Oliebollentocht 2011 zeer geslaagd

De Oliebollentocht begint voor mij dinsdagavond. Een flinke groep fietsers is de dag voor de Oliebollentocht al gearriveerd. Die avond laat ik de fotopresentaties zien van onze Ronde om Ierland in 2010 en de rit naar de Bronnen van de Maas van dit jaar. Eerst passeren alle opnamen in een vlot tempo zonder commentaar. De groep wil best wat uitleg dus zo gezegd zo gedaan. In een deels wat langzamer tempo komen de mooie herinneringen nog een keer langs.

Vanmorgen rij ik om negen uur van ons eiland af. Staat daar nou een witte Strada langs de kant? Ja, inderdaad. Het is Jupp Reichert die even wacht op zijn Ida. Gedrieën rijden we via Driehuizen richting Schermerhorn. In en rond het Sportcomplex De Mijse is het al een drukte van belang. De 'handel' van Velomobielonderdelen.nl heb ik gisteravond al uitgestald, er is naast de omvangrijke winkel van de Velomobielgarage Noord-Holland, nog een vierkante meter op het biljart over voor de kettingtandwielen, rolletjes neopreen, lagers, Bebop pedalen en nog zo wat spulletjes. De carbon toer/racekap mag op de Ventisit matjes liggen.

De ontvangst en inschrijving is goed bemand en dat loopt uitstekend. Ook zorgen verkeersregelaars dat iedereen op de goede plek terechtkomt. Boven is het gezellig druk en er worden veel vragen gesteld en spulletjes verkocht. Ik ben ingedeeld in groep A die om 11.00 uur vertrekt. De media, RTV NH en Max zijn prominent aanwezig en ik zie dat Elly Harte wordt geïnterviewd. Pé Koomen is vandaag het middelpunt in de TV Max show. Pé wordt, of ie het nou leuk vindt of niet, volgehangen met camera's. Op zijn Quest komt er één en zelfs op zijn pet wordt een kleine maar hoogwaardige videocamera aangebracht.

De route is voor ons autochtonen bekend maar verveelt nooit. Het is schitterend om steeds een eindeloos lang lint velomobielen voor me uit te zien rijden. Gelukkig gaat het niet zo langzaam dat de kou kan toeslaan. Sowieso ben ik blij dat de racekap erop staat, lekker uit de krachtige wind rijden is wel zo fijn. Jan Reus is actief met het afzetten van de kleinere oversteken. Hij heeft inmiddels super felle oranje LED's in zijn spiegelstroomlijnkappen gemonteerd. Die ziet zelfs een halfblinde automobilist nog niet over het hoofd. Het oeroude plaatsje De Rijp wordt aardig ontregeld door wel heel veel van die bijzondere fietsen. Na goed een uur rijden komen we bij de Rijper Eilanden aan. Deze uitspanning is groot en staat helemaal vol met de meest uiteenlopende voorwerpen. Grote Meccano treinen, historisch gereedschap, oude motoren en fietsen, prachtig oud kinderspeelgoed. Bedenk het maar, het staat er.
De koffie en de appeltaart zijn uitstekend. Ook hier is de zachte hand van de organisatie effectief bezig. Geen formulier, geen versnapering. Er is ruim voldoende tijd om oude vrienden weer eens te spreken.

Het tweede deel van de route gaat door de eeuwenoude Schermerpolder. Ik rij achteraan en kan Majoor Kees niet behoeden een verkeerde afslag te nemen. Toch staat er een niet te missen bord dat fietsers rechtdoor moeten. Geeft niks, dit wordt de Keesomkeer weg. Door Oost- en Westgraftdijk koersen we op Driehuizen aan. Langzamerhand komen de molens van Schermerhorn weer in zicht. Ben van den Boogaard met zijn Alleweder staat aan de kant van de weg. Zijn ketting is spaghetti geworden. Door de grote voetengaten heeft Ben het euvel snel verholpen. Ben geeft gas en met 43 km/u, ik wist niet dat een Alleweder zo hard kon, komen we bij de recordpoging plek aan.

