Rondje Beemster en pompperikelen

Gisteren gesleuteld aan de Sigma Lambda fietspomp. Dit uitstekende kleine pompje heeft één nadeel, het slangetje tussen pomp en ventielopzetstuk is heel kort. Als de Quest op zijn wielen staat kan ik niet goed pompen, om van het aflezen van de druk maar te zwijgen. Oplossing? Een verlenging van het slangetje. De compressorhandel Riako kan me niet aan de fittinkjes helpen. De aquariumwinkel heeft de passende verloopjes, zelfs voorzien van een kraantje. Dat laatste heb ik weliswaar niet nodig, maar ik schaf ze toch aan.
Het werkt direct goed, maar de druk loopt nog wel snel weg. Ik kan dan nog de druk niet aflezen. Ik zaag de kraantjes eraf en laat een druppel soldeer op de nog resterende vlakjes lopen. En passant rooster ik mijn linker middelvinger nog aan de gasvlam...g.v.d. Gelukkig heb ik de koude kraan onder handbereik en na 5 minuten is de pijn weer draaglijk. Nu blijft de druk in het slangsysteem als ik stop met pompen.... alleen is de nieuwe slang nog steeds iets te kort.

Vanmorgen een langere slang gehaald en de boel weer in elkaar gezet. Perfect zo.
Daarna de batterij van de hartslagmeter verwisselen en de zender weer synchroniseren met het digitale Nike C10 hartslagmeterklokje. Ik kijk na de succesvolle batterijtransplantatie tijdens de koffie op het klokje. Hartslag 47 slagen per minuut. Dit is een lage hartslag, die na het wakker worden 's morgens nog enkele slagen lager zal zijn. Duidt op een goede conditie zullen we maar zeggen.

Vanmiddag ga ik een rondje Beemster fietsen. Ik wil ook nog even langs de plek waar, nu wel heel waarschijnlijk, onze nieuwe stolpboerderij gebouwd zal worden. Daar ontmoet ik mijn nieuwe buren en wordt ik 'betrapt' door onze vrienden Paul en Corien Klamer. We worden door Bob, eigenaar van eetcafé De Woude op de koffie gevraagd en we zitten even heerlijk op het terras aan het water van de Markervaart. Mooi (voor)uitzicht dus.
Ik rij, veel later dan gepland, richting West-Graftdijk. De wind waait pittig, zeker 4 tot 5 Bft en uit het Westen. Dat levert onrealistisch lage hartfrequenties op. Wat te denken van 40 km/u met hartslag 108, of 45 km/u met 115. Dit is genieten in optima forma. Ik maak wat foto's van details van boerderijen in de Beemster. Ook stop ik even bij een van de bloeiende aardappelvelden en maak een foto.
Ik rij de hele Beemster door en ga op de Oostdijk noordwaarts. Hier rukt de wind stevig aan de Quest en ik hoef bijna niet te trappen om toch tegen de 40 km/u te rijden. Bij Oosthuizen sla ik linksaf en rij nu bijna tegen wind de kaarsrechte weg naar West-Beemster op. De wind is nu hard en met 35 km/u en hartslag 112 moet ik een stuk harder werken :).
Het einde van de lineaalrechte weg komt uit op de Westdijk en voert vervolgens naar De Rijp. Onder de dijk van het Noord-Hollands kanaal is er wat luwte en met 38 km/u bereik ik vlot de pont in Akersloot.
Een paar honderd meter voor ik thuis ben rijdt een jonger stel naast elkaar op het fietspad. Ik toeter en zie de jongeman een gebaar maken van 'wacht jij maar even'. Hij gaat niet aan de kant. Het gras naast het fietspad is mooi vlak, dus rag ik door het gras langs het onwillige stel. Mevrouw hoor ik wat kreten slaken, ga dan ook aan de kant denk ik, en direct daarna sla ik linksaf naar huis.
Van mij mag het eeuwig zomer blijven, heerlijk.
70 km.