Binnenbanden

In de loop van de tijd heb ik een en ander geleerd over binnenbanden. Diverse merken zijn de revue gepasseerd, maar er is geen fabrikant die dit beter doet dan Schwalbe. Een klein puntje van kritiek is wel dat zij soms binnenbanden adviseren voor buitenbanden waar dit absoluut niet kan. Zo zegt Schwalbe dat een SV13 binnenband in een buitenband kan van 2.50 inch. Dat levert geheid mooie knallen op, maar is natuurlijk niet de bedoeling. Een foto van een geëxplodeerde SV13 die in een Super Moto tot ontploffing kwam gaat hierbij.

Schwalbe heeft een enorme keus aan binnenbanden, met alle mogelijke ventielen. Gebruikte ik voorheen nog wel eens Hollandse ventielen, momenteel zijn het nog uitsluitend Franse ventielen. Deze ventielen hebben geen losse onderdelen die je makkelijk in het gras of duisternis kwijt raakt.
Een nadeel van dit ventiel is wel dat de band - langzaam - leeg kan lopen als je het kleine ringetje boven op het ventiel niet vast draait.

Welke moet je nu kiezen? Onderstaand lijstje is nu voor mij de heilige graal. Doe er je voordeel mee.

SV6a voor 20" voorbanden tot maximaal 1.5 inch breed, zoals Stelvio. Gewicht 65 gram
SV7c voor 20" voorbanden tot maximaal 1.75 inch breed zoals Primo en Avocet. Gewicht 95 gram
SV14 voor 26" achterbanden tot maximaal 2.00 inch breed zoals Kojak. Gewicht 130 gram
SV13F voor 26" achterbanden tot maximaal 2.50 inch breed zoals Perfect Moiree 54 en Super Moto. Gewicht 185 gram

Ritje Wijkerpolder

Vanmorgen rij ik Marian naar de autospuiter. Ze heeft weer een keer gebotst en wij gaan haar gerepareerde botsautootje ophalen :).
Op de terugweg, ik ben al afgeslagen naar de pont, zie ik een gele Quest richting Wormerveer rijden. Kees van Hattem misschien?. Even het gaspedaal gevloerd en in enkele seconden is de Quest ingehaald.
Kees heeft wel zin in een espresso en we staan even later samen op de pont.
Er moet nog een gerepareerd statief in Castricum worden opgehaald en Kees wil wel mee. Rechtstreeks naar Castricum is natuurlijk een stukkie van niks. Daarom een rondje langs de Wijkerpolder.
Via Wormerveer rijden we langs de Nauernase vaart om even later het Noordzee kanaal te bereiken. Al snel is de bivakmuts te warm en ik verwissel deze voor de pet en fleece hoofdband. Even voorbij pont Buitenhuis slaan we rechtsaf om over de prachtige hoge Zeedijk te rijden. Een vrouwtjes buizerd zit op een stalen paal in de berm en blijft lang zitten, schitterend dier.
Langs enkele forten van de Stelling van Amsterdam en het Luchtoorlog museum rijden we al slingerend over de dijken naar de Provinciale weg Krommenie - Uitgeest. Dan gaat het richting Castricum waar Kees de jeugd op het Uitgeester weggetje met veel getoeter aan de kant weet te krijgen. Sommige meisjes zijn kennelijk aan het SMS'en, ze gaan tenminste al fietsend helemaal op in hun mobieltje. Ze schrikken zich dan ook rot als er plotseling twee van die gekke gele bananen in beeld verschijnen.
Na het ophalen van het statief rijden we via Limmen naar het pontje in Akersloot. Konden we vanmorgen de pont niet gebruiken in verband met een kapot lager, nu is ie weer in de vaart.
Kees gaat linksaf naar Heerhugowaard en ik rechtsaf naar De Woude.
Mooi fris ritje.

