Paarden en velomobielen

Paulus den Boer vraagt me naar een link op mijn oude blog over het trainen met paarden. Het is een bekend verschijnsel dat paarden en velomobielen een onzekere combinatie zijn. Het ene paard kijkt niet op of om, het andere paard wordt bloednerveus en wil geen stap meer zetten. In een enkel geval kiest het paard eieren voor zijn geld en vlucht weg voor de velomobiel. Het vluchtende dier schroomt niet om zelfs een drukke provinciale weg over te steken.
Al deze dingen heb ik meegemaakt, en maak ik nog steeds mee. Daarom heb ik manege De Hoef in Egmond-binnen aangeboden een training te verzorgen van paard met Quest. Later is daar nog een artikeltje over verschenen in een van de grote paardenbladen.
In 2005, waar blijft de tijd, heb ik die training gegeven. Een integrale tekstdump van mijn blog van die dag staat hieronder.
Een fotoserie van twee pagina's vind je hier:

22 oktober 2005 Confrontatie met de paarden
Vanmiddag om vier uur stuur ik de Quest het terrein van Manege De Hoef in Egmond aan de Hoef op. Nu moet het gaan gebeuren. Een tikkie nerveus ben ik wel. Er hoeft maar één paard iets ongelukkigs te doen en de schade is niet te overzien. Maar goed, wie A zegt moet ook B zeggen. Ik meld me bij de dienstdoende trainster en bespreek met haar een programmaatje door. We zijn het snel eens, eerst wat verkennende oefeningen in de buitenbak, daarna eventueel de binnenbak in. Aanvankelijk blijft er een hek tussen de Quest en de paarden. De paarden hebben het gele gevaar evenwel direct in de gaten. Sommige dieren reageren vrij rustig en lopen kalm langs het hek vlak naast de Quest. Enkele jongere paarden vertikken het en blijven schichtig op afstand. Ze zijn niet, ook niet aan de leidsels van de trainster, te bewegen ook maar in de buurt van de Quest te komen.
De volgende oefening is op de trainster aflopen en halt houden naast de Quest. Dat is voor verschillende dieren te eng. De helft van de paarden blijft rustig naast de Quest staan al wordt er wel wat schichtig gekeken. Ook nu durven enkele jonge paarden waaronder een heel fraaie schimmel de Quest niet te benaderen.
Het wordt nu erg onrustig in de buitenbak. Enkele paarden die zijn aangezet om naar de Quest te komen nemen de wijk naar de andere kant van de bak en maken de andere dieren ook zenuwachtig. We moeten het programma onderbreken om de rust te laten terugkeren.
We spreken af dat ik de fiets een kwartiertje wegzet en dat we daarna in de binnenbak verder zullen gaan. Ik fiets even rustig naar Heiloo op en neer en om tien voor vijf rij ik de Quest de binnenbak in. Nu wordt het echt spannend, niet alleen voor de paarden, ook voor mij. De paarden en de amazones zijn gespannen. De oortjes staan allemaal rechtop, soms iets achterover. De ingewijden weten wel wat dit betekent.
De Quest staat nu minder dan 2 meter van de buitenring van de bak. De paarden moeten er nu allemaal vlak langs lopen. Binnen zijn de paarden rustiger dan buiten en de passage gaat goed. Ook nu zijn er nog twee paarden, waaronder de schimmel, die de Quest nog ernstig wantrouwen. Ze gaan er niet langs.
De tweede oefening in de binnenbak is stoppen naast de Quest en de rijdsters dwingen hun dier naar de Quest te kijken. Dat is al flink lastiger. Verschillende paarden willen wel stoppen naast de Quest, maar ze doen net alsof het ding niet bestaat en kijken er niet naar. Na een aantal rondjes wordt het gewoner, de paarden worden rustiger en de gele Quest is niet meer het angstaanjagende gele gevaar.
Nu wordt het tijd om het realiteitsgehalte te verhogen. De paarden worden allemaal midden in de bak naast elkaar opgelijnd. Ik stap in de Quest en rijd voor de groep paarden langs. 'Da's nou wel weer eng, want nou komt ie wel op ons af' voel ik de paarden denken. Ze reageren wel verschillend, maar de meesten deinzen een paar meter achteruit. Achterin de bak rij ik rond en wil achter de paarden langs rijden. Ik zie dat de paarden me in ieder geval in de gaten willen houden, ze draaien zich om, of de amazone dat nou wil of niet. Als ik de groep rond ben gereden stappen de paarden gewoon achter me aan, dat is iets wat mij en de amazones verrast.
De laatste oefening is de paarden tot vlakbij de Quest te laten komen. Dat gaat uitstekend, sommige paarden snuffelen aan de Quest en laten de fiets zelfs bewegen. De trainster moet op een gegeven moment de rijdsters zelfs waarschuwen de paarden bij de Velomobiel weg te halen, na het snuffelen willen ze er graag ook hun tanden inzetten, ze willen wel weten of het misschien toch eetbaar is.
Het gaat allemaal uitstekend en tenslotte wordt er in steeds kleinere kringen rond de Quest gelopen.
De leiding is zo enthousiast dat een tweede groep kleinere paarden en pony's uit een andere bak ook de Quest mag komen besnuffelen. Pony's zijn gemiddeld rustiger en vinden de gele Quest prima. Ook hier 'zoent' een pony de neus van de Quest, heel leuk om te zien. Een eigenaar van een paard, haalt zijn op pension staande dier op en wil ook graag dat zijn paard aan de Quest went. De man is zelf heel rustig en zijn paard vindt het dan ook prima.
Om half zes is het tijd om de bak weer te verlaten. Ik laat de Quest een beetje stuiteren om de donkere aarde van de wielen te verwijderen. Iedereen is tevreden over het verloop van de oefeningen. We zijn het erover eens dat het voor zowel mij als de paarden en hun berijdsters een heel zinvolle gebeurtenis is geworden. Ik drink een biertje aan de bar en praat nog wat na met de leiding van de manege. Tevreden fiets ik naar huis.