Giessen 2010 1e dag

Gisteravond laat ben ik in Varsseveld gearriveerd. De ouders van Frank Cornelese hebben een prachtig vakantieverblijf aan hun huis gebouwd. De Foldycar kan goeddeels droog staan en de Quest wordt beladen met de spullen die voor de trip nodig zijn. Ik heb daar in de loop van de jaren een systeem voor bedacht dat komend weekend goed blijkt te werken.
Beekie komt met een zwaargehavende fiets aan. Hij is met de rechtervoorzijde keihard tegen een boomstronk gereden en kan meer dan 1200 euro schade noteren.
Na een paar glaasjes port en gezellig geklets met diverse ligfietsers, verdwijn ik naar de nok van het pand en slaap redelijk goed.
Om 8.00 uur vertrekt een sliert velomobielen, vrijwel allemaal Questen en een enkele Mango. Het is mooi weer en het licht glooiende landschap ziet er fraai uit.
Bij ACE in Winterswijk staat ook een aantal fietsers gereed en nadat er twee groepen zijn geformeerd, ik ga met de 'snelle' groep mee, wordt er vertrokken. Uiteraard moet Yvonne nog haar banden oppompen. Ik heb haar afgeraden haar hond Astra mee te nemen, maar dat is voor haar geen optie. Ik adviseer haar daarom thuis te blijven, haar tempo zou de groep bij het klimmen te zeer vertragen. Jullie begrijpen het al, dit is ook geen optie.
Het fietst heerlijk in dit mooie weer waarbij het tempo er lekker in zit. Wilfred krijgt problemen met zijn voorderailleur. Terwijl Bastiaan dit repareert, legt Wilfred het tafereel vast.
De middagpauze kunnen we als gebruikelijk in het zonnetje voor de LIDL doorbrengen. Als Bastiaan zijn gekochte spullen in de fiets wil stoppen lukt dat niet. Er moet heel wat gereorganiseerd worden voor hij er zelf weer bij kan.
We passeren de fabriek van Hase ligfietsen. Een aantal fietsers gaat even in de fabriek rondkijken, ik heb het al een keer gezien en blijf lekker op het gras in de schaduw zitten. Hase demonstreert de nieuwe regenkap over zijn trike. Het ziet er netjes uit, maar geef mij maar liever een velomobiel.
De dag verloopt verder zonder veel problemen. Wel zijn er in middag al de eerste klimmen. Sommige zijn zo steil dat enkele fietsers te voet naar boven moeten. Op de foto van Robert Frischemeier rijden we boven op een plateau. Steil omhoog betekent meestal ook steil omlaag. Voorrijder Jan van Steeg rijdt ruim 80 km/u als de bekabeling van zijn linker rem het begeeft. Hij moet nu met één rem tot stilstand zien te komen. Dat lukt niet en Jan besluit zijn voeten als ankers te gebruiken. Levensgevaarlijk voor die onderdanen, maar wat moet je. Aan het eind van de afdaling weet Jan met kunst en vliegwerk rechtsaf te slaan en wat omhoog te rijden. Op een boerenerf staat ie er wat pips en stevig geschrokken bij. Van Rob krijgt ie de remparachutes zodat eventuele latere afdalingen langzamer zullen verlopen. Gelukkig zijn we snel bij de Sorpesee en kan Jan een nieuwe remkabel monteren.
Het avondeten wordt bij de Italiaan ingekocht en smaakt prima. Ik snap alleen niet hoe sommigen een complete maxi pizza naar binnen krijgen, om van Beekie maar te zwijgen. Die laat voor twee personen bami aanrukken en eet het nog op ook.
180 km