Mooi rondje Noord-Holland

Beste Wim. A.s zondag om 9 uur vertrek van af de Smaragd 25, voor een pittig rondje, met veel klimmetjes, lange afdalingen en flinke enden rechtdoor. Groeten Kees

Met dit wat cryptische mailtje nodigt Kees van Hattem mij deze week uit voor een 'lekker stukkie' fietsen. Kees is met 20.000 km per jaar een echte kilometervreter, maar ondergetekende heeft dit jaar nog geen grotere afstand afgelegd dan 88 kilometer. Naast Kees zal ook Sebastiaan Talsma, ook met een Mango, van de partij zijn.
Om kwart over acht zwaaien de garagedeuren open en blijkt het nog lekker fris te zijn. De lange fietsbroek en een shirt met lange mouwen maken open rijden heerlijk. Kees is nogal kort van stof als ie mailt, ik begrijp zijn routebeschrijving dan ook niet goed en rij een mooie omweg via Schermerhorn en Oterleek naar Heerhugowaard.
Bij Kees staan een rode en witte Mango in de tuin, maar waar is Kees? Ik loop achterom en wordt verwelkomd door een oude blinde herdershond. Kees, Sebastiaan en Kees' vrouw Marian zitten in het 'hossie' achteraan hun huis.
Na de koffie rijden wij via Alkmaar noord naar Bergen aan Zee. Dan gaat het op en neer over de duinen en schelpenpaden naar het noorden. Kees waarschuwt gang te houden op de schelpenpaden, 'je valt anders stil'. Dat is niet aan dovemansoren gezegd, de gang blijft er lekker in. Sommige afdalingen gaan tot 52 km/u, heerlijk.
Langs de Hondsbossche zeewering rijdt het met 34 km/u, de wind in de rug, met hartslag 97 wel heel ontspannen. De beide mede rijders ontzien me zo prima en de verwachte 180 km zal zo waarschijnlijk zonder malheur kunnen worden afgelegd.
Vlak voor Petten rijdt Kees verkeerd en we krijgen een wel heel steil klimmetje voor de kiezen. Daar zie ik voor het eerst het uitstekende effect van de nieuwe achterbrug. Hoe hard ik ook trap, de Quest blijft horizontaal. Zo komt alle trapenergie in de klim aan de voorstuwing ten goede en gaat niet langer verloren aan inveren en weer uitveren.
In Callantsoog leggen we even aan voor koffie en Apfelstrüdel. Koffie lukt, Apfelstrüdel niet, de keuken is nog dicht. De aantrekkelijke serveerster heeft er dan ook geen probleem mee dat wij een broodje uit onze valiezen opdiepen.
Benoorden Callantsoog is de bloembollenteelt kennelijk een goede business, zo ver het oog reikt staan de tulpen en hyacinthen in bloei.
Niet alleen drie argeloze velomobilisten zijn op pad, ook vele tientallen paardenmenners met soms heel fraaie koetsen komen ons tegemoet. We stoppen steeds en laten de paarden rustig passeren.
Onder Den Helder steken we de duinen door en rijden over de zeedijk letterlijk de kop van Noord-Holland rond. Ik stop even om wat foto's te maken van een troep ganzen die op zee zwemt. Via de veerhaven en de Marinehaven pakken we de route naar Den Oever op. Bij het voor mij vertrouwde Texaco station bij de Kooy, is het tijd om de lange broek en het shirt met lange mouwen te verwisselen voor de korte broek en een luchtiger wielrenshirt.
De balgweg richting Amstelmeer is opnieuw geasfalteerd, een verademing.
In Den Oever staat Kees' vrouw Marian met de camper op ons te wachten. Koffie, soep en vers drinkwater is volop beschikbaar, hartelijk dank Marian! Terwijl we zitten te kletsen zien we over de Afsluitdijk 2 Mango's rijden. Kees maakt een royaal 'koffie' gebaar en even later ontmoeten we Georg Dekkinga en zijn vrouw. Zij zijn op vakantie en vanochtend van de Weerribben vertrokken. Georg trekt een aanhangertje en zijn vrouw heeft, hé wat is dat nou.... een hond achterin. Eigenwijs wringt een Jack Russel zijn snuit tussen de stoel en de kuiprand.
Na een drie kwartier is het luieren voorbij, Georg en zijn vrouw vertrekken naar Egmond aan Zee, wij gaan naar Medemblik. We krijgen de wind, inmiddels aangetrokken tot 4 Bft recht op de kop. De Mango's hebben daar wat meer nadeel van en de snelheid blijft rond de 30 km per uur. Hoewel het aanvankelijk de bedoeling was om Enkhuizen en Hoorn aan te doen, is dit qua tijd niet meer te doen.
De afsnijding zal gaan via de zuidelijke dijk van de Wieringermeer. De wind komt hier bijna dwars in en 34 km/u is een mooie snelheid. Niet echter voor Sebastiaan, hij meldt dat er 'pap in zijn benen' zit en moet even wat gas terugnemen. Hij rijdt dagelijks 13 km heen en weer tussen huis en werk en de afstand van vandaag is eigenlijk een brug te ver. Daarom steken we in Aartswoud even op en giet Sebastiaan twee glazen cola naar binnen.
We rijden een prachtige route door midden Noord-Holland en passeren Heerhugowaard aan de oostzijde. Sebastiaan wil even langs zijn ouders en Kees gaat met hem mee. We wensen elkaar een goede thuisreis en ik ga richting de Schermer. Ik hoef me niet meer in te houden en met 37 km/u rij ik de Schermer in. Voor Schermerhorn is de calorieënpot geheel en al leeg en diep ik mijn tweede banaan uit mijn tas op.
Om half zes wordt ik door Cor de pontbaas weer op ons eiland afgezet.
Een heerlijke fietsdag die vooral leuk is omdat er routes worden gereden die ik niet goed ken. Daarnaast is het rijden in een groepje heel leuk.
178 km, gemiddelde hartslag 98, maximum hartslag 128, 2532 verbruikte Kcal.

ALF en rondje boven het Noordzee kanaal

Vanmorgen is het ronduit koud als ik om half negen de Quest via de automatisch openende garagedeuren aan het daglicht blootstel. De schuimdeksel zit al achter de stoel en blijft daar. Met de pittige oostenwind met kracht 4 Bft is het eigenlijk iets te koud. Voor het eerst rij ik naar ALF, de Amsterdamse Ligfietsers, vanaf onze nieuwe huis op het eiland De Woude. Om 10.00 uur wordt daar elke derde zondag van de maand verzameld op het Museumplein om een tocht te rijden.
In Zaandam is de doorgang geheel geblokkeerd. Eerst is er een onduidelijke omleiding, vervolgens staat er een grote telekraan dwars over de weg om een zeilschip uit het water te hijsen. Een vriendelijke mevrouw legt me uit hoe ik de pont kan bereiken.
Om 9.40 uur vaart het gevaarte zonder mij weg en mag ik 20 minuten wachten op een volgende afvaart. Geen nood, tijd genoeg.
Om 10.00 uur rij ik het Museumplein op en zie maar één deelnemer, Arnold, op zijn onafscheidelijke Raptobike.
Even later arriveren ook Björn met zijn Seiran en Peter met zijn Baron. Wij blijven vooralsnog met zijn vieren en drinken koffie in het Cobra café.
Er zijn geen notoire voorrijders dus mag Wim de route door de stad aangeven. Peter wil graag weten hoe je vanaf de sluizen in IJmuiden noordwaarts kunt rijden. Nou, daar weet ik de weg wel. Door het fraaie landelijke gebied tussen Amsterdam en Halfweg, rijden we door Spaarnwoude en Haarlem Noord naar de sluizen. Voor de wind rijdt het heerlijk met 32 km/u.
Een aantal klassieke zeegaande zeilschepen varen ons op het Noordzeekanaal tegemoet, een leuk gezicht. Even kijken we op de 'kop van de haven' naar het scheepvaartverkeer tussen de pieren.
Via de sluizen rijden we noordwaarts om in Heemskerk bij de Patatoloog iets te eten. Nou dat 'iets' is niet misselijk. Arnold en Björn bestellen een salade en krijgen even later een immense schaal vol. Ze krijgen het dan ook niet op. Sorry Peter en Björn, volgende keer maak ik een extra foto waar jullie met open ogen op staan :).
Het zonnetje blijft er lekker bij en via Castricum, Limmen en Akersloot melden we ons bij de pont in Akersloot. We mogen direct mee. Daarna is het nog een lekker stukje tegen wind in naar De Woude waar ik vandaag mijn derde pont neem.
Ik laat me van het viaduct omlaag vallen en met flink bijtrappen zit ik snel op 58 km/u. Björn is nog niet 'in shape'. Had hij tussen Castricum en Limmen al moeite om de groep bij te houden, nu is de kaars helemaal op. Na Parijs-Brest-Parijs heeft ie vrijwel niet gefietst en de rekening wordt nu gepresenteerd.
We gaan even bij ons thuis aan voor een kop kofie.
Na een half uur stappen de mannen, ik blijf thuis, weer op de fiets en koersen richting hoofdstad.
Een lekker ontspannen tochtje op goeddeels bekend terrein.
88 km.