Quest 237 te koop

Te koop / for sale / zu verkaufen: Quest 237 26". De fiets is nu 11 maanden oud en in nieuw staat. Geen krassen, geen schade, gewoon als nieuw. De uitrusting van de Quest bestaat uit: -Quest 237 type 26", afleverdatum 15 maart 2008, kilometerstand rond 6.000 km. -Alle standaardzaken als verstelbare Inoled Extreme verlichting, Cateye 8 computer, pomp, reservebanden e.d. zijn aan boord. Voor uitgebreide specificaties kijk op www.velomobiel.nl. Extra uitrusting: -Keramische voorwiel lagers (4), Keramische achterwiellagers (3) keramische kettinggeleidewiel lagers (2) -Luxeon LED clignoteurs met schakelaar op stuur. De helderheid is fantastisch en het ziet er schitterend uit. -Elektrische claxon met drukschakelaar op het stuur -2 B&M spiegels -53-tands tandwiel in crankstel. - Speciale vering, half hard, half zacht. -Nieuwe Ventisit mat. -De Quest is versterkt ter plaatse van de tunnel achter het hoofd. Dit om haarscheuren door knijpende ‘belangstellenden’ te voorkomen. De Quest heeft alle vernieuwingen die afgelopen jaar standaard zijn geworden, zoals bediening van claxon en richtingaanwijzers op het stuur, reeds aan boord. Ook de nieuwe achterbrug is aanwezig. Velomobiel.nl geeft op deze Quest een vol jaar garantie, gelijk aan een nieuwe fiets. Deze schriftelijke garantie van Velomobiel.nl wordt met de fiets meegeleverd. De Quest krijgt voor aflevering van Velomobiel.nl een grote beurt. Daarna gaat de één jaar volledige Velomobiel garantie in. De fiets wordt op mijn kosten op de juiste lichaamslengte ingesteld door Velomobiel.nl. Quest 237 wordt bij opbod verkocht. Ik nodig je uit om een bod te doen per email op aerocam@xs4all.nl. Bij iedere hogere bieding worden alle bieders geïnformeerd. De biedingstermijn sluit op zaterdag 21 februari a.s. om 12.00 uur. Ik behoud me het recht voor om de biedingstermijn te vervroegen of verlaten. Indien na 12.00 uur het bieden nog doorgaat, wacht ik 10 minuten. Als er binnen die 10 minuten geen nieuwe hogere bieding wordt uitgebracht, sluit de veiling. Een aanbetaling van 10% van de winnende biedingprijs moet voor de levering worden voldaan. De Quest is uitsluitend gebruikt voor meestal langere fietstochten met mooi weer, er is geen woon-werkverkeer mee gedaan. Ook aan enkele wedstrijden heb ik meegedaan. Mede dank zij de eerste klas uitvoering met onder meer keramische wiellagers, heb ik bijv. op Texel de tijdrit van 41 km gereden met een gemiddelde snelheid van 49,25 km/u. Let op, ik ben dan 60 jaar. Alle fietstochten heb ik beschreven op mijn weblog op http://wimschermer.blogspot.com/ Een complete webpagina met foto's van Quest 237 vind je op http://tinyurl.com/c2ms4x. Deutsche bieter finden auf http://tinyurl.com/c2ms4x eine komplette Deutsche beschreibung. Levering vind plaats in Dronten bij Velomobiel.nl op zaterdag 28 februari 2009. Wil je de Quest vooraf bekijken, maak dan aub een afspraak op aerocam@xs4all.nl. De levertijd van een nieuwe Quest is nu 4 jaar

Nieuwe Quest komt 28 februari a.s.

Zaterdag 28 februari a.s. wordt mijn vijfde nieuwe Quest afgeleverd. Na de 122, 153, 195 en de huidige 237 volgt er een nu nog onbekend nummer.
Mijn wensen lijstje heb ik met Ymte doorgesproken en problemen lijken er niet te verwachten. Het lijstje ziet er als volgt uit:
- Licht versterkte tunnel achter het hoofd
- 2 extra klittenbanden in de fiets en aan de schuimkap ter hoogte van de spiegels
- Vering zoals altijd, helft hard, helft zachte veerelementen
- Achterverlichting en remlicht uitsluitend LEDs
- Voorverlichting: 2 x B&M IQ speed en dagrijverlichting
- Dubbele richtingaanwijzer LEDs
- Keramische lagers in alle wielen, 4 voor de voorwielen, 3 voor het achterwiel.

Het kettingwieltje onder de stoel zal ditmaal een keramisch Terracycle kettingwieltje worden. Dit levert een nog stillere kettingloop op. Verder worden zaken als het stalen draadje om het stuur op te houden, de banden en de pedalen geregeld zoals dit al jaren gaat.

Het liefst gebruik ik Li-ion accu's. Batteryspace heeft 7.4 volt 6000 MaH Li-ion accu's die maar 340 gram wegen. Ik heb een voorkeur voor deze:
http://www.batteryspace.com/index.asp?PageAction=VIEWPROD&ProdID=3856
Deze accu's hebben een voltage van 7.4, maar een piekvoltage van 8.4 Volt. Ymte bekijkt of de IQ speed dit kan verdragen. Mocht het niet kunnen dan zal de standaard accu van B&M of een andere NiMH accu meegeleverd worden.