Veel fietsers stappen uit en fotograferen er op los. Dan komt Sebastiaan langs en wil dat we in onze fietsen gaan zitten. Wat er dan moet gebeuren is niet helemaal duidelijk. Het blijkt dat we met zijn drieën naast elkaar langzaam moeten gaan rijden. Dat lukt aardig en dit mag als een geslaagde poging om met 150 velomobielen in een colonne te rijden in de boeken.

Het kruispunt met de N244 wordt met hulp van de verkeersregelaars veilig over gestoken. Dan is het nog maar een kilometer voor we aan de snert en de heerlijke oliebollen kunnen. Na een uurtje gaan veel fietsers weer huiswaarts. Ik word meerdere keren bedankt voor de organisatie. Dat is echt teveel eer. Meer dan een stukje tekst op ligfiets.net zetten heb ik niet gedaan.
De complimenten dienen uit te gaan naar Kees en Marian van Hattem, Sebastiaan Talsma, Matthijs Leegwater, Jan Geel, Cees Roozendaal en Robbedoes Kaag. Niet te vergeten ook alle hulptroepen.
We mogen terugkijken op een buitengewoon geslaagd evenement.

De uitzending door Omroep Max over de Oliebollentocht met Pé Koomen in de hoofdrol staat hier.

Het Noord-Hollands Dagblad heeft een leuk filmpje hier online staan.
De mooiste film is door Lango Metten gemaakt, een aanrader!

German:a schokdemper succesvol

Afgelopen week heeft Bram Smit de goede verlengstukjes gemaakt op de German:a Prion demper. Helaas veerde deze demper prima, maar dempen deed ie niet. Elan stuurde me eergisteren een nieuwe German:a demper die ik er gisteren in gezet heb. Met 6 bar in de demper blijkt direct dat deze demper wel goed werkt. Ik plak een rondje carbon op het gat in de kettingafscherming dat voor de Rockshox demper was gemaakt.

Ik ga maar eens een rondje fietsen. De afgelopen periode heeft het weer, maar ook de nog niet goed functionerende dempers, me van de straat gehouden. De zon schijnt en het waait een dikke 5 Bft met uitschieters tot 7 Bft. Ik heb er zin in en op de Westdijk zit ik ik al gauw boven de 50 km/u. Even later zie ik zelfs 57 km/u, met dank aan de racekap, op de tacho verschijnen. Op het mooie asfalt van de Westdijk is een demper niet van belang, op het ruwe en slechte asfalt langs de Noordervaart des te meer. De stevige wind komt nu van rechts in en duwt behoorlijk tegen de Quest. Het slechte wegdek heeft nu nauwelijks vat op de fiets. Met de standaard veerpoot durfde ik onder deze omstandigheden niet harder dan 42 tot 43 km/u, nu kan ik zonder gevaarlijke toestanden gerust 50 km/u rijden. Het achterwiel blijft nu aan de grond. Alleen bij hoge drempels en hoge snelheid komt het achterwiel nog los van de grond. De veerweg is met 8 tot 9 cm simpelweg te kort. De landing verloopt dan weer mooi gedempt en dat voelt heel veilig aan.
Ik word hier blij van en zal nog wat experimenteren met drukken en de instellingen van de 'rebound'. Dat is de snelheid waarmee het ingeveerde wiel uitveert.

