Road kill en racekap nog veiliger

Jan Reus heeft de lichte lakschade aan de gele racekap met de dubbele carbon strepen onzichtbaar hersteld. Een goede reden om samen met Kees even op en neer te rijden naar Hoorn en de kap op te halen.
Er is nog een reden die kant op te gaan. Kees heeft een zeer recent aangereden haas langs de weg gevonden. Vriend Sebastiaan Talsma wil hem graag hebben en Kees brengt de haas bij Sebastiaan in Driehuizen langs.
We hebben de wind mee en dat rijdt lekker licht. Als we vanaf een dijkje de Schermer inrijden lijkt het erop dat Kees een snelheidsrecord wil neerzetten. Hij komt tot 56 km/u. Ik moedig hem aan door te trappen tot 60 km/u, maar dat is een brug te ver.
Bij Jan in Hoorn is het pauze bij Van den Berg. We eten ons brood samen met het team van Van den Berg.
Ik krijg de kap voor J.H. mee, een fraaie gele met uitgespaarde carbon strepen erin. De wind is nu pal tegen en is het wel heel makkelijk om bij Kees weg te rijden. Kees vindt de gele kap wat vriendelijker ogen dan de donkere carbon kap.
Als bij Avenhorn onze wegen scheiden kan ik lekker snelheid maken in de Mijzenpolder. 45 tot 47 km/u bij hartslag 130 met een windje 3 tot 4 Bft tegen is heel prettig. De racekap heft precies het snelheidsverschil voor en tegen wind op. Met de wind mee zonder racekap bereik ik met dezelfde hartslag dezelfde snelheid. Wielrenners die ik achterop rij lijken wel stil te staan, zo groot is het snelheidsverschil. Hoewel ik met het vizier de temperatuur goed kan regelen, word ik over mijn lichaam wel wat meer bezweet.
Thuis maak ik enkele foto's. Hoewel de ontwikkeling van de racekap nu voorbij is, is een belangrijk veiligheidsaspect toegevoegd. Om de gehele rand rond het hoofd is nu een neopreen kraag aangebracht. Dit moet bij een ongeval het risico van verwondingen aan het hoofd door de carbon rand voorkomen.
Deze gele kap is iets donkerder van kleur dan mijn carbon Quest. De kap is dan ook voor een glasvezel Quest. Deze zijn wat donkerder en een fractie roder.