Als de nieuwe Quest wordt geleverd zal de achterbrug van mijn huidige Quest nog een laatste modificatie ondergaan. De nieuwe eigenaar krijgt gewoon een Quest die praktisch helemaal nieuw is. Zelfs een schriftelijke garantie van een vol jaar zal worden meegeleverd.
Volgende week zal ik de verkoop bij opbod gaan organiseren.

Rondje Volendam met Kees

Vanmorgen rijden Kees en ik een rit naar Etersheim, Volendam en Purmerend. Het is redelijk zonnig weer maar de zuid-oostelijke wind van 5 Bft maken bij de temperatuur van 3 gr. C een gevoelstemperatuur van 9 gr. C onder nul. Optimistisch heb ik alleen de pet opgezet, fout. Al rijdend diep ik een hoofdband op en trek deze over mijn pet en mijn oren. Dit is beter en maakt het pal tegen wind richting Purmerend rijden prettiger.
Kees belooft koffie en appeltaart in Etersheim, een gehucht bij de IJsselmeerdijk. In de Beemster hebben we de Mijzenpolder aan de linkerhand. Ik maak een foto van een stolpboerderij achter de rietkraag aan de overkant van het water. Tijdens het fotograferen gaat de Quest door de wind vanzelf weer rijden. Als de camera weer onderdeks is mag de Quest alleen op de wind een stukje rijden. De fiets komt tot 10 km/u zonder trappen.
Via Beets bereiken we vlot de molen De Breek. De ontvangst is gemoedelijk, Kees is hier een vaste gast. De honden van de uitbaatster zijn geobsedeerd door mijn nieuwe voetverwarmers. De rode LEDs knipperen zo opvallend dat ook gasten in de Breek willen weten wat dat nou is. Ik leg uit hoe het werkt en waar het voor is. De appeltaart is super en na een half uurtje gaan we weer de kou in. Mijn fietshandschoenen waaien tientallen meters weg maar ik krijg ze weer te pakken, mede dankzij een wielrenster die er bovenop één gaat staan.
Na een korte fotostop bij de draaiende molen gaat het tegen wind richting Edam - Volendam. In Volendam kijk ik bij de juwelier naar een bloedkoraal ketting. Marian heeft eens gezegd dat ze zoiets nog wel een keer wil. Nou, de Volendammers hebben ze in alle maten en ... prijzen. Terwijl ik bij de juwelier binnen ben, maakt Kees vrienden voor het leven met twee schattige Chinese meisjes. Ik waag er ook een plaatje aan. Voor de verandering is het vrij rustig op de dijk, een foto met maar twee mensen, let op de visafslag links in beeld, is redelijk uniek.
Dan door naar Katwoude. Voor Monnickendam draaien we rechtsaf naar Ilpendam/Purmerend. Voor ons fietsen twee identiek geklede wielrenners. Hoewel het fietspad heel breed is hebben de mannen de hele wegbreedte in gebruik. Claxoneren helpt niks, nog maar een keer. Ook nu weer geen reactie. Pas als ik 5 meter achter de mannen rij en, zeer tegen mijn gewoonte, nog een keer een dreun op de toeter geef, haasten de mannen zich naar rechts. Even later herhaalt zich dit nogmaals als Kees langs de wielrenners moet. Ik zie ze wederom niet aan de kant gaan. Ik hoor Kees schreeuwen, niet echt de gewoonte van de gemoedelijke Van Hattem. Als Kees me inhaalt blijkt dat in ieder geval één man riep dat ie doof is.
Door Purmerend rijdt Kees voorop, hij is daar beter thuis, al geeft de GPS nog wel een omweggetje aan :)
Het laatste stuk gaat met de wind in de rug over de dijken richting De Woude. Kees heeft er nog zin in, want nu en dan tikt de snelheidsmeter 42 km/u aan.
Thuisgekomen hebben zowel Kees als ik een kop als een boei. Ik ben voor het eerst dit jaar, ondanks smeren met factor 50, licht verbrandt.
72 km.

