Parade of Sail Den Helder

Vrijdag was ik te gast aan boord van de sleepboot Holland waar ik Sail Den Helder vanaf het water heb bekeken. Heel leuk, vooral het vuurwerk was indrukwekkend. Jammer vind ik dat de vele tall ships nogal verspreid door de haven van Den Helder liggen. Het is een hele middag lopen om alles te zien.
Vandaag is de Parade of Sail, het vertrek van alle deelnemers van uit de haven van Den Helder naar hun thuishavens.
Kees van Hattem staat aan de overkant van de Markervaart op me te wachten. Hij wil niet naar Den Helder, maar we rijden wel een stuk samen op naar Heerhugowaard. Via Alkmaar Noord en de Koedijker vlotbrug bereik ik mijn vertrouwde fietsroute naar Den Helder. Tot mijn vreugde is het pad opnieuw geasfalteerd en dat rijdt heerlijk. Recht tegen windkracht 4 Bft in rij ik steeds tussen 35 en 37 km/u. Om 15.00 uur rij ik de dijk bij de Veerhaven in Den Helder. Nou.....dat dacht ik. Bewakers houden me tegen, er mag niet gefietst worden. Dat kan ook helemaal niet, het ziet zwart van de mensen zover het oog reikt. Ik loop nog een twintigtal meters, zet de Quest op een vrij vlak deel van de dijk stil en loop zelf een stukje de dijk op.
De Parade of Sail stelt niet veel voor. De schepen zijn heel ver weg, ze starten onder Texel en steken schuin het Marsdiep over. Dan passeren ze het vlaggenschip van de Marine, Hr. Ms. De Ruyter. De meesten zijn niet of maar voor een klein deel onder zeil. Dat vergeef ik ze wel, de dwars getuigde windjammers moeten met noordwesten wind bijna aan de wind varen. Dat kunnen deze schepen helemaal niet. Vervelend is ook dat de onderlinge afstand tussen de vertrekkende schepen vaak enkele kilometers is. Een enkel schip, waaronder de Mexicaanse windjammer lost saluutschoten ten afscheid.
Leuk is om te zien hoeveel mensen belangstelling hebben voor de Quest. Vooral jongetjes kunnen hun ogen er niet vanaf houden. Je kan er ook heerlijk tegen uitrusten, ik maak er een aardige foto van. De marinekapel speelt er lustig op los.
Tegen vijven blaast een regenbui het sprookje uit. Ik loop totaal vast in tienduizenden vertrekkende bezoekers. Rechtsomkeert dan maar weer. Langs het vliegveld De Kooy bereik ik het fietspad langs het Noord-Hollands kanaal.
Langzaam maar zeker krijg ik last van mijn rechter knie, een oude kwaal die wordt veroorzaakt door te veel en te lange belasting. Kwestie van te weinig kilometers maken. Met een snelheid van tussen 30 en 34 kilometer per uur blijft de pijn te verdragen. Om 19.00 uur ben ik weer thuis.
117 km.

Whiken

Als ik vanmiddag de pont oprij meldt pontbaas Kees dat Mark Hoff, één van de drijvende krachten achter de Whike, kort daarvoor met de Whike is vertrokken. Kijken of ik hem kan vinden. Ik ga richting Graft de Rijp en zie dat Mark me tegemoet komt. Uiteraard stoppen we en praten over de Whike. Het waait Bft 3 en dat is maar net genoeg om de Whike goed te laten rijden. Ik mag een stukje rijden/zeilen en dat bevalt prima. Als de wind het niet alleen aan kan trap je wat bij en bereikt al heel snel 30 km/u. De Whike is een ontwerp van Fredjan Twigt uit Bergen aan Zee en wordt geproduceerd bij Rainbow ligfietsen. Het ziet er technisch prachtig uit. Mooie lassen en nu ook een schijfrem op het voorwiel. De Whike ziet er heel flitsend uit en is met de recente prijsverlaging tot 3000 euro een echt hebbeding.
We maken wat foto's en stoppen even in Graft om een foto van de Quest en de Whike te maken voor het Raadhuis uit 1613. Daarna eten we een ijsje dat we bij Bram en Aagie kopen. Dit is een winkeltje waar allerlei oude snoepsoorten te koop zijn. Meer dan twee mensen kunnen niet in de winkel. Oja, een derde ook nog, de winkelierster. Het pandje is al in 1890 een winkel.
We kopen een paar bossen zonnebloemen en rijden samen terug naar De Woude. Onderweg maak ik een paar foto's van Mark op de Whike. Vooral de opname van achter met de beide bossen zonnebloemen is goed geslaagd.

Op de foto voor Noord-Hollands Dagblad

Deze week wordt ik gebeld door fotograaf Ronald Goetheer van het Noord-Hollands Dagblad.
Hij wil graag een fotoserie maken t.b.v. een publicatie in het Noord-Hollands Dagblad editie Dagblad Kennemerland.
We spreken af op het strandplateau in Castricum aan Zee. We praten wat over de Quest, over fotografie en, onvermijdelijk, over Apple.
We besluiten dat ik van de helling van het strandplateau met flinke snelheid omlaag zal rijden. Ronald blijft op het fietspad staan, ik rij over de rijbaan met ruim 60 km/u omlaag. Ronald maakt goede foto's, maar een tweede keer mag het ook wat langzamer. Met ruim 40 km/u maak ik een tweede run. Ronald is tevreden. Hij zal me de opnamen sturen. Uiteraard zullen deze straks ook hier te zien zijn.

Hoofdlampje en roestend onderbeen

Mijn zoon Bart verblijdt me op mijn verjaardag met een prachtig hoofdlampje. Met zo'n lampje is het in het donker makkelijker om een band te verwisselen. Ook kan het lampje als een tijdelijke koplamp dienen als ik met een lege accu zit.
Het lampje is een Black Diamond iOn 0,5 Watt LED geworden. Weegt helemaal 20 gram en geeft een zee aan licht. Het lampje kan ook op halve kracht werken en doet het dan 15 uur op een 6 volt batterijtje.

In de kop van deze post staat 'roestend onderbeen'. Wat is dat nou? Mijn rechter onderbeen vertoont een stel lichtbruine vlekken. Op zich niet hinderlijk, maar het ziet er niet uit. Het blijkt, volgens de fleboloog, te gaan om lekkage van heel kleine bloedvaten. Het bloed, met daarin rode bloedplaatjes, kan niet meer terug de bloedbaan in. De bloedplaatjes bevatten ijzer en oxideren tot roest.
Vanmiddag stelt een vaatonderzoek me gerust. De bloedvaten doen het allemaal uitstekend. De hinderlijke kramp in mijn rechterkuit kan dus niet uit slechte vaten worden verklaard.
Ik wordt, net als oude vrouwtjes, ingezwachteld en met een drukverband verlaat ik de kliniek. Ik mag alles blijven doen, alleen niet zwemmen. Volgende week mag ik terugkomen.