Zal deze demperconstructie een artikel worden voor Velomobielonderdelen.nl? Dat zou kunnen, maar dan moet er nog wel e.e.a. gebeuren. Eerst maar eens een flink aantal kilometers maken. Vervolgens moet de constructie zo worden dat het verwisselen van de oude veerpoot voor de gedempte German:a Prion door iedereen binnen een minuut en zonder gereedschap moet kunnen worden uitgevoerd.
Het is dan nog niet allemaal rozengeur en maneschijn. De German:a demper kost 259 euro en dan moet ie nog aangepast worden voor de Quest. Daarom ben ik met enkele fabrikanten in gesprek om te komen tot een nieuwe standaard lucht/olie demper in precies dezelfde maat als de huidige veerpoot. Deze veer/demper zou een universele vervanger kunnen worden van de standaard ongedempte veerpoten. Meer veiligheid en meer comfort zonder dat het een vermogen kost. Deze nieuwe dempers zijn weliswaar niet instelbaar, maar worden speciaal gemaakt voor de Quest en de Strada. Ook hier geldt dat deze dempers zonder gereedschap in een minuut door iedere fietser moeten kunnen worden vervangen.

Velomobiel onderdelen te koop bij Oliebollentocht

De organisatie van de Oliebollentocht heeft mij gevraagd of ik met een aantal producten voor velomobielen tijdens de Oliebollentocht aanwezig wil zijn. Dat is een goed idee. Iedereen kan de spullen met eigen ogen zien. Veel kleine producten kunnen voordelig worden aangeschaft omdat de hoge transportkosten achterwege blijven. Vooraf via de webwinkel of email producten bestellen is mogelijk. Deze liggen dan a.s. woensdag voor je klaar.

Ook de Velomobielgarage Noord-Holland zal broederlijk naast Velomobielonderdelen.nl te vinden zijn.
Wij zullen dinsdagavond en woensdag na afloop van de rit en recordpoging te vinden zijn in de Sporthal van waaruit we vertrekken. Dinsdagavond is het voor de overnachters mogelijk aardig om onder het genot van een drankje over alles rond onze Velomobielen een boom op te zetten.

Jan Reus, de man die de kappen maakt, zal ook aanwezig zijn. Voor de liefhebbers is er de mogelijkheid een stukje te rijden met één van de kappen. Misschien heeft Jan zelfs wel zijn nieuwe spiegelstroomlijn kapjes al voorzien van LED lampjes.

Velomobielonderdelen.nl heeft mee:
-Racekap en toer/racekap
-rubber strip
-zuignapjes
-PVC tape
-Bebop pedalen
-kettingtandwiel 2 soorten
-kettingtandwielashouder
-SKF E2 lagers
-neopreen diverse kleuren
-Lycra.

Velomobielgarage Noord-Holland heeft mee:
-WimSchermer minivizieren
-wieldoekjes
-velomobieltassen
-alle banden en binnenbanden
-armleggers
-Ventisit producten
-schuimblokken
-accu
-Jagwire remkabels
-steek- en ratelsleutel.

Veer/demper project vervolg

Het is geen fijn fietsweer de laatste tijd. Veel wind en als het niet waait regent het wel. Toch zo nu en dan in de Quest om pakjes voor velomobielonderdelen.nl naar het PostNL agentschap in Akersloot te brengen. Gisteren kwam ik op een van mijn boodschappenritjes een jong paard op de weg tegen. Het dier rende alle kanten op en fietsers en automobilisten stopten om te wachten tot de eigenaar zijn ontsnapte viervoeter zou inrekenen. Het losgebroken dier vindt de vrijheid veel te leuk en komt na enige angstige blikken toch liever vlak langs de Quest dan zich te laten vangen. Ik maak de foto door het gesloten vizier van de racekap. Het valt me steeds op dat de optische kwaliteit van het Lexan vizier perfect is.

Ik rij nu enkele honderden kilometers met de RockShox demper. De demper doet het goed, maar het kraken in de constructie achter mijn schouders verdwijnt niet. Dit wordt waarschijnlijk veroorzaakt door de krachten die ontstaan door de verplaatsing van het aangrijpingspunt van de bovenste ophanging. Het 'bruggetje' brengt de ophanging van de bovenste ophanging mooi recht boven de swingarm, maar de krachten op de ophanging nemen wel toe.