Lichttest Hans Wessels en kompanen

Gisteravond heeft Hans met hulp van Rob Jansen voor de foto's en nog een paar mensen een lichttest uitgevoerd. Ik heb met Hans gediscussieerd over de opzet van de test. Hans gaat er van uit dat de lampen moeten werken aan de accu die hij aan boord heeft. Ik zou liever zien dat de lampen allemaal hun meest optimale voeding zouden krijgen, of minimaal de maximaal toelaatbare voeding. Daarmee kun je de lampen echt vergelijken. Nu is er een royale mix van voeding bronnen gebruikt. Dan kan het gebeuren dat een lamp als bijv. B&M Cyo op 6 Volt minder presteert dan de Inoled Extreme. Als de Cyo even later met de Son dynamo wordt getest presteert ie wel veel beter dan de Inoled. Op deze manier, vergeef me de conclusie, test je geen lampen, maar voedingbronnen.
Als vergelijk heb ik vier foto's van Rob Jansen, met diens toestemming, samengevoegd om een goed overzicht te krijgen.
De bovenste foto's zijn 1/3 diafragma overbelicht. Rob heeft de beelden gecorrigeerd en opnieuw geupload. De onderste foto's geven dit realistische beeld van de helderheid die je mag verwachten als je met zo'n lamp gaat rijden.
De kleine teksten onder de lampen zijn niet makkelijk te lezen, daarom hieronder om welke lampen het gaat
Links boven: B&M Lunotec IQ Cyo op 6V gel accu
Rechts boven: B&M Lunotec IQ Cyo op Son naafdynamo
Links beneden: Inoled Extreme op 6V gel accu
Rechts beneden: B&M IQ speed met NiMH accu's op max

Andere mobiele pomp en nieuwe Avocet

Een lekke band krijgen met een Quest of Mango is geen probleem. Band en binnenband eraf en de nieuwe combinatie erop. Thuis maar weer eens plakken. Inmiddels is de Kojak als reserveband uit de Quest verbannen. Het bandje is mooi compact op te vouwen, maar laat zich moeilijk in één keer mooi rond monteren. Een Avocet Fasgrip, deze band leg je in 20 seconden om, staat nu gewoon met gemonteerde binnenband helemaal achterin de Quest.
Elke band moet uiteraard ook weer worden opgepompt. Dat nu is met de kleine Sigma Lambdajet een pittige klus die al met al veel langer duurt dan het verwisselen van de band.
Daarom mag de kleine dappere Sigma niet meer meerijden en is er een ordinaire Halfords pomp, artikel nr 710.833, voor in de plaats gekomen. De Sigma weegt 400 gram, de Halfords 680 gram. Kost de Halfords pomp, afgelopen week in de ramsj voor 15 euro, maar weinig, de pompnippel wil op Franse ventielen niet werken. Kroone Liefting in Limmen, een goed bedrijf, heeft al een eeuw dezelfde werkplaats nippel in gebruik. Die kost 12 euro. Het draadeind sneuvelt onder de ijzerzaag en met een klemmetje zit de slang luchtdicht op de nippel. Die nippel blijft tot rond 5 bar aardig luchtdicht.
Weer een wens vervuld.
Van Peter White Cycles uit de VS komt een nieuwe Avocet Fasgrip binnen. Helaas meer vrachtkosten dan wat de band kost, maar wie mooi wil zijn moet pijn lijden.

Verlichting Quest

Eind maart komt mijn nieuwe Quest. Uiteraard kijk ik nu al welke spullen daar mogelijk op en aanmoeten. De Quest wordt standaard steeds completer, dus de extra's blijven beperkt. Wel zijn er flinke ontwikkelingen op het gebied van lampjes. Een goede test, met dank aan Ligfiets.net voor de link, is te vinden op:
http://yacf.co.uk/forum/index.php?topic=11751.0
De helderheid en de vorm van de lichtvlek van de 60 Lux B&M IQ CYO sport - zie foto - is heel overtuigend. Let goed op, dit is dus niet de B&M IQ Fly.Ik heb de plaatjes van de helderheid naast elkaar en op een zwarte achtergrond gezet om beter te zien wat de verschillen zijn. Opvallend is dat een veelgebruikte lamp, de Inoled Extreme, inmiddels door de recent uitgekomen generatie lampen al weer in de schaduw wordt gezet. Waarom de CYO twee keer is afgebeeld is mij niet duidelijk. Interessant is dat B&M de lamp wil uitrusten met een verlengkabel van 2 of 3 meter, een must in de Quest. Ik vraag vanavond via email aan B&M hoeveel volt de lamp maximaal kan hebben voor ie uitfikt. Ik lees zojuist het antwoord in de gebruiksaanwijzing, 7.5 volt. Da's wat lastig bij een 12 volt Quest.
Waarom nu weer een sterkere lamp? Met één oog zie je gewoon minder goed dan met twee. In het donker gaat dit nog meer op. 'De Wilma is nog weer veel sterker, dan neem je die toch?' Ik heb al eens een Wilma gehad, maar deze lamp verblindt zo ongelofelijk dat deze praktisch niet bruikbaar is.