Foto tips voor medebloggers

Veel collega-bloggers maken, soms mooie, foto's. Vaak worden die foto's zo van het geheugenkaartje op de blog gekieperd. Dat gebeurt nogal eens in de oorspronkelijke resolutie van bijv. 1600 x 1200 pixels. Als zo'n foto wordt aangeklikt is de opname op zelfs een 17 inch scherm niet in één keer te zien. Wil je de hele foto zien, dan moet je vaak omlaag en naar rechts scrollen.
Beste collega's, dat kan toch veel beter. Verlaag de resolutie naar bijv. 1000 x 700 pixels en je foto is op vrijwel ieder beeldscherm in zijn geheel te zien.
Als je dan ook nog de HTML tekst aan elkaar plakt, begint de tekst ook mooi direct naast de foto en niet ergens halverwege een foto. Ik laat een voorbeeld van mijn posting van 12 april zien. Doe er je voordeel mee.

Versterkte achterbrug

Vanmorgen tegen half 11 rij ik samen met mijn vriend Jan Veenis naar Dronten. Het is de eerste rit met de Quest open en bloot op de aanhanger. Het instapgat is voorzien van een oude zeilzak, rondom vastgeplakt met ducktape. Vrolijk huppelt de Quest in mijn achteruit kijkspiegel achter de Audi.
Theo bouwt de achterbrug uit waarna Allert de versterkingsplaatjes erop last. Ik wil een foto maken van de oude en de versterkte brug. Kansloos, het geheugenplaatje ligt thuis waardoor de Nikon een waardeloos attribuut is. Theo maakt de foto en stuurt me deze toe. De twee brugge liggen op elkaar op de vloer van de werkplaats. De onderste brug is de oorspronkelijke, de bovenste is met twee opgelaste plaatjes versterkt.
Allert laat me zijn bijna gereed zijnde lichtgewicht Quest zien, heel fraai gemaakt. De belangrijke constructiedelen zoals de achterbrug en de ophanging van voorderailleur en crankstel, zijn van carbon. De rompdelen bestaan uit een honingraat constructie versterkt met epoxy en carbon. De fiets is zo'n 6 kg lichter dan een standaard Quest.
Theo verhelpt inmiddels de ietwat aanlopende Inoled lamp en verstelt ook nog even de voorderailleur. Deze kon verder dan het grote blad schakelen en gooide de ketting er al een paar keer af.
Om het waterdichte vervoer van de Quest te vergemakkelen schaf ik een extra schuimkap aan waar de kleine afdichting nog niet is losgesneden. Een paar stukken ducktape doen weer wonderen.
Wij laden de Quest om twee uur weer op de Foldycar en rijden rustig huiswaarts.
Hartelijk dank mannen voor de prima service!

