Vanmorgen rijden Kees van Hattem en ik naar Oostwoud. Dat is althans de bedoeling. De pont ligt kapot aan de overkant en moet een nieuwe waterpomp krijgen. De Quest moet dus per roeiboot worden overgezet. Met prima hulp van moeder en dochter Los komt de Quest zonder een krasje aan de overkant.
Via Heerhugowaard rijden we samen door het mooie Noord-Hollandse boerenland naar Oostwoud. Da's nog eens feestelijk fietsen, een zonnetje, een lekker windje uit het west noordwesten en mooie brede fietspaden. Wij rijden zij aan zij 38 km/u en op de hartslagmeter komt geen hoger getal dan 100 slagen per minuut in beeld. Alleen het licht zoeven van de banden streelt onze trommelvliezen, super.
We brengen vandaag een bezoek aan het museum van Jan Geel in Oostwoud, daarover in een volgende post meer. Terwijl we bij de gastvrije Jan en zijn vrouw aan de koffie zitten, zie ik een bijzonder schouwspel bij de kerk aan de overkant. Twee oudere dames in schitterende West-Friese kleding worden door een cineast gefilmd. Daar moet ik het mijne van weten. Ik gris de Canon Powershot G10 van tafel en steek de weg over. De dames hebben mij direct in de gaten, de cameraman nog niet. Als de dames niet langer de 'bevelen' van de cameraman opvolgen, draait deze zich om en krijgt mij in het vizier. 'Oprotten, ik ben aan het werk' voegt de chagrijnige man me toe. Nou meneer, dat ben ik zeker niet van plan. Ik loop het kerkpad op en wil de dames op de foto zetten. Nogmaals gromt de man dat ik moet vertrekken, maar de dames zijn van plan de veel vriendelijker velomobilist zijn zin te geven. De professionele cameraman, hij staat als de bonte hond bekend in het dorp, geeft zijn verzet op, doet op mijn verzoek zelfs een stap naar links en de dames tonen zichzelf en hun schitterende historische kledij in al hun schoonheid.
Ik krijg de tijd om één foto te maken, maar die ziet er dan ook prachtig uit. De bovenste drie foto's zijn allemaal dezelfde opname in verschillende uitsneden. Schitterend zo gedetailleerd als de foto's zijn. Dit is een groot compliment aan de Canon G10, zeker als je bedenkt dat de opname is gemaakt met 1/60 sec en F 3.5, bijna volle lensopening.
Ik bedank de dames, de cameraman kan mijn rug op, en ga weer aan de koffie.
Een bijzondere onverwachte ontmoeting die later in het museum van Jan Geel een mooi vervolg krijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten