Ierland dag 14 5 augustus Quilly - Kinvarra

Cliffs of Moher
Vannacht word ik enkele keren wakker van geluid naast de camper. Het blijkt dat het linkerraam nog openstaat en soms klappert. Fionnuele is gisteravond niet meer teruggekomen en wij laten een bedankbriefje en een fles wijn achter.
We kijken of mijn ketting mogelijk getordeerd is gesloten. Met een touwtje met een lange en korte kant stellen we vast dat het langste einde beurtelings onder en boven langs komt. De ketting is dus een wokkel. Het rijden wordt er niet door gehinderd al moet het wel worden gecorrigeerd.
De eerste kilometer krijgen we de steilste klim voor onze kiezen tot nu toe. Werkelijk in een paar honderd meter klimmen we van 171 naar 238 meter hoogte. Het lijkt erop dat de eerste rijders tegen de berg geplakt zitten. Boven hebben we een mooi uitzicht over de Atlantische Oceaan. Met geweld accelereert de Quest naar omlaag. De stijg- en daalsnelheidsmeter laat een daalsnelheid zien van 1.1 meter per seconde. Dat is niet meer te beremmen. Iedereen gooit onmiddellijk beide remparachutes uit en de zaak blijft onder controle. In no time zijn we weer bij de kust.
Dan volgt een onophoudelijk klimmen en weer dalen. De meeste beklimmingen lijken makkelijk maar zijn toch heel steil. De rit naar de Cliffs of Moher is ronduit zwaar. Duurt vrij lang en moet goeddeels op het kleine blad voor en blad 34 achter worden gereden. Auto's en bussen blijven netjes achter ons en passeren ruim.
Marian is al boven en we zetten de Questen naast de camper. Onophoudelijk melden zich geïnteresseerden voor de Quest. We wandelen samen naar de kliffen, voor mij de tweede keer. Het blijft een spectaculair gezicht al waait het niet zo hard dat de oceaangolven spectaculair op de kliffen beuken.
Als we terugkomen blijken bezoekers de kappen van de Questen te hebben verwijderd, waarschijnlijk om binnen te kijken.
We volgen de kustlijn van Galway bay. Er komt weer een lange klim aan tot ruim 230 meter. De afdaling is spectaculair, niet om de snelheid maar om de vele haarspeldbochten. Dit gedeelte van de afdaling is bij wijze van uitzondering mooi geasfalteerd. Verderop, eigenlijk de hele route richting Galway, lijkt het wegdek meer op een bucklepiste. Ik prijs mijn banden de hemel in, hoe dikker hoe beter, dan blijft er nog enig comfort over. Een grote verrassing tijdens deze tocht is wel dat wij nog geen enkele lekke band hebben gehad, afkloppen.
Marian staat ons 30 kilometer voor Galway met nassi en macaroni op te wachten.
We zoeken een kampeerplaats en gaan naar een soort illegale camping. Kees en ik missen de anderen en wij krijgen een bonusritje van 6 kilometer voor we weer bij het moederschip aanbelanden. Het is een echte natuurcamping, Cees zet zijn tent op en de eerste bezoeker is een teek.
Het aantal hoogtemeters dat wij op deze tocht tot nu toe hebben geklommen bedraagt 10.358 meter. Echte fysieke problemen hebben zich nog bij niemand voorgedaan. Ook de Questen houden zich onder de mishandeling door de uiterst beroerde wegen meer dan geweldig. Wel zijn we bijzonder gespitst op de vele 'potholes', in goed Nederlands gewoon gaten, in het wegdek. Ook diepliggende putdeksels vermijden we gegarandeerd. Op N-wegen is het ook verstandig de kattenogen niet te overrijden, ze rammen de veerpoot tot zijn aanslag.
90 km gereden.