Ik overleg met Bram Smit en we besluiten de RockShox demper te vervangen door de German:a Prion. Deze Prion is niet OK, hij dempt te weinig, maar ik hoop dat het onheilspellende kraken hiermee verleden tijd is. Hans van Vugt van Elan zal mij een nieuwe Prion sturen die ik zelf kan omwisselen.
In de stromende regen rij ik vanmorgen naar Bram in Naarden en Bram maakt er weer een kunststukje van. Hij heeft ook een eerste versie gemaakt van de door Piet Kunis bedachte vertraging. Ziet er goed uit, maar is duidelijk een wat zwaardere constructie. Een veel lichtere variant is inmiddels in de maak. Van Piet begrijp ik dat deze oplossing prima moet werken in de Mango, maar niet in de Quest. Doordat de twee ophangingspunten niet in één lijn liggen zal zijn oplossing willen kantelen.

Als de demper is gemonteerd is het kraken inderdaad over. Doordat we de demper 1 cm langer maken dan de standaard veerpoot ben ik ook van een bekend kwaaltje verlost. In de eerste versnelling, op het grootste kransje achter, hoorde ik altijd wat kettinggeratel. Dat is niet erg, maar nu het weg is, is het wel prettig.

Questrijder onder betonwagen

Vanmorgen vroeg is op de Lijnderweg bij Zwanenburg een Questrijder onder een betonwagen terecht gekomen. Het lijkt erop dat de Quest en de vrachtauto elkaar frontaal hebben aangereden. Over de schuldvraag valt hier niet uit te wijden. Op dit moment is het te hopen dat de onfortuinlijke fietser niet al te zwaar gewond is. Uit de foto is af te leiden dat de Quest wat naar links lijkt te zijn afgezwaaid. Mogelijk is de Quest rijder verrast door gladheid. IJzige afzetting op het wegdek wijst daar wel op.

Graag breek ik een lans voor een verantwoorde keus qua banden. In ieder geval moet de achterband een duidelijk betere grip hebben dan de voorbanden. Doordat de achterband wordt aangedreven zal deze eerder slippen dan de voorbanden. Heb je achter een band met goede grip, met gladheid ook niet keihard opgepompt, dan zal bij een eventuele zijdelingse slip de fiets sneller weer in een rechte lijn rijden.
Wil je weten of jouw 26" achterband genoeg grip heeft, kijk eens op deze testpagina.

Facebook exit

Ik heb mijn account bij Facebook opgeheven. Dat is nog geen makkelijke opgave, maar het werd hoog tijd. Vraag is natuurlijk waarom ik me heb aangemeld. Iemand heeft ooit een keer foto's geplaatst op Facebook die zonder account niet te zien waren.

Daarna heb ik nooit meer iets met dit account gedaan. Dagelijks melden zich mensen aan die vrienden met me willen worden. Vaak mensen die ik nog nooit gesproken of gezien heb. Soms worden me door één persoon, die ik meestal ook niet ken, hele groepen vrienden aangeboden. Dagelijks krijg ik email van Facebook dat ik dreig van alles mis te lopen of niet te weten.
Lijkt allemaal onschuldig.

Vandaag kom ik toevallig een keer op 'mijn Facebook pagina'. Tot mijn verrassing en ergernis staat daar dat ik in juni 2012 deel zal nemen aan CycleVision'. Dat is geen geheim, ik doe daar al een aantal jaren aan mee. Maar hoe weet Facebook dat ik daaraan deelneem? Ik heb me nog niet opgegeven, dat kan nog helemaal niet. Het staat uitsluitend in mijn agenda. En ja daar heeft Facebook het simpelweg uitgehaald. Dit is een schandalige inbreuk op mijn privacy. Om die lieden niet nog langer in mijn computer te laten grasduinen heb ik het account onmiddellijk beëindigd.