Per Quest over het ijs van Hoorn naar Volendam 2

Op de terugweg, de wind hebben we in de rug, hoeven we nauwelijks te trappen, we waaien gewoon terug naar Hoorn. Eénmaal raak ik in een slip en schuif tientallen meters dwars over de zwarte ijsvloer. Gelukkig zijn er geen grote onregelmatigheden in het ijs waardoor de fiets zou kunnen omslaan. Ik krijg de Quest weer richting Hoorn al merk ik dat langzaam oost- of westwaarts rijden bijna niet gaat. Het is vrijwel onmogelijk om de Quest in de richting van de wind te sturen.
Dan schrik ik me werkelijk lam. Een 30 meter voor me zie ik plotseling een groot stuk open water voor me opdoemen (Detail kaart bij 1). Ik schreeuw naar Kees 'naar links, naar links'. Ik mis het wak op een paar meter. We zijn nu gewaarschuwd dat het ijs aan het scheuren is en begint te kruien. Direct daarna is de richel waar we een uur eerder nog overheen konden nu zoveel hoger geworden dat dit niet meer kan (detailkaart bij 2). Eerst rijden we verder oostwaarts langs de richel om een doorgang te vinden, maar dit lukt niet. Terug dan maar en bij de dijk gaat het wel zonder problemen.
Als we de Quests weer het strand oprijden is er een eind gekomen aan een magnifieke ervaring. Volendam blijkt een brug te ver, maar door het ijs zakken op het IJsselmeer is andere koffie. Koffie die wij niet krijgen bij de Brasserie van de schouwburg. Het etablissement is vol zo vertelt de kelner ons. Daarom rijden we het historische Hoorn in om in de mooie Hoofdtoren van een dubbele espresso met appeltaart te genieten.
Dat het op het ijs van het IJsselmeer inmiddels niet veilig meer is bewijzen vele brandweer- en politiemannen die met een hulpactie op het ijs in de weer zijn. We rijden stevig door, zo'n 32 tot 34 km/u, recht tegen de harde wind in. Met gillende sirene worden we door een ambulance ingehaald die even later op het ijs hulp biedt aan een onfortuinlijke schaatser.
Je kunt dus beter op het ijs fietsen met een velomobiel dan schaatsen :).
Een video opname vind je hier.
Deze dag gaat weer in het boek als één die we nooit meer zullen vergeten.

Per Quest over het ijs van Hoorn naar Volendam 1

Kees van Hattem komt volgens afspraak vanmorgen langs om 'een blokkie om te gaan'. Ik stel Kees voor naar Hoorn te fietsen en van daaruit naar Volendam te fietsen. Maar dan wel ....... over het bevroren IJsselmeer. Kees' oogjes beginnen te glinsteren, op weg dus. Het is nog flink koud, een graad of 3 onder nul en de wind is een dikke 5 Bft uit het zuiden.
Overal langs de route staan vele honderden auto's van schaatsers die naar hartenlust schaatsen op de vaarten van de Schermer. Kees rijdt voorop en toetert vele schaatsers aan de kant. Een klein jochie moet springen voor zijn leven, hij rent van het ijs zo de weg op en Kees weet hem te nauwer nood te ontwijken.
In een uur zijn we in Hoorn en zetten bij het strandje bij de schouwburg de fietsen op het ijs. Het ijs is hier veel gladder en soms ook onregelmatiger dan in onze vertrouwde Westwouderpolder. Het rijden op dit spiegelgladde ijs is heel bijzonder, maar eist ook veel attentie. Een enthousiaste mevrouw zegt:'leuk joh, je zou samen op de foto moeten'. In een mum van tijd heeft mevrouw mijn Canon G10 in haar handen en maakt de foto waar wij samen op staan.
Dan gaan we op weg richting Volendam. Onderweg zien we een DN ijszeiler heen en weer zeilen, een plaatje om te zien. Als we even onderweg zijn moeten we een richel in het ijs oversteken. De Quest raakt met de bodem het ijs, maar hobbelt er toch over heen. Kees schraapt ook met de bodem over het ijs en informeert of ik daar ook last heb. Ik maak foto's en video opnamen met de Quest van Kees als gewillig fotomodel. Ik heb het gevoel dat vooral de foto's wel eens heel fraai kunnen zijn. Bij de haveningang van Schardam staan we voor een dilemma. Het ijs vertoont een kilometers lange scheur van zo'n 10 cm breed. Het water klotst over de rand van de scheur. Voorbij het havenhoofd zijn richting Volendam geen schaatsers te zien en er zijn ook geen schaatssporen. Een groep schaatsers die ook verder willen, durven het uiteindelijk niet en ook wij besluiten rechtsomkeert te maken.
Wordt hierboven vervolgd.

