West-Friese Omringdijktocht 2009

07.19 uur wordt ik gewekt door een SMS van Marcel Beekmans. 'Ik heb me verslapen en rij nu weg uit Amsterdam. Wil je wachten, ik heb geen GPS'. Om kwart over acht weer een SMS. 'Ik sta voor de pont'. Hij heeft dus binnen een uur de afstand van Amsterdam naar De Woude afgeraffeld.
Samen rijden we naar de Waerdse Tempel waar een flinke groep ligfietsers, meest Questen, maar ook drie gewone liggers al zijn gearriveerd. Later sluit ook een roeifietser aan. De ploeg is zo'n 20 man/vrouw groot.
Ik rag een grintbak in en schakel tegelijk terug. Niet echt slim, de ketting maakt dan rare sprongen en ligt er prompt naast. Samen met Jan Geel hebben we dit snel opgelost. Meest opvallende verschijning is Yvonne met haar hond Astra. Ze heeft haar Quest zelf in de meest verschrikkelijke kleur mat rose/rood gespoten. De digitale camera's krijgen deze kleur niet goed op de sensor.
Kees van Hattem heeft zich vandaag de functie van generaal aangemeten. Hij heeft twee adjudanten, Kees Roozendaal en Pé Koomen, opgedragen alle kruisingen af te zetten zodat de groep veilig en snel kan oversteken. Dit werkt inderdaad formidabel goed. De automobilisten laten zich zonder morren tot stoppen dwingen.
Om precies 9.00 uur zet generaal ReesKees zijn glanzende helm op en verordonneert 'fietsen'.
Het waait licht uit het noorden en de lucht ziet er in het noorden dreigend uit. Meer dan een paar kleine spatjes komt er niet uit zwerk. Naar het oosten wordt het helderder.
De eerste stop is Valkoog. Aan de voet van de kerk deelt de generaal koffie uit aan zijn manschappen.
Daarna slingeren wij in een grote sliert over de dijken van het West-Friese land. Je hebt maar weinig besef van historie nodig om de eeuwigdurende strijd tegen het water in het landschap waar te nemen. Grote 'wielen' geven evenzoveel dijkdoorbraken aan. Men legde gewoon op een afstand een nieuwe dijk aan, in het diepe stroomgat was geen eer te behalen en zitten nu, 450 jaar later, hengelaars te vissen.
Het tempo is rond de dertig kilometer per uur, heerlijk relaxed en er zijn volop mogelijkheden om met elkaar te kletsen.
In Medemblik overvallen we Ted de Lange. Toch vindt ie het leuk dat we even langs komen. Hij kijkt met grote tevredenheid terug op de Noord-Hollands Dagblad zomertoer.
Iedereen begint zijn boterhammen naar binnen te werken. Generaal ReesKees laat een oekaze uitgaan:'In Oostwoud in het museum van Jan en Annie Baan is alles voor de lunch gereed. Kees zet zijn helm op en dat betekent fietsen.
In Oostwoud is het hele gezin van Jan en Annie compleet en de ontvangst is werkelijk allerhartelijkst. De liefhebbers die het museum van Jan nog niet gezien hebben krijgen een 'sneak preview'. Een rondleiding duurt normaal zeker anderhalf uur. De generaal wil weer richting Onderdijk en 'off we go'.
Het rijden bovenop de dijk is als altijd weer magnifiek. Links het weidse IJsselmeer, rechts het oude land met zijn strakke verkaveling. Na de vuurtoren De Ven krijgen we de wind in de rug en in no-time rijden we onder grote belangstelling Enkhuizen binnen. Buiten dit fraai behouden historische stadje zoeken we al snel weer de IJsselmeer dijk op. Het eerste, vernieuwde stuk, is heerlijk om te rijden. Het laatste stuk is door generaal Kees kennelijk geselecteerd om de manschappen enige 'kastijding' te laten ondervinden. Onverharde weg, met grote brokken los steenslag doen de Quest heen en weer schudden. Af en toe een harde klap onder de Quest doen weinig goeds vermoeden. Het loopt allemaal goed af, al verzuchten de M5 rijders Elly en Jules Boetekees dat deze dijk niet op hun wensen lijstje voorkomt.
We snellen door Hoorn waar Kees Schouten afzwaait, met toestemming van generaal Kees.
De laatste etappe komt de wind weer wat voorlijk in. De generaal marcheert iets te ver voor de troepen. Martje is haar laatste oortje aan het versnoepen en krijgt van mij een handje aan het instapgat van de Mango. Ze is snel weer in het bereik van Kees. Ik verzoek als nederig meefietser of Kees het tempo iets wil laten zakken. Kees vindt het prima en Martje krijgt nieuwe moed.
Om 16.30 uur rijden we het terrein van de Waerdse Tempel op. Mooi op tijd om nog bloemen en een cadeautje voor Marian, ze is morgen jarig, te kopen.
Het laatste stuk van Alkmaar naar De Woude heb ik de wind schuin rechts achter. Met rond 46 km/u, hartslag 126, ben ik heel snel weer in De Woude. Daar drinken we op de eerste twee eieren van onze Noord-Hollandse blauwen kippen een goed glas.
Heerlijke tocht, goed georganiseerd en met deze ploeg mensen een groot genoegen om mee te rijden.
178 km.