Met ALF (Amsterdamse liggers) koud rondje fietsen

Gisteren heb ik de nieuwe pedaalassen gemonteerd. Ik twijfel nog even of het rechter pedaal wel vast genoeg is aangedraaid, maar denk dat het wel OK is. Vandaag zal blijken dat dat niet zo is. Straks meer hierover.
Om kwart over 8 zit ik in de fiets. Het is 5 gr. C. en mistig. Ik zet de schuimkap erop en heb de lange broek aan. Met 35 tot 38 km/u gaat het op Zaandam aan. Natuurlijk vaart de pont net weg en ik blijf rondjes rijden om warm te blijven.
Al om even na half 10 sta ik op het Museumplein en ben de eerste ligger. Even later druppelen de andere vaste waarden binnen. Erik Miedema, Arnold en Marieke Ligtvoet, Ben Wiggers, Jules en Elly Boetekees, Mark-Jan Bastian, Björn Willemsen en Leonie Berkhout en Bert Gazendam.
Op het Museumplein is het mistig, erg winderig en daardoor heel koud. Ik trek een shirt met lange mouwen aan en daarover nog een winddicht jasje. Ik wordt maar niet lekker warm en ga met al deze kleding aan onderweg. Ik laat de schuimkap onderdeks, het rijden in een groep met de kap op vind ik vervelend.
Anti-democratisch wordt besloten om langs de Amstel zuidwaarts te gaan rijden, altijd een mooi stuk fietsen. Veel wegen zijn al afgezet voor de Marathon van Amsterdam, maar de politie is ons welgezind en laat ons er enkele keren langs. Het is druk langs de Amstel, veel fietsers, hardlopers en ook het autoverkeer is volop van de partij. Op het water veel roeiers, met de vele schitterende buitenplaatsen een chique omgeving.
De snelheid ligt rond de 25 tot 28 km/u, de bijbehorende hartslag ergens tussen 78 en 88. De inspanning is vrijwel nihil en alle kleding, 4 lagen in totaal, blijft aan. Verschillende fietsers zijn te licht in de kleren, zij geloofden het weerbericht. Erik is zeker te koud gekleed. Ik bied hem mijn Newline winddichte hesje aan. Hij is er de hele dag blij mee.
In het plaatsje De Hoef gaan we al om 11.30 uur aan de pannenkoeken. Ik kies voor de banaan-gember variant, heerlijk.
Wij blijven langs het water, hier Kromme Mijdrecht geheten, en rijden naar Kamerik, vlak bij Woerden. Leonie moppert volop op de versnellingsnaaf in haar Mango. De kabel is te lang en ze trapt af en toe loos. Da's vervelend, met een knieprothese moet je de knie geleidelijk belasten en de GVD's zijn niet van de lucht.
Voorbij Kamerik is Leonie het zat. Bert ' krijgt opdracht' om de naaf te repareren. Dat kost heel veel tijd en lukt uiteindelijk niet. De kabel is te lang en Bert en Ben gaan op zoek naar een kniptang. De Leatherman die ik in mijn gereedschapstas heb doet goede diensten. Zo goed dat Bert de Leatherman als nieuwe oogst beschouwt en 'm in zijn gereedschapstas opbergt. Niet gelukt Bert :).
Het plan om een lus via Haarzuilens te rijden kan niet meer uitgevoerd worden en we gaan richting Wilnis. Arnold en Marieke nodigen ons uit op de koffie en we warmen lekker door. Om precies 16.00 uur komt de zon voor het eerst in beeld. Het wordt nu een stuk aangenamer en om 16.30 uur gaat de steeds kleiner wordende groep fietsers richting Amsterdam-Zuid. Met Leonie, Bert en Björn rijden we snel door de stad en om 17.00 uur kan ik direct de pont over het Noordzeekanaal oprijden. Da's wel heel snel de stad doorcrossen.
De pont vertrekt onmiddellijk. In Zaandam gaat het gas er weer op en met 40 tot 42 km/u kan ik een comfortabel tempo aanhouden.
Ik begin een hinderlijk tikkend geluid te horen onderin de fiets. Zou dat niet toch de pedaal zijn? Ik zie evenwel niks dat daarop wijst. Bij Uitgeest wordt het tikken steeds luider en lijkt het alsof het plaatje onder mijn schoen los gaat zitten. Om kwart voor zes ben ik thuis.
Na het uitklikken zie ik wat er aan de hand is, de pedaal is losgelopen. Hij zit nog wel met genoeg draadgangen vast, maar lang zal dat niet meer duren. Moraal van dit verhaal, als je twijfelt over het al dan niet goed vastzitten van een onderdeel, nog een keer de sleutel erop en zekerheid creëren.
148 km.