65 km/u

Vanmiddag rij ik een rondje Krommenie - Castricum aan Zee - Egmond - Heiloo. Het is licht bewolkt en de beloofde windkracht 2 tot 3 is zeker Bft 4. Tegen wind, ik heb er wel zin in, kan ik steeds 38 km/u aanhouden. Na Krommenie krijg ik de wind dwars in en is een groep wielrenners een prettig doel. Naarmate ze meer in mijn bereik komen blijken ze niet veel harder te rijden dan 30 km/u. Mijn accu is leeg dus mijn bel maakt overuren. Dan merk je hoe ideaal een goede claxon is. De wielrenners gaan netjes aan de kant en maken geen aanstalten om aan te pikken, jammer :).
Op de Zeeweg naar Castricum aan Zee komen twee groepen ruiters me tegemoet. Dat worden, althans voor de ruiters, angstige momenten. De paarden kunnen noch naar links noch naar rechts vluchten, aan beide zijden is een steil talud en dan water. Ik wacht stilstaand af tot de angstige beesten, één gaat zelfs rechtsomkeert, en hun dito berijders langs zijn gereden.
Op het strandplateau eet ik een banaan en maak me op voor de terugweg. De helling omlaag nodigt uit tot hoge snelheden. Of dit met een nog onversterkte achterbrug verstandig is, mwooaah.... In ieder geval blijf ik op de rijbaan en trap er lekker op los. De snelheidsmeter komt tot 65 km/u. Tot aan de camping Bakkum aan Zee hou ik de snelheid op 60 km/u, de hartslag gaat nu richting 150. Bij Johanna's Hof moet ik inhouden voor een invoegende auto, maar daarna gaat het gas er weer op. Ik kom nu tot 58 km/u en hou de snelheid ruim boven de 50 tot de rotonde. Daarna ben ik redelijk leeg en kalm rij ik richting Egmond aan Zee.
Overal bloeien de narcissen en hyacinthen, de laatste ruiken heerlijk sterk. Ik maak een plaatje, wederom lui vanuit de Quest.
Via het aardige polderlandschap tussen Egmond en Heiloo, rij ik naar de pont in Akersloot.
Thuisgekomen zet ik de Quest alvast op de aanhanger en maak de bevestiging van de fiets nog wat solider.
52 km.

Quest vervoer en ...... goed nadenken

Vanmiddag ga ik de Quest vervoer klaar maken op de Foldycar. Ik had eerder al de rechter rijplank op de aanhanger 5 cm naar binnen verplaatst. De Quest past met zijn beide voorwielen nu goed op de beide rijplanken. Het achterwiel staat keurig op de middelste rijplank. Nu de vraag hoe de fiets te verankeren op de aanhanger. Spanbanden zijn uitstekende hulpmiddelen en aanvullend bedenk ik een fixatie van de voorwielen. Als alles klaar is ziet het er degelijk en veilig uit.
Maar....waar laat ik nou de oprij planken? Deze oprij planken heb ik nodig om de Quest alleen van de aanhanger te halen. Ai... had ik die nou ook niet kunnen gebruiken om de Quest op de rijplanken te fixeren? Natuurlijk kan dat, maar dan moet ook de linker rij plank 5 cm naar het midden opschuiven. Een kwestie van twee gaten van 12 mm boren.
In de houten oprij planken maak ik vier plankjes om de wielen te fixeren. De foto's geven e.e.a. goed weer.
Maandag op tijd op weg naar Velomobiel.nl.

Volendam en conditie

Vanmiddag maak ik ritje naar Volendam. Ik heb twijfels over mijn conditie. Die is er van de winter flink op achteruit gegaan. De bouw van onze stolp en de verhuizing in december hebben het fietsen duidelijk op het tweede plan gezet. Ook de verkoop van onze bedrijven heeft veel tijd gevergd.
Om te weten waar ik nu sta heb ik voor het eerst de hartslagmeter weer eens omgegord. Het ziet er inderdaad niet goed uit. Bij alle snelheden heb ik 10 hartslagen meer nodig dan als ik goed getraind ben. Rij ik hartje zomer met hartslag 90 al 30 km/u, nu heb ik daar 100 slagen voor nodig. Ook een standaard snelheid van 40 km/u vraagt niet de normale 120, maar 130 slagen per minuut. Dit terwijl de nieuwe Quest met uitsluitend keramische lagers en een efficiëntere aandrijving is uitgerust.
Er zal dus stevig moeten worden getraind om de winterse vadsigheid met zeker 6 kilo te verminderen. Er is nu alle tijd, dus dat moet gaan lukken.
In Volendam weer de bekende taferelen. Een groep Franse vakantiegangers is zeer geïnteresseerd in de Quest. Nou is Frans nooit mijn lievelingstaal geweest, maar Frans doorspekt met een enkel Engels woord is voldoende om alle antwoorden te geven.
Na het snoepen van een schepijsje rij ik snel weer de ruimte van de Beemster in.
52 km.

