Op de terugweg, de wind hebben we in de rug, hoeven we nauwelijks te trappen, we waaien gewoon terug naar Hoorn. Eénmaal raak ik in een slip en schuif tientallen meters dwars over de zwarte ijsvloer. Gelukkig zijn er geen grote onregelmatigheden in het ijs waardoor de fiets zou kunnen omslaan. Ik krijg de Quest weer richting Hoorn al merk ik dat langzaam oost- of westwaarts rijden bijna niet gaat. Het is vrijwel onmogelijk om de Quest in de richting van de wind te sturen. Dan schrik ik me werkelijk lam. Een 30 meter voor me zie ik plotseling een groot stuk open water voor me opdoemen (Detail kaart bij 1). Ik schreeuw naar Kees 'naar links, naar links'. Ik mis het wak op een paar meter. We zijn nu gewaarschuwd dat het ijs aan het scheuren is en begint te kruien. Direct daarna is de richel waar we een uur eerder nog overheen konden nu zoveel hoger geworden dat dit niet meer kan (detailkaart bij 2). Eerst rijden we verder oostwaarts langs de richel om een doorgang te vinden, maar dit lukt niet. Terug dan maar en bij de dijk gaat het wel zonder problemen.
Als we de Quests weer het strand oprijden is er een eind gekomen aan een magnifieke ervaring. Volendam blijkt een brug te ver, maar door het ijs zakken op het IJsselmeer is andere koffie. Koffie die wij niet krijgen bij de Brasserie van de schouwburg. Het etablissement is vol zo vertelt de kelner ons. Daarom rijden we het historische Hoorn in om in de mooie Hoofdtoren van een dubbele espresso met appeltaart te genieten.
Dat het op het ijs van het IJsselmeer inmiddels niet veilig meer is bewijzen vele brandweer- en politiemannen die met een hulpactie op het ijs in de weer zijn. We rijden stevig door, zo'n 32 tot 34 km/u, recht tegen de harde wind in. Met gillende sirene worden we door een ambulance ingehaald die even later op het ijs hulp biedt aan een onfortuinlijke schaatser.
Je kunt dus beter op het ijs fietsen met een velomobiel dan schaatsen :).
Een video opname vind je hier.
Deze dag gaat weer in het boek als één die we nooit meer zullen vergeten.
Ha Wim,
BeantwoordenVerwijderendenk dat dit toch wel een van de meest bijzondere GPS tracks van een fietstochtje gaat worden.... Ik denk niet dat we hem met ALF nog snel weer eens kunnen fietsen.
Arnold.
Kees is aan het afkicken Wim... Was vannacht om drie uur klaarwakker -zegt dat het van mijn gesnurk was- en is maar uit bed gegaan. En ja, dan kun je net zo goed even op de computer, om te kijken wat het resultaat van de filmpjes was! Dus Kees heeft ze vannacht al gezien, en zal wel stilletjes hebben genoten, zo in zijn uppie!
BeantwoordenVerwijderenO, ik hoor net dat er toch een lichte kras zit onder de fiets...
groet, Marian
Hi Marian,
BeantwoordenVerwijderenEen kras onder de fiets zie je gelukkig niet. Vaak is de kras met polijst pasta nog wel weg te poetsen. Ik wil hem wel helpen, ik heb dat spul hier.
Groeten,
Wim
Hi Theo,
BeantwoordenVerwijderenWe hadden vooraf wel bepaald dat we alleen daar zouden rijden waar ook schaatsers waren geweest of nog zijn. Een Velomobiel kan zelfs over/door een scheur van een meter breed rijden/vliegen. Lees het blog van Kees Schouten maar na.
Toegegeven, het onverwachte wak deed ons flink schrikken. Zo is er een aaneengesloten ijsvloer, vlak daarna is het weer open water.
Groeten,
Wim
Beste Wim,
BeantwoordenVerwijderen'Kleine Waaghals"!!
Erg leuk om je verhaal te lezen.
Probeer je verhalen zoveel mogelijk te lezen.
Een beetje laat misschien, maar nog al het goede toegewenst voor jou en je vrouw!
Groeten,
Hans Snijder
Hi Wim,
BeantwoordenVerwijderenHij hangt hoor, en is nog véél mooierderder dan ik dacht!
groet, Marian