Quest door het ijs

Vandaag verlaten Kees van Hattem en ik de normale gebaande wegen. Moeten we de laatste weken opletten om geen ongelukken door gladheid te krijgen, vandaag weten we dat het alleen maar spiegelglad is. We gaan met de Quest het ijs op. Het toneel is de Westwouder polder waardoor we letterlijk vanuit onze tuin het ijs op kunnen rijden.
Kees wordt vergezeld van zijn vrouw Marian en dochter Wanda. Ook zij hebben ijspret voor ogen, want er worden twee sleden uitgeladen. Kees zal die straks gaan voortrekken.
Eerst gaan we de polder met zijn tweeën verkennen. Voordat ik het ijs opga laat ik de banden tot 2,5 bar leeglopen. Dat geeft veel meer grip door een groter contactvlak van de banden met het ijs.
Het is een onwaarschijnlijk mooie ervaring samen langs de rietkragen te rijden met een gangetje van 15 tot 25 km/u. Wel kraakt het ijs soms vervaarlijk, maar krakend ijs breekt toch niet? We rijden onder twee bruggen door en hoewel het ook hier flink kraakt kunnen we onze ijzige route vervolgen tot de zuidelijke dijk van de polder bij de Stierop. Hier is het eindpunt van de tocht en is het uitstappen geblazen om de Quest om te draaien. Dat gaat wel heel simpel en zonder kracht glijdt de Quest in het rond.
Terug rijdt Kees snel van me weg en moet ik flink gas geven om hem in te halen. Onderwijl start ik een video opname met de Canon G10 camera. Snel haal ik Kees in en zie dat hij voor een brug waar we een kwartier eerder zonder probleem onder door gereden zijn, snelheid mindert. Ik loop snel op Kees in en vrees dat ik niet op tijd kan stoppen. Precies op dat moment rijdt Kees langzaam onder de brug door en krakend zakt de Quest door het ijs. Kees roept me benepen toe:'Ik vind dit helemaal niet leuk Wim'. Ik vind het ook niet leuk voor Kees, maar het levert wel een mooi videotje op :). Kees grijpt de stalen constructie van de brug en hijst zich uit de Quest omhoog. Als een aap hangt ie aan de brug en door steeds over te pakken weet ie op een sterker stuk ijs te komen. De Quest loopt onderwijl deels vol water en de nodige spullen op de bodem van de fiets worden drijfnat. Kees kan de Quest aan de achterkant pakken en met veel gekraak, hopelijk alleen van het ijs, slaagt Kees erin om de Quest weer op het droge te trekken. Beiden rijden we de Quest het weiland op om even verder weer het ijs op te gaan.
Terug in de bewoonde wereld staan Marian en Wanda met de sleden op het ijs. Er wordt een touw over de rollbar van de Quest bevestigd en eerst met één slee, later zelfs met twee trekt de Quest ze voort over het ijs. Veel schaatsende buurtbewoners vinden het wel leuk zo. Dan blijkt Kees de sleetjes niet meer te kunnen trekken, geen wonder, zijn linker voorband is lek. Dit is kennelijk bij het door het ijs zakken gebeurd. De band wordt op het ijs vervangen en we gaan thuis koffie en thee drinken.
Het ijs is zo glad dat ik ga proberen of je met een Quest ijsspeedway kan rijden. Nou, dat lukt uitstekend. Met een aanloop van ongeveer 30 km/u is het verrassend hoe lang de Quest blijft sturen. Draai je evenwel het stuur naar links en trapt je even door, dan komt de Quest in een slip, glijdt heel lang dwars over het ijs om ten slotte met zijn neus tegen de rijrichting in tot stilstand te komen. Kees maakt er een leuke video opname van.

Video's
De video op YouTube van het door het ijs zakken staat hier.
Een pirouette draaien met de Quest vind je hier
Een demonstratie ijsspeedway met de Quest kun je hier vinden.
Nog een fraaie slip is hier te zien.
Een Quest is ook een uitstekend hulpmiddel om één, ja zelfs twee sleetjes voort te trekken. Een leuk filmpje met aan het eind een mooie ijsspeedway manoeuvre is het resultaat en vind je hier.

