Ocean race en trainingsrondje bij 30 gr. C.

Gisteren een mooie dag gehad aan boord van de driemast schoener Loth Lorien op zee voor Hoek van Holland. De Volvo Ocean race finisht in Rotterdam en de laatste drie schepen zullen arriveren. We zien achtereenvolgens de Pirates of the Caribean, de Brunel en de ABN AMRO 2 finishen. Als de ABN AMRO 2 langs ons vaart krijgen ze van de ruim 100 opvarenden een warm applaus. De bemanning zwaait enthousiast terug. Een beladen thuiskomst overigens zonder bemanningslid Hans Horrevoets die tijdens de vorige etappe van dek spoelde en verdronk.

Ruim een uur voor de wedstrijd Nederland tegen Servië en Montenegro, ga ik nog een rondje fietsen. Het is 30 gr. C en mijn vrouw waarschuwt me voor de warmte in combinatie met hoge prestaties. Ik zeg dat ik het rustig aan doe. Tot aan Uitgeest, ik heb pal tegen wind, hou ik me met 34 km/u en hartslag 115 aan de belofte. Zo lang ik rij gaat het heerlijk, wachten voor een verkeerslicht is minder comfortabel. Onderweg zie ik veel mensen in oranje uitdossing die in groepen, kratje bier achterop de fiets, op weg zijn naar de plek waar ze de voetbalwedstrijd zullen gaan zien.
In Wormerveer krijg ik de wind achterlijk en moet ik uiteraard wat harder rijden om voldoende rijwind te krijgen. Zonder veel moeite trap ik de lichtlopende Quest naar 43 km/u en blijf dit rijden tot aan De Woude, het eiland in het Alkmaardermeer. Bij West-Graftdijk ga ik linksaf naar de pont in Akersloot. Van het viaduct omlaag loopt de snelheid op tot 48.5 km en ik vergeet de afspraak met mijn vrouw. Ik blijf op 46 km/u tot aan de pont en de hartslag gaat nu naar 137. Nog steeds is dit heel prettig en ik ben de vele fietsers die op tijd aan de kant gaan dan ook dankbaar.
Veel mensen denken dat het fietsen in een gesloten Velomobiel erg warm is. Nou dat valt nogal mee. Om te beginnen heb je op een groot deel van je lichaam geen zonne-instraling. Via de voetengaten komt een lekker ventilatiewindje en om je hoofd is het sowieso prettig bij de hoge snelheden die je met een Quest fietst. Vorig jaar reed ik met ALF, de Amsterdamse liggers, de langste rit rond de Stelling van Amsterdam. Deze trip is 190 km lang en met de 70 km heen en terug naar Amsterdam kwam de afstand op 260 km. Ook toen was het rond de 30 gr. C. Geen centje pijn.
Op de pont veel fietsers die de bekende vragen stellen. Ze vrezen vooral 'zo'n ding niet te zien'. Waarop ik dan natuurlijk antwoord dat iemand die een knalgeel apparaat van bijna 3 meter lang niet ziet, heel gauw naar de ogendokter moet.
Ik maak een klein rondje en na de pont rij ik direct naar Limmen en vervolgens door naar Castricum.
32 km in 1 uur en 2 minuten.