Ierland dag 5 27 juli Crossmaglen - Kilmessan

Vannacht scharrelt er wat jeugd in de buurt van onze kampeerplaats. De hinder blijft beperkt, zeker nadat ik de deur van de camper openmaak en laat zien dat ik ze in de gaten heb.
Marian is wat moe en neemt wat extra rust. Wij besluiten onderweg alleen een rendez-vous in Slane te doen.
We controleren de banden van de fietsen. Bij Cees blijken de Kojaks na 3000 km al versleten te zijn. De banden zijn gatenkazen geworden en op een enkele plek komen de karkasdraden naar buiten. Geen schoeisel om met 100 km/u van de hellingen af te razen. Verbazingwekkend is dat de lichte GoCycle banden na 3000 km geen spoor van insnijdingen of andere beschadigingen vertonen. Ook de slijtage is zeer beperkt. Ben heeft maar 2 bar in zijn Perfect Moiree achterband. Alles wordt op spanning gebracht en we vertrekken. Al vrij snel moeten we rechtsaf slaan, maar dat hebben we niet in de gaten. Een heel fraaie omweg, na 10 km rijden zijn we weer minder dan 2 kilometer van de camping die we net hebben verlaten, valt ons ten deel.
Vandaag hoeven we duidelijk minder te klimmen dan de eerste twee dagen. Een enkele kuitenbijter van 15% zit er wel in, maar het valt alles mee. Het is continue licht klimmen en dan weer dalen met snelheden van 40 tot 60 km/u. Eén afdaling is heel snel en Cees Roozendaal, hij durft het meest, komt tot 90 km/u. Ik gebruik op die afdaling één remparachute en de snelheid blijft net boven de 70 km/u.
Vandaag willen naar NewGrange, een neolytische nederzetting uit de tijd van voor Stonehenge.
Ik heb een track uitgezet langs de belangrijkste bezienswaardigheden. Tot mijn grote schrik wijzen de borden allemaal een andere kant op. Ik heb de nederzettingen allemaal in Google Earth gezien en daarlangs een track uitgezet. En die bezienswaardigheden liggen toch allemaal op de noordelijke oever van de rivier.
We mogen de fietsen op het erf van de lokale grutter stallen en gaan met de camper onderweg. We rijden de track die ik gemaakt heb en negeren alle borden die zeggen dat we naar de zuidkant van de rivier moeten.
Al snel duikt de eerste nederzetting Towth ? op. We zien enkele kleinere autobussen met passagiers dus we zijn op de goede weg. Als we naar de eerste nederzetting lopen komt de aap uit de mouw. Aan de zuidkant van de rivier is alleen een bezoekerscentrum. Daar kun je boeken voor een rondtoer per bus die.... op de noordelijke oever begint. Nu snap ik ook waarom ik een voetgangersbrug over de rivier in Google Earth heb gezien. Eén van de personeelsleden is bereid te bellen of er nog plaats is voor de rondtoer. Helaas, helemaal volgeboekt.
Geen nood, we kunnen er natuurlijk zelf ook langsrijden. Dat pakt goed uit, mijn track volgend komen we recht voor de mooiste en grootste nederzetting langs. We genieten van het bijzondere schouwspel en maken voldoende foto's.
Terug naar Slane en dan op weg naar Tara Hill, een andere speciale plek uit de oudheid.
Tot twee keer toe lopen we vast op wegwerkzaamheden. Er blijken gelukkig enkele krappe voetgangers doorsteken te zijn en we kunnen weer door.
Met Marian sprak ik af dat we elkaar zouden ontmoeten in Wesmillen, Tara Hill staat niet in de Garmin. We stoppen bij een kroeg en de lokale uitbater wijst Kees een heel andere route. Het collectief vertrouwt de locals meer dan Wim :). Wat Wim dan nog niet weet is dat Kees heeft gevraagd wat de kortste route naar Tara Hill is. Omdat ik voorop rij stel ik snel vast dat we 10 km omrijden voor we elkaar in Wesmillen ontmoeten.
Aan een schattig uitziend meisje, ik schat in dat er zo niet veel in Ierland rondlopen, vragen we naar een kampeerplaats. Ze brengt ons naar een grasveld naast een kerkhof. Ben zoek de eigenaar op en die reageert alsof ie van niks wil weten. Als ie onze fietsen ziet is ie helemaal om. Hij komt een glaasje meedrinken en praat honderduit. Hij is kunstschilder uit hobby en hoopt dat de kerk nog eens zijn grasveld koopt voor uitbreiding van het kerkhof. Dat gebeurt ooit wel eens, in Ierland worden graven nooit geruimd.
Marian bakt pannenkoeken, heerlijk.
Vanavond gaan de mannen naar de pub aan de overkant van de straat. Kees en Ben gaan aan de Guinnes, Cees en ik nemen een Carlsberg en ik later nog een portje. Ik proef wat van de Guinness van Ben. Wat een bocht is dat :).
Ben vindt plotseling een toilettas. Hij vraagt of deze van mij is. Nee, ik heb een andere. Ben dacht hij hem in Stranrear had achtergelaten. Het blijkt toch echt zijn eigen tas te zijn. Na het aanvankelijk ogenschijnlijk gestolen zijn van TomTom, blijkt ook die weer boven water te komen.

Morgen fietsen we eerst naar Tara Hill en dan naar Dublin.