LEL, nieuw record 53,6 km/u

De laatste voorbereidingen voor deze LEL, Lelystad - Enkhuizen - Lelystad verliepen gisteren ronduit explosief. De Furious Fred achterband kon de druk van 6 bar niet aan en explodeerde. De polyester hoepel in het wieldoekje aan stukken, het wiel weer onrond en mijn mooie nieuwe latex binnenband is ook total loss. Gelukkig heb ik nog een tweede latex binnenband. Ook met deze band gaat het fout tijdens de montage en ook deze ploft met iets minder auditief spektakel.
Kees van Hattem komt binnenstappen en leent me zijn hoepeltje.

Als deze ellende een voorbode is voor de resultaten van de wedstrijd vandaag wordt het niks. We zullen zien. In ieder geval heb ik de afgelopen maand vrij serieus getraind met minimaal om de dag een pittige interval training van 30 km. Op deze manier kan ik mijn hartslag makkelijker richting 160 slagen per minuut houden.
De Quest wordt voor het eerst voorzien van een Jan van Steeg wielkap voor het achterwiel. Jan Reus heeft er flenzen aan gelamineerd waardoor ze makkelijker onder de fiets kunnen worden geplakt. Aan de staart plak ik twee stukjes Lexaan van 0,5 mm dik om turbulentie te voorkomen. Het vizier van de racekap voorzie ik van een stukje dun wit karton om op de terugweg niet in de zon te hoeven kijken. Het weer is fantastisch, volle zon en windje 3 Bft uit het zuiden.

Twintig minuten voor de start zet ik de Quest op de Tacx trainer om warm te rijden. Na een kwartier ruik ik verbrand rubber of PVC.
Eén van de PVC rollen is helemaal doormidden, vermoedelijk doordat de fiets er niet recht op stond. De warmte ontwikkeling is kennelijk heel fors.

De start verloopt prima, al moet ik wel eerst even bij wijze van proef over de startlijn rijden om vast te stellen of de transponder door de carbon bodem wordt gezien. Dat lukt gelukkig prima. Na de start moet er eerst een stukje geslalomd worden om op het fietspad te komen langs het water. Daarna gaat het volgas los. Al snel staat de snelheidsmeter op 64 km/u en zelfs even op 65 km/u. Ik kijk op mijn hartslagmeter en zie dat deze op 164 slagen per minuut staat. Oops, dat hou ik geen uur vol. Dankzij de prima preparatie van de fiets, de racekap en wielkappen spelen een belangrijke rol, blijf ik op 62 km/u tot de bocht. Het rechte stuk tot halfweg weet ik de 60 km/u vast te houden. Dat moet ook want zoals Ymte zegt 'onder de 60 km/u win je geen wedstrijd'.
Tot Enkhuizen, de wind komt nu wat onregelmatig van links, moet ik wat snelheid prijs geven. De weg is slecht en het is nog ver. Bij het aquaduct moet de snelheid er goeddeels uit om de verraderlijke drempel zonder schade te passeren. Sowieso moet dat langzaam omdat twee wielrenners twijfelen of ze het fietspad of de parallelweg zullen nemen.
Het omzetten gaat vlot en ik mag weer naar Lelystad. Het eerste stuk is vreselijk moeilijk. Eerst moet je uit het dal van het aquaduct klimmen om vast te stellen dat de wind nu echt tegen is. Toch moet de snelheid weer ruim in de 50 km/u komen.
Daniel Fenn komt met snelheid voorbij, verder word ik niet ingehaald. Wel haal ik heel veel rijders in.

Het laatste stuk is het moeilijkst. Hartslag 157 is nog steeds prima en de snelheid blijft rond de 53 km/u. Alle lange wedstrijden krijg ik vroeger of later kramp, nu helemaal niet. Zou het komen door het drankje Quick Energy? Cees Roozendaal had een flesje gratis gekregen tijdens ons bezoek aan Bike Motion. Cees had dit als geheim wapen willen inzetten, maar als het gratis is, is ook Wim wel van de partij.

Als ik over de finish kom heb ik het gevoel een prima rit te hebben gereden. Mijn uiterst beperkte kledij is doorweekt en ik schijn er uit te zien alsof ik door de wringer ben gehaald. Hoe dan ook, een gemiddelde snelheid van 53,6 km/u is heel tevredenstellend. Dat is 3,2 km/u sneller dan de definitieve uitslag van 2010. Ik word hiermee vijfde in een veld van 42 rijders. Winnaar wordt Daniel Fenn met 60,9 km/u. Tweede wordt Hans Wessels, derde Alwin Visker en vierde Theo van Andel. In dit gezelschap vijfde worden is prima.
Na afloop is het goed napraten. Het Noord-Hollandse supporterslegioen gaat weer op huis aan. Een aantal fietsers gaat een visje eten bij de snackwagens aan de andere kant van de brug.

Nadat de Quest weer op de Foldy-car is gezet rij ik over de dijk tevreden naar huis.

Foto 1 en 3 zijn gemaakt door Marten Tacoma
Foto 4 is gemaakt door Pé Koomen