Rondje midden Noord-Holland

Gisteren zijn de twee lekke banden van vorige week geplakt. In één band zit een flink stuk scherp steen dat de band een vrij grote beschadiging toebrengt. Even is er twijfel of de band dit overleeft. Ik probeer door de snee te kijken, maar dit lukt toch niet. Hij gaat er weer onder omdat ie verder nog prima is. Ik stop nog maar een extra voorband met binnenband in de Quest, plakken onderweg is een schrikbeeld.
Vanmorgen is het weer prachtig, zonnig, westenwind met kracht Bft 5 en 8 gr. C. Het wordt een rondje midden Noord-Holland. Buiten blijkt het inderdaad fris en het waait een dikke Bft 5. In Limmen maak ik twee klittenbandjes van de kap los om de knop van het verkeerslicht te kunnen bedienen. In een flits waait de hele schuimkap weg en vliegt de weg over. In de middenberm blijft ie liggen. Automobilisten zien het gebeuren en geven me alle tijd om de kap op te halen en terug te lopen naar de Quest, keurig.
Na de pont in Akersloot gaat het met rugwind heel makkelijk heel hard. 45 km/u met hartslag 130 is snel, zeker in de winter. Ik neem de Oostdijk van de Schermer en sla de waarschuwing voor een slecht wegdek in de wind. De wind is hier knap hard en ik durf niet voluit te fietsen. Bovenop de dijk pakt de wind de Quest soms zo bij zijn lurven dat ik af en toe behoorlijk moet corrigeren. Weer zie ik twee gele Quests, mannetje/vrouwtje met rode helm en we groeten elkaar, ik met de claxon.
De drie Schermermolens bij Schermerhorn staan volop te draaien, een schitterend gezicht. Tussen Schermerhorn en Ursem staan nog twee molens die een fraai plaatje opleveren. Ik stap even uit en maak een paar kiekjes. In mijn blog van 15 januari 2005 heb ik dezelfde molens vanuit de fiets gefotografeerd. Lang durf ik de Quest niet alleen te laten, hij zal maar van de dijk omlaag waaien.
Bij Ursem sla ik rechtsaf en met de wind achterlijk fietst het heel makkelijk. De hele Walingsdijk tot Avenhorn blijft de snelheidsmeter royaal in de 40 km/u aangeven. Dat zal straks wel anders worden.
Even later bereik ik Hoorn en neem de IJsselmeerdijk naar Edam. Even pauze voor een banaan en snel weer op weg. Nu is de wind spelbreker. Beurtelings komt ie voorlijk, dan weer dwars in. Snelheid tussen 32 en 35 km/u met hartslag 118, nog steeds aardig. Ik zie weinig fietsers, gek, het is toch mooi fietsweer. Op het IJsselmeer zijn tientallen zeiljachten aan het wedstrijdzeilen, heel opvallend. Overal zijn grote aantallen ganzen aan het fourageren.
In Edam ga ik voor het eerst even op het haventerrein kijken en eet mijn broodjes op. Op veel boten is volop activiteit, niet alleen op de wal voor onderhoud, maar ook op het water om boten klaar te maken voor een zeiltochtje. Zeilers zijn altijd geïnteresseerd in de Quest en de sfeer is vriendelijk.
Langzaam rij ik door het mooie Edam, moet wel, het wegdek is gruwelijk slecht. Veel mensen lopen op straat en kijken lachend om als ze me ontwaren. Een grote vrachtwagen met oplegger, hij heeft gegarandeerd voorrang, remt en laat me keurig voor gaan.
De koers is nu vrijwel tegen wind en de snelheid lijdt daar wel onder, met 31/32 km/u heb ik volkomen vrede. In de Beemster krijg ik weer paarden-rituelen. De eerste twee amazones lachen me vriendelijk toe en de passage verloopt zonder problemen. Even verder lopen een man en vrouw met twee paarden aan de leidsels. Het lijken me geroutineerde paardenmensen en ik besluit er met een lage snelheid langs te fietsen. Het voorste dier vindt het prima, het tweede niet. Het paard steigert, deinst op de achterbenen achteruit en komt heel dicht bij de Quest. Dan zakt het angstige dier door de achterhand en gaat als het ware op zijn kont zitten. Ik passeer het paard op 40 cm afstand en schrik me rot. Ik niet alleen. In mijn spiegel zie ik dat het dier vrij snel weer overeind is. Oops...
Op het eiland De Woude geef ik de webcam een zetje. Door de storm is ie een paar graden verdraaid.
Via Wormerveer fiets ik naar Krommenie en Uitgeest. Ik krijg de wind nu precies dwars in en dat zeilt lekker. Zonder veel inspanning rijdt het 37 km/u.
Op de Provinciale weg naar Castricum staat een enorme file. Er zijn twee kop-staart botsingen waar in totaal 12 auto's bij betrokken zijn. Een rechte weg, 100 km zicht, geen hinderlijke zon en prachtig nieuw wegdek. Zondagsrijders? In dit soort gevallen houdt niemand rekening met fietsers. Politie en ambulances racen over het fietspad als was het het Circuit van Zandvoort. Ter plekke van de botsingen is op twee plaatsen het fietspad geblokkeerd. Ik scharrel door de berm en ben om 16.00 uur weer thuis. Prachtige fietsdag.
100 km