Naar Dronten met de Quest

Vandaag wil ik met de fiets naar Dronten rijden. Het is een kleine 200 km en dus ongeveer gelijk aan de dagafstanden die naar Giessen worden gereden. Ik wil enkele aanpassingen laten maken aan de tandwielen van de Quest.
Om tien over negen start ik met 7 gr. C. en weinig wind uit het oosten. Er schijnt een waterig zonnetje door de wolken. Je merkt dat het al tweede helft september is, de zon heeft al flink aan kracht ingeboet.
De rit van vandaag is weer een trainingsrit voor de trip naar Giessen. Ik hou dan ook ongeveer de snelheid aan die gemiddeld naar Giessen wordt gereden, namelijk rond 32 km/u. Hoofdzaak is dat er geen fysiek ongerief optreedt en dus is kalm beginnen het parool.
Via de Mijzenpolder, Avenhorn en Hoorn bereik ik de eerste hindernis. De wegbeheerder van Stedebroec is bezig met het vernieuwen van het wegdek van het fietspad bij Enkhuizen. In hun onmetelijke wijsheid bedenken ze een omweg die bijna onmogelijk is. Het begint al bij de scheepslift. Daar kan wel een fiets langs, maar een Quest met de grootste moeite. Dan beborden ze de omleiding zo slecht dat ik twee keer verkeerd rij.
Na een cross-country door het industrieterrein bij Enkhuizen rij ik de 29 km lange dijk Enkhuizen - Lelystad op. Opvallend zijn de tienduizenden kuifeenden, futen en meerkoeten die achter de golfbreker en vlak voor de dijk zwemmen. Het fietspad op de dijk is verder verbeterd en is nu best redelijk goed.
Tot mijn schrik komt me een oude Volvo 940 tegemoet. De bestuurder passeert me, en keert op het fietspad. Hij haalt me in en dwingt me te stoppen. De man, ik schat hem 35 jaar, zegt dat ie al vandaag al vier van 'die gele gevallen' heeft gezien. Nadat ie me heeft gevraagd hoeveel van die apparaten er zijn, wordt ie vervelend agressief. Hij meldt me dat als ie er vandaag nog één ziet hij er overheen zal walsen. Ik maak dat ik weg kom, maar blijf wel steeds in mijn spiegels kijken of de gestoorde man me volgt. Ik zie de auto in mijn spiegels kleiner worden en haal opgelucht adem.
In Lelystad is het even zoeken naar de goede passage. Gelukkig stuurde Pé Koomen me in maart onbedoeld, het berichtje was voor een andere Wim bedoeld, een Google kaartje met een snelle route door Lelystad. Dit kaartje heb ik geprint bij me en levert inderdaad een razendsnelle passage op.
Helaas kan ik even later een bordje 'Dronten' niet negeren. Ik had natuurlijk door moeten rijden, maar ga nu rechtsaf. Dit levert een omweg van een paar kilometer op, want ik kom nu in het centrum van Dronten uit.
Om even na één uur verwelkomen de mannen van Velomobiel.nl mij en gaat Theo direct aan de gang. De voorderailleur heeft nu een grootste blad van 57 tanden. Dit levert continue schakelproblemen op. Het is steeds goed schakelen tussen 2 en 3 of 1 en 2. Naar Giessen heb je alle drie bladen nodig, dus wordt het 57-tands blad vervangen voor een 53-tands. Om makkelijker te kunnen klimmen wil ik graag het 28-tands kransje vervangen door een 32-tands kransje. Theo vervangt de 24 en de 28 voor een 26 en een 32. In dwarsaanzicht kun je goed zien hoe het pakket nu is samengesteld. Met de nieuwe combinatie is het makkelijker optrekken vanuit stilstand op het grote voorblad. Ik maak een rondje en stel vast dat het schakelen prima gaat. Ook Theo maakt een proefrondje en vindt het schakelen prima.
Om tien over drie stap ik weer in om de thuisreis te aanvaarden. Het weer is nog mooier geworden en het is heerlijk fietsweer. Ik hou me nu beter aan het kaartje van Pé en ben ik no-time bij de dijk. De zon staat al lager en dat levert een aardige tegenlicht foto op van een driemaster die op de einder vaart. Tot mijn schrik is de idioot van vanmorgen nog steeds op de dijk. Hij stapt in zijn auto als ik aan kom rijden. Gelukkig gebeurt er niks.
Ik vertik het om weer de omleiding te volgen bij Enkhuizen. Ik kom bij de afzetting en rij over ruw gravel van het weg gefreesde asfalt. Een uitvoerder vraag ik of ik door mag rijden. Hij vindt het prima en na een paar honderd meter rij ik weer op normaal asfalt. In Hoorn rij ik door de oude stad, de vele verkeerslichten op de noordelijke route vermijd ik graag. Ik rij Hoorn uit en zie Kees Schouten met zijn Mango aankomen. We stoppen en praten wat. Op dat moment komt een derde Velomobiel, de Quest van Maikel Zonneveld aangescheurd. Hij is in 46 minuten uit Amsterdam komen aanrijden, voor hem een nieuw record.
Langs dezelfde route als op de heenweg ben ik om 19.00 uur weer thuis.
Prachtige dag, heerlijk fietsen en ..... zonder enig fysiek probleem. Giessen, here we come.
194 km