Op de koffie in Den Helder

Als ik vanmorgen de Quest naar buiten rol is het maar 3 gr. C. Geen probleem, ik rij vandaag met de racekap.
Mijn fiets is van binnen drijfnat. Het blijkt dat de Camelbak na 9 jaar intensief gebruik lek is geraakt.
Eerst naar Kees van Hattem waar Jan Geel al aanwezig is. Even later komt ook Pé Koomen aan en is het viertal voor de rit naar Den Helder compleet.
Kees rijdt voorop en gaat een heel stuk noordwaarts. We rijden noordelijk van Schagen langs en bereiken het Noord-Hollands kanaal.
Bij vliegveld de Kooi zien we Ben Wiggers aan komen rijden. Ben keert en maakt van het kwartet een quintet.
In Den Helder, Kees weet de weg, lopen we vast op wegwerkzaamheden. De Questen moeten over de nu nog veel te hoge trottoir banden worden getild.
René van den Berg ontvangt ons hartelijk in zijn huisartsenpraktijk. René adviseert ons alle waardevolle spullen uit de fietsen te halen, 'anders wordt het wel voor ons gedaan'. Er is koffie met lekker appelgebak. We kletsen een tijdje over van alles en nog wat. René wil ook een racekap. Nou dat kan straks.

Het is prachtig weer met niet al te veel wind. De temperatuur wordt niet hoger dan 6 gr. C. maar met de kap op kun je in korte broek en shirt met korte mouwen comfortabel fietsen.
Ik rij voorop naar Petten. We blijven op de rijbaan en we realiseren ons dat we niet op deze N-weg mogen rijden.
Kees gaat ons voor naar de buitenkant van de zeedijk van de Hondsbosche Zeewering. Hoewel de dijk tientallen meters breed is ligt er hier en daar veel troep op. Ook grote stenen verschijnen als uit het niets voor je wielen. Pé ziet onvoldoende door zijn wat vuile vizier en ramt met zijn linkerwiel een forse steen. Hij wordt een stuk omhoog gegooid maar landt toch weer veilig.
Jan voelt een slinger in de fiets en heeft een lekke achterband.
Na de strakke dijk is het prachtige fietspad door de bossen en duinen heerlijk om te rijden.
Via Schoorl rijden we weer langs het Noord-Hollands kanaal naar Alkmaar. Bij Ranzijn aan de oostkant van Alkmaar scheiden onze wegen.
Ik neem me voor het laatste stuk naar huis rustig aan te doen. Dat lijkt wel niet te willen lukken. Er komt een meisje met een scooter voorbij waarvan ik denk wel aan te kunnen pikken. Ik geef flink gas en ben verrassend snel in haar wiel. Kennelijk veroorzaakt ze een flinke windschaduw want met 54 km/u hoef ik er niet echt hard aan te trekken. Van de viaducten af rolt de Quest uit zichzelf voorbij de scooter. Ik rij zes kilometer naast haar, ze vindt het kennelijk prima, maar let goed op haar. Plotseling duikt er een auto vlak achter ons op. Ik gooi nog maar wat extra kolen op het vuur en haal het scootermeisje in. Ondanks de lichte tegenwind komt er nu 59 km/u op de klok. Dat hou ik maar kort vol, het is tenslotte geen wedstrijd. Tot bij het viaduct bij West-Graftdijk hou ik de snelheid op 54 km/u. Allemaal met dank aan de racekap.
Prachtige rit die na 120 km weer eindigt op De Woude.
Totaal nu 9980 km.