Kraan te water

Ik probeer de conditionele achterstand door vrijwel dagelijkse trainingsritjes weg te werken. Veelal maak ik een rondje door de Schermer. Heb ik meer tijd dan breid ik de route uit met de Beemster. Mag het nog wat meer zijn, dan kan de ronde worden vergroot tot Volendam en Hoorn. Zo wordt het ritje 30, 50 of 80 kilometer.
Ondanks het feit dat er nu bijna twee jaar is verstreken sinds de eerste paal van onze stolpboerderij is geslagen, zijn er nog dagelijks mensen aan het werk. Na het grote project van de nieuwe beschoeiing rond het hele perceel zijn nu de tuinen in de afrondende fase. Omdat wij het hele ontwerp van de boerderij zelf hebben gemaakt, is het bouwtoezicht een hele klus. Het komt er dan ook vaak niet van om te gaan fietsen. Je zult het net zien, kom je terug van een fietstocht en is de uitvoering van een deel van het werk niet wat je wilde. Ik blijf er dan ook graag bij en het fietsen komt op de tweede plaats.
Vanmiddag om 16.00 uur, de hoveniers zijn nu naar huis, rij ik nog een ritje door de Schermer.
De hoofdrijbaan en zelfs het fietspad langs de Noordervaart bij Stompetoren zijn afgesloten. Via de smalle weg aan de andere kant van het water blijkt al snel wat er is gebeurd. Een flinke mobiele kraan is te water geraakt en wordt er nu met heel zwaar materieel uit getakeld. Ik maak een paar foto's met de iPhone, ik was de Nikon D40X vergeten, en vervolg mijn weg.
Meestal rij ik een stuk snel langs het Noord-Hollands kanaal, met wind in de rug is 55 km/u dan prima te doen, om vervolgens de snelheid te laten zakken tot 35 à 38 km/u. Dit vinden de knieën en de rechterkuit wel prettig. Gelukkig heb ik van beide de afgelopen ritten die telkens in één stuk 50 tot 70 km bedragen, geen hinder. Dit geeft hoop dat ik over twee weken mee kan naar Giessen.