Te lange ketting

Elke keer dat ik een nieuwe Quest krijg duurt het even voordat deze helemaal naar mijn hand staat.
Er is een licht geratel hoorbaar uit de buik van de fiets. Bij wat grotere belasting verdwijnt het goeddeels. Als ik vóór op het grote blad schakel en achter ook, moet de poot van de derailleur naar voren wijzen. Staat de poot naar beneden, de veer van de derailleur is dan ontspannen, dan is de ketting te lang. Als ik het derailleurkapje verwijder, weegt helemaal 36 gram, staat de poot van de derailleur inderdaad recht omlaag.
Betekent ook dat de derailleur bij de kleine tandwielen vóór onvoldoende of zelfs helemaal geen spanning op de ketting zet.
De nieuwe super lichte Quest maakt het rijden op het vlakke op het middenblad vrijwel overbodig. Toch probeer ik het even en direct springt de ketting over op het middenblad.

Ik ga tegen de middag een eindje fietsen. Er moet een pakje naar de post en dat lukt in Midden-Beemster. Het is prachtig mooi weer en de racekap mag vandaag thuis blijven. De nieuwe Quest rijdt fantastisch. Ymte is benieuwd naar de akoestiek van de nieuwe Quest. Die blijkt dik in orde. Zo lang het achterwiel aan de grond blijft is er vrijwel geen geluid, zelfs niet op vrij ruw wegdek. Raakt het wiel door zeer slecht wegdek van de grond dan ontstaat er uiteraard wel geluid. Dit geluid is niet meer of luider dan bij een glasvezel Quest, wel klinkt het iets hoger, zeg maar iets metaliger. De achterband is een Schwalbe Super Moto op 4 bar. Zou het geluid hinderlijk zijn dan kan de Super Moto nog naar 3 bar.

Op de Hoornse Jaagweg springt een wat oudere wielrenner in mijn wiel. De man kan tot 45 km/u mee en ik los hem niet. In de verte doemt de tijdelijke fietsbrug op bij de brugwerkzaamheden. Ik laat me maar in de fuik leiden en als ik uit de Quest stap is de wielrenner direct bij me en we kletsen wat. Hij stelt vast dat de Quest hem niet uit de wind houdt.
Via Hoorn rij ik naar Oostwoud. Jan Geel heeft vast wel een second opinion over de ketting. Als ik bij Jan en Annie thuis ben is Jan nog even weg voor een boodschap. De koffie met gevulde paashaas koek smaakt prima. Als Jan arriveert is ook voor hem duidelijk dat de ketting veel te lang is. Jan pakt de pons erbij en verwijdert vier schakels. De derailleurpoot staat nu op ongeveer 45 graden. Er is waarschijnlijk zelfs genoeg ruimte om nog één of zelfs twee schakels te verwijderen. Eerst maar eens zo proberen.

Op de thuisreis rij ik op de bonnefooi naar het zuidwesten. In Wognum rij ik rondjes op een woonerf en kom zelfs op een schelpenpad dat alleen maar rond het woonerf ligt. Onderweg probeer ik of het overslaan van de ketting op het middenblad verholpen is. Dit blijkt inderdaad het geval.
Via Bodeldijk, Avenhorn en Schermerhorn ben ik na 97 km weer thuis.