Ik haal de Quest uit zijn nachtverblijf en zie dat de linkervoorband leeg is. Ik vind heel snel de dader, een vlijmscherp stukje glasachtig steen. De kilometerstand is nu 4500 en dit is de tweede lekke band. Morgen ga ik met ALF, de Amsterdamse liggers, een rit maken. De weersverwachting is niet best, 100% regenkans met een maximum van 5 mm in 3 uur is de voorspelling. Een mooie gelegenheid om de beide Tioga's om de voorwielen te verwisselen voor Primo Comets. De Tioga's zijn met nat weer lekgevoelig omdat er geen Kevlar of andere antilekvoorziening is aangebracht.
Zowel de Tioga's als de Primo's laten zich met de blote hand verwisselen, heel prettig omdat bandenlichters nogal eens verantwoordelijk zijn voor nieuwe lekken.
Eerst maar eens een rondje fietsen. Direct bespeur ik dat de Primo's, ik heb ze tot 6 bar opgepompt, beslist minder licht lopen dan de bijna versleten Tioga's. Ik rij even langs het werk, dan even naar de haven en vervolgens maak ik mijn trainingsrondje af. Op het mooie fietspad langs de Markervaart kan ik toch redelijk makkelijk 50 km/u aanhouden. Mijn hartslag is met 146 bpm maar iets hoger dan met de Tioga's onder ongeveer dezelfde condities.
Thuisgekomen plak ik de lekke binnenband en vervang een stukje klittenband van mijn armsteun. Ik kan me al niet meer voorstellen ooit zonder armsteuntjes gereden te hebben, wat een comfort levert dat op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten