Quest waterdicht door Sikaflex

Gisteren de wielkast van de Quest onder handen genomen. Met drie schroevendraaiers maak ik voldoende ruimte tussen de wielkast en de bodem. Eerst leg ik een dikke rups Sikaflex 291 in de spleet bij het achterwiel. Dan spuit ik met de smalle tuit de kit tussen de bodem en de wielkast. De schroevendraaiers mogen er nu tussen uit en met een goed gehandschoende vinger smeer ik de kit netjes aan. Tenslotte alle gereedschap en handen grondig schoonmaken, gedroogde Sikaflex is alleen met slijp- of schuurgereedschap te verwijderen. Van de handen moet het gewoon afslijten.

Vanmorgen besproei ik de wielkast weer uitgebreid met de handdouche. Zoals verwacht is alles nu netjes waterdicht. Nu de koker toch open is, leg ik een rupsje kit langs de kabel die de koplamp bedient. Deze kabel tikt hinderlijk tegen de binnenkant van de neus van de Quest.
Als laatste breng ik een laag kit aan in een kettingwiel waarvan de rubber O-ring kapot is gegaan. Dan komt een Polycord O-ring erin en smeer ik zoveel kit in het kettingwiel dat de O-ring er nog maar net boven uit steekt. Ik hoop dat de O-ring hierdoor veel langer dan 1000 km mee gaat. In ieder geval is het contact oppervlak met de olie van de ketting met zeker driekwart verminderd.
Een poging met 5 mm Polycord lukte helaas niet, de ketting komt teveel naar buiten en raakt de bodem. Dit kan wel, maar dan moet het kettingwiel eerst een stukje uitgedraaid worden.