Het is om half zes reveille, erg vroeg om voor een hobby het warme bed te verlaten. Maar voor fietsen hebben we het graag over.De Quest gaat voor het eerst sinds de vorige versie van de Fortenroute in 2009 weer op de roeiboot. Ging de Quest vorig jaar bijna zwemmen, nu ben ik een gewaarschuwd man.
Yvonne De Muis is om kwart over zes de eerste op de vaste wal en helpt de boot afmeren. Het afrijden van de Quest is dan een fluitje van een cent. Kees van Hattem komt om even voor half zeven aanrijden terwijl Ron Dekker ons tegemoet rijdt als wij richting West-Graftdijk rijden.
Het is prachtig weer met mooie mistige kanalen en sloten. De hazen in de Beemster zijn al druk in de weer.
Wij rijden het laatste deel van de Fortenroute als eerste. Via Edam, Monnickendam en Durgerdam arriveren we aan de voet van de Schellingwouder brug en wachten we op de groep fietsers die vanaf het Centraal Station komt. We hebben dan vanaf De Woude de eerste 61 km al achter de wielen.
Mark-Jan Bastian is om tien over negen nog niet bij het CS. Hij heeft een lekke band, de eerste van een serie.
Tegen half tien is de groep bij ons en met totaal 16 fietsers, merendeels met velomobielen, vervolgen we de mooie rit.
Na het drukke Muiden rijden we over smalle dijkwegen die de forten van de Stelling van Amsterdam met elkaar verbinden. In Ouderkerk moeten we lage poortjes passeren. Sommigen kunnen er onder door. Ik niet, mijn dikke voor- en achterband maken de Quest te hoog. Ron Dekker loopt een kras op de tunnel op, hij kon er dus eigenlijk niet onder door.
Na de koffie met appeltaart koersen we op Schiphol aan. Vanzelfsprekend lachen we ons gek om de schapen. Ze blijven op de weg liggen tot ze bijna overreden worden. Dan springen ze op als een klipgeit en gaan aan de kant. Even verder interesseert het schapen geen moer meer, ze blijven liggen waar ze liggen.
Dan komen we bij Schiphol onverwacht voor enkele hekken te staan. We kunnen er niet door. Of ... toch wel? De aannemer heeft de hekken met sloten vastgezet en de harpsluiting afgeslepen zodat deze niet open te draaien is. Met wat inventiviteit van Ron en De Muis lukt het toch. Even later moeten we door een zandbak en staan we .... op een afrit van de A4. Snel rijden we via de splinternieuwe busbaan Hoofddorp binnen.
Mark-Jan krijgt weer een lekke band en even later weer. Met vereende krachten wordt een nieuw velglint geplaatst. Zou het probleem nu opgelost zijn? Nou nee, maar dat komt later.Na de lunch in het park bij Hoofddorp gaat het via Haarlem naar pont Buitenhuis. Ik rij achter Mark-Jan en hoor 'pssst'. Weer een lekke band. Tot mijn verrassing moet er steeds geplakt worden, reserve binnenbanden zijn niet aan boord.
Het wordt nu wel erg laat om de hele route af te maken. Mijn zoon wil me een goede reis naar Ierland wensen, maar dan moet je er wel een keer zijn. Ik neem, samen met Kees, afscheid van de groep en 20 minuten later zijn we op De Woude.
Mooie rit met zo nu en dan een hindernisje.
167 km, nu totaal 4985 km.