Nieuwe achterbrug en fuut

Komende maandag zal de achterbrug bij Velomobiel.nl worden versterkt. Volgens Ymte is het een uurtje werk. Om het risico van breuk te beperken, rij ik wat kortere ritten in de omgeving.
Vandaag schijnt de zon uitbundig al is het met 8 gr. C. nog aardig fris. Wel smeer ik voor het eerst dit jaar mijn gezicht in met factor 60. Een rondje Schermer en Beemster staat op het programma. In de Zuidervaart richting Zuid-Schermer zit een fuut op haar nest. Het riet is nog niet opgekomen, dus het dier zit mooi te kijk. Zonder zelfs maar de Quest uit te hoeven maak ik een paar foto's. Papa fuut houdt op een afstand de zaak in de gaten.
Over de mooie Oostdijk en voor de wind is Schermerhorn snel bereikt. Via Noord-Beemster en Midden-Beemster stop ik even bij de winkel van de Cono kaasfabriek. De jong belegen Beemster kaas is in de aanbieding, dus die wordt het :). Ze hebben ook messcherpe kaasschaven en daarvan gaat er een in de Quest.
Tegen de zwakke wind rij ik op mijn dooie akkertje met een snelheid van 34 km/u naar De Woude.
38 km.

Soek die geluk

Vanmiddag rij ik langs Noordeinde, een plaatsje in de polder de Schermer en laad zes flessen rode wijn in de Quest. Het is natuurlijk toeval dat mijn familienaam Schermer is en de naam van de wijn 'Soek die geluk' een goede wens inhoudt. De wijn belooft:'Een fluweelsagte rooiwijn met heerlike braambessie geure en aromas'. Neem van mij aan, het is een heerlijke wijn.

Vanavond om 20.00 uur zet ik een fles op de witte houten leuning van de ophaalbrug over het antieke sluisje naast onze stolp. In de bovenkant van de fles kun je me zien, terwijl ook de ophaalbrug te zien is. De zon gaat al onder en de Nikon D40X stelt zich in op 1600 ASA. Een compliment voor de Nikon dat dit toch nog een bruikbare foto oplevert.

De foto van de Quest is eerder vandaag gemaakt op de weg naar De Rijp met de Eilandspolder en De Rijp op de achtergrond.

Het leven begint en ... eindigt

Vanmiddag maak ik een klein ritje in de Schermer. De polder bestaat 375 jaar en dat wordt gevierd. Overal zie je vlaggen die daar aan herinneren en de supermarkt in Noordeinde heeft zelfs een mooie Zuid Afrikaanse rode wijn ingekocht en voorzien van een prachtig etiket. De volgende posting laat ik deze graag zien.
Het is met 7 gr. C. ietwat fris. De gebruikelijke harde wind is vandaag afwezig en dat maakt het rijden zonder deksel goed mogelijk.
Ik ben nog maar twee kilometer onderweg als de ketting van de voor derailleur afloopt. Questie van te enthousiast naar het grote tandwiel schakelen. De ketting heb ik er snel weer op. Het vet op de ketting is nog zo schoon dat mijn handen er niet vuil van worden.
Ik rij langs het gammele pontje in Akersloot en blijf op het prachtige asfalt aan de oostzijde van het Noord-Hollands kanaal. Dan rechtsaf de polder in waar de vele boerderijen mijn grote aandacht hebben. Er staat bij een boerderij een grote blauwe ton aan de weg. De deksel kan er niet goed op want... er steken twee poten uit de ton. Ongetwijfeld het einde aan het leven van een volwassen schaap die klaar staat om door de destructor te worden afgehaald.
Een kilometer verder zitten twee meeuwen elkaar op een lantaarnpaal het hof te maken.
In Noordeinde koop ik 6 flessen rode wijn en rij via De Rijp weer naar huis.
Ik stop nog even om een plaatje te maken van het oude windmolentje in de Eilandspolder. Op de remming van de brug over het Noord-Hollands kanaal zitten twee Nijlganzen, prachtig gekleurde vogels waarvan er inmiddels zo'n 5000 broedparen in Nederland verblijven.
25 km.