Na de koffie gaan we nog een keer het ijs op. Weer genieten we van de heel bijzondere sfeer van een plek waar je normaal alleen met een bootje komt.
Om half vier gaat de familie Van Hattem weer huiswaarts.
Een prachtige winterse dag met heel bijzondere ervaringen rijker is ten einde.

Marken - Waterland winterrit deel 2

Op de route naar Durgerdam stop ik nog twee keer om wat foto's te maken van de vuurtoren het Paard van Marken. Ook enkele kruiende ijsformaties kan ik niet links laten liggen. Helaas kan ik met de Sidi schoenen niet de dijk af naar het water om daar mooie kleine details te fotograferen. Ik wil me niet bezeren, dat heb ik me in het verleden te vaak aangedaan, en daarom blijf ik op de dijk.
Pé gaat richting Monnickendam en door naar Middenmeer, Kees en ik rijden via Durgerdam door Waterland naar Purmerend. Overal zijn grote aantallen schaatsers te zien. Grappig is dat veel schaatsers ook belangstelling hebben voor onze velomobielen. Bijzonder is dat overal 'Koek en zopies' staan. De ene keer zijn het twee schragen en een oude deur, elders zijn compleet overdekte geïmproviseerde stalletjes gemaakt. Echt Nederlands.
De hele dag is het fietsen meer dan fantastisch. Niet te koud, mede door de voetverwarming. Kees heeft geen last van koude voeten, Pé meldt dat zijn 'tenen los in zijn schoenen liggen'. In Ilpendam loopt de ketting erbij Kees af. Hij heeft zijn voorderailleur verwijderd, maar dit is nog geen succes. Kom die derailleur er maar in onze verwarmde garage er weer op zetten Kees :)
Voor Purmerend raakt mijn linkerband lek, de eerder zo succesvol geplakte buitenband. De Kojak gaat erop en ..... hobbelt weer. Kees onderzoekt de Avocet en vindt een scherp steentje. Met een nieuwe binnenband erin zijn we na 10 minuten weer en route. Vlak na Purmerend slaat het noodlot weer toe en is mijn linkerband weer lek.
Dan maar de reserve Avocet van Kees erop. Deze band brengt ons om 17.00 naar het eiland De Woude waar we een espresso drinken en Kees de laatste 16 kilometer naar Heerhugowaard rijdt.
De hele dag heb ik de Garmin Oregon met maximale schermverlichting aan. De Oregon heeft 6 uur continu in de vrieskou gewerkt met één setje oplaadbare Sanyo accu's. Thuis gekomen blijkt er nog 40% van de acculading te resteren. De GPS blijft aan en pas om half tien 's avonds stopt ie er mee. Dit betekent dus dat de Oregon, zelfs met continu maximale schermverlichting aan 10,5 uur kan draaien. Wel moet gezegd dat de Sanyo NiMH accuutjes tot de beste in hun soort behoren, nogal wat beter dan de ook 2700 MaH GP accu's waarvan ik er ook een aantal heb.
Al met al een uniek mooie dag en een prachtig mooie tocht.
100 km.

Marken - Waterland winterrit

Ik stelde Kees van Hattem in een reactie op zijn blog voor vandaag een stuk te gaan fietsen. Ik weet dan nog niet dat het een van de koudste dagen van het jaar zal worden. Om half elf staan Kees en Pé Koomen voor de deur. Zij zijn met - 7 C van huis gegaan en zijn wel aan een warme espresso toe. Ik kleed me snel om en gedrieën rijden we met - 5 C de vrieskou in. Twee laagjes kleding, een lang onderhemd en een dun overjasje is, behalve een dubbele dunne lange broek, alles wat ik aan heb. Mijn hoofd is heel goed ingepakt, mijn handen bedek ik met alleen race handschoenen. Met 32 km/u rijden we oostwaarts over de slingerende dijken tussen Graftdijk en Purmerend. Er is nauwelijks wind, maar de wind die we zelf maken levert een gevoelstemperatuur van - 20 C op. De beide lagen kleding zijn net genoeg, de race handschoenen zijn onvoldoende. Geen nood, er liggen normale handschoenen onder de stoel.
We zouden wat tracks willen verzamelen van enkele routes over een aantal mooie dijkwegen. Dat plan moeten we laten varen, het is hier en daar flink glad en de pittige vorst zal dat nog wel even weten te handhaven.
Via Purmerend en Monnickendam bereiken we het IJsselmeer. Schitterend, letterlijk! Het windloze, gestolde IJsselmeer levert een prachtig decor op en doet denken aan de ijspret van Breughel uit de zestiende eeuw. We zien Marken aan de horizon en mooie patronen van bevroren water daarvoor. Enkele durfals wagen het om langs de kant richting Marken te schaatsen. Bij Monnickendam staan een aantal historische ijszeilboten op het ijs. Jammer voor hen, er is geen wind. Na het maken van een paar foto's rijden we door naar Marken. Bij restaurant De Taanderij drinken we koffie, gewoon buiten in de zon. De dan nog 2 graden onder nul zijn totaal onmerkbaar. Ook hier maken we enkele foto's en worden wij op onze beurt door verschillende fotografen op de chip gezet.
Wordt vervolgd in deel 2.

Buitenband plakken

Buitenband plakken.... Is die Schermer nou helemaal gek geworden? We zullen zien.
Gisteren reed ik lek in de buurt van Limmen. Vanmorgen plak ik de binnenband. Een flink stuk messcherp groen glas steekt door de Avocet Fasgrip slick. De beschadiging van de buitenband is fors, ik kijk zo van binnen naar buiten door de band. Normaal gesproken betekent dit einde verhaal en gaat de band de vuilnisbak in. Echter.... dit is een van mijn lievelingsbanden en die zomaar weggooien levert me emotionele schade op :). Ik heb nog twee nieuwe Avocets, maar deze zijn nog lang niet versleten, ondanks dat ik er nu 10.000 km op heb zitten. Omdat de banden niet meer gemaakt worden neem ik even een denkpauze. Dan bedenk ik dat hoewel er een gaatje in de band zit, er maar een paar karkas draden zijn geraakt. Er kan nu vocht en zand in de band komen, een garantie voor problemen.
Dan krijg ik een idee. Waarom de buitenband niet ook geplakt, maar dan aan de binnenkant. De buitenband wordt er niet sterker door, maar hij wordt wel weer waterdicht en de binnenband kan door de druk niet meer door het gaatje kapot gaan.
Ik schuur de binnenband enigermate vlak en maak de omgeving van het lek schoon met wasbenzine. Met normale solutie en een grote en sterke plakker dicht ik het lek af. De hechting is uitstekend en het geeft vertrouwen dat dit een goede oplossing is.
Vanmiddag rij ik even op en neer naar Kees van Hattem voor een kop thee. De band, opgepompt tot 6,5 bar houdt zich prima.

Boodschappenritje en lekke band

Vanmiddag laat ik mijn haar kortwieken. Ondanks dat wij al een jaar op De Woude wonen, blijven een aantal activiteiten gewoon in Castricum plaatsvinden. Na een bezoek aan een bouwmarkt voor wat kleine spulletjes gaat het via de kapper naar het pontje in Akersloot. In Limmen dient zich het kenmerkende zwabberen van de Quest aan, een lekke voorband.
Die is in letterlijk 5 minuten vervangen, te snel zoals even later zal blijken. De nieuwe gemonteerde band maakt van de Quest een hobbelpaard. Weer eruit en de band, een Kojak, beter verdeeld over de velg.
Het wordt kouder en ik hoop dat het pontje in Akersloot vaart. Dat blijkt gelukkig het geval en hoewel het inmiddels ruim een eeuw oude overzetveer moeite heeft met de ijsgang, komen we veilig aan de overkant.
Bij Kompas kocht ik op oudejaarsdag enkele lange Odlo hemden en een dun overjasje. Rond de 0 gr. C en weinig inspanning heerlijke kleding. Zou het harder moeten gaan, dan is een normaal, wel kunststof onderhemd met korte mouwen en een heel dun hemd met lange mouwen, ruim voldoende.
34 km

GPS, tracks, software en Apple Macintosh

Na het wat schlemielige achterblijven op een camping aan de Sorpesee tijdens de jaarlijkse rit naar Giessen/Wetzlar, nam ik mij voor de oude navigatie vaardigheden wat op te poetsen. Als voormalig navigatie freak ging ik op zoek naar informatie en ontdekte ik de pagina van Maarten Sneep waarop hij informatie had verzameld rond het thema 'GPS en Mac'.
Dat hielp me op weg, maar zorgde ook voor nieuwe vragen. Maarten was gauw gevonden en we besloten het hoofdstuk 'GPS en Mac' grondig in de steigers te zetten.
Samen met Maarten hebben we de afgelopen maand besteed aan het schrijven van teksten en het testen van de verschillende software programma's.
Het resultaat is te vinden op:
http://www.xs4all.nl/~msneep/navigatie/
Opmerkingen zijn welkom en kunnen aan Maarten worden doorgegeven.