Ik had niet gedacht dat de lange broek er weer aan te pas zou moeten komen. Vanmorgen is het nog geen 10 gr. C als ik in de Quest stap om samen met Kees een rondje West-Friesland te rijden. Dit is Kees' biotoop en ik volg hem graag op enige afstand. Ik blijf gemiddeld net buiten fluitafstand. Hé ... wat bedoel je Wim? Heel simpel, Kees fluit de hele dag ten teken dat ie het naar zijn zin heeft. En als Kees fietst heeft ie het naar zijn zin.Kees zou zelfs op zijn verjaardag nog het liefst de hele dag in de Quest zitten. We rijden over de historische dijken benoorden Heerhugowaard richting Schagen. We passeren onbekende plaatsjes als Tolke, Valkkoog, Keinse, Poolland, Haringhuizen en noem maar op. Overal bloeien paardenbloemen in onwaarschijnlijk grote aantallen. In Schagen wil Kees beslist op koffie met taart trakteren. 'Hoezo Kees?'. 'Nou Wim, ik bèn vandaag jarig'. 'Oops, maar wordt jij dan niet thuis verwacht?'. 'Ja, maar jij wou vandaag toch fietsen?'.
Hoe dan ook, de taart is niet voorradig, de koffie is prima.
We rijden weer een stuk van de Westfriese Omringdijk en zoeken even een plaatsje om in de luwte van de dijk een broodje te eten. De natuur is overweldigend. We genieten van de kieviten die een grauwe kiekendief het leven zuur maken. In de sloot aan de voet van de dijk zwemmen talloze rietvoorntjes. De grauwe ganzen lopen al weer trots met hun nieuwe kroost rond. Mooi om te zien, minder mooi voor de boeren die er weer een groot aantal niet-betalende gras eters bij krijgen.
In Barsingerhorn stoppen we even bij de in 1934 opgeheven tramlijn van Schagen naar Ewijcksloot. Vandaar kon men met de boot naar Wieringen.
Via de oostkant van Heerhugowaard rijden we de plaats weer binnen en krijg ik bij Kees thuis de taart die ze in Schagen niet hadden.
Na drie kwartier gezelligheid en pret in huize Van Hattem, de beide dochters hebben Kees' Quest voorzien van een tekst 'REESKEES' rij ik met 40 tot 42 km/u naar huis. Dat kost me met hartslag 108 niet erg veel inspanning.
Het was al met al een rustig ritje, 100 km gereden, 260 kcal verbruikt, gemiddelde hartslag 83.
Een mooi verjaardagsritje, nogmaals van harte Kees. Bloemen had ik niet bij me, vandaar een fluitend portret met genoeg bloemen op de achtergrond.
Beste Wim. Bedankt! Dat er nog maar veel van zulke ritten gereden mogen worden. Tot zaterdag voor de volgende rit. Groeten Kees.
BeantwoordenVerwijderenIk blijf me verbazen over je lage hartslag. Goed, je bent ouder en ik meen te hebben begrepen dat je hartslag omlaag gaat naarmate je ouder wordt. Maar het verschil is vrij groot vind ik. Ik ben pas goed op gang als mijn hartslag zo'n 145 is. Trap ik stevig door, dan gaat daar nog een schepje bovenop.
BeantwoordenVerwijderenJouw genoemde hartslag van 108 kan ik fietsend niet eens voor elkaar krijgen volgens mij; te laag.
m'n rusthartslag ligt echter wel onder de 60 dus het is ook weer niet zo dat ik een beroerde conditie heb (is ook niet te verwachten als je elke dag een uur met lekkere inspanning fiets).
Maar zoals ik al zei: ik blijf me verbazen. Waar zit dat nou in? (niet dat verbazen maar die hartslag)?
Hi Wilfred,
BeantwoordenVerwijderenIk heb om te beginnen een rusthartslag van op dit moment 49. Is nog lager geweest, maar is niet comfortabel als ik snel wil opstaan, dan duizelt het me voor de ogen. Ook nu kan ik niet onmiddellijk uit mijn luie stoel of mijn bed opstaan. Eerst enkele seconden rechtop zitten en dan opstaan.
Ik heb daarnaast een lage trapfrequentie. Met 42 km/u heb ik allang voor het grootste blad en achter het kleinste blad geschakeld.
Bij geen wind en mooie vlakke asfaltweg, kom ik uit op hartslag 88 en 30 km/u, bij hartslag 118 zit ik op 40 km/u. Wel heb ik een maximale hartslag van rond 164. Een uur lang kan ik dan net tegen 160 volhouden.
Waar het aan ligt weet ik niet. Wel heb ik een groot longvolume.
Groeten,
Wim