Rondje Texel 2010

Om half acht is het met 3 gr. C gewoon koud. Ik ga onderweg naar Kees van Hattem voor een rondje Texel. Het waait al Bft 5 maar uit de goede richting, uit het zuiden dus. Na de koffie rijden we naar Twisk vanwaar de ronde feitelijk vertrekt. Kees rijdt pittig door en om 9.00 uur zijn we in huize Leegwater. Hier zijn de koffie en cake ook voortreffelijk en zien we vele bekende gezichten.
We rijden door de Wieringermeer naar de veerhaven in Den Helder. Grote landbouwtrekkers gooien modder op. Jan Geel krijgt de volle laag, ik een paar grote spetters.
Als we even stoppen bij vliegveld De Kooi blijkt mijn mooie SuperNova E3 voorlamp verdwenen te zijn. De lamp hangt aan zijn stroomdraad in de fiets heen en weer te slingeren. Matthijs trekt de lamp met een tiewrap vast op een dikkere kabel. Dat wordt een retourtje Dronten.
Om 11.00 uur vaart de boot net voor onze neus weg. Geen nood, elk half uur komt er weer een.
Kees van Hattem roept alle aanwezigen op te luisteren naar Wim. Hé...? Kees wil dat ik een verhaal hou over de effecten van bredere velgen. Nou is Wim niet op zijn mondje gevallen, dus geeft ie trouw gehoor aan de orders van Majoor Kees.
Na een snelle boottocht, de Oregon GPS laat zien dat de veerboot ruim 30 km/u vaart, rijden we het rustige Texel op. Voor de wind nog steeds, volle zon, dus ik leg de schuimkap achterin de fiets.
Het is fantastisch fietsen, binnendijks zijn duizenden lammetjes en nog veel meer vogels te zien, buitendijks de ogenschijnlijk eindeloze Waddenzee. Enkele keren stoppen we even om de langzaamste fietsers te laten aansluiten.
Sommigen verontschuldigen zich dat zij niet harder kunnen. Natuurlijk niet nodig, het is een groepstocht en dat betekent samen uit, samen thuis.
Het noordelijkste punt, de vuurtoren van De Cockdorp is onze vaste pleisterplaats voor koffie met appeltaart en andere lekkere spullen.
Dan is de pret van het voor de wind rijden voorbij en slingeren we door de duinen aan de westkant van het eiland. Eerst maken we nog een groepsfoto voor de vuurtoren, ook inmiddels een instituut.
Door de duinen gaat Matthijs Leegwater voorop en ik rij in tweede positie. Matthijs begint te racen en ik rag er volgas achteraan met snelheden tot 50 km/u over een smal slingerend fietspad. Dit is echt jonge honden werk. Onderweg stoppen we enkele keren om vooral de ongestroomlijnde fietsers, zij hebben de meeste last van de harde tegenwind, bij te laten komen.
Ongemerkt zijn we al snel weer bij de boot.
Een grote groep gaat richting Twisk, Kees, Ron, Rob en ik gaan langs het Noord-Hollands kanaal richting Alkmaar. De wind is nu rond 6 Bft en dat doet de snelheid natuurlijk geen goed. Soms gaat het maar 25 km/u, niet zo gek als je weet dat dit voor Rob de langste rit ooit is. In Alkmaar slaat Rob linksaf, Ron, Kees en ik gaan door tot Alkmaar oost.
Ik rij de laatste 10 km alleen naar De Woude en krijg de gang er niet echt in, hongerklop. Ik verorber mijn laatste banaan en na tien minuten komt de snelheid weer rond de 32 km/u.
Om half zeven komt er een eind aan een prachtige rit in uitstekend gezelschap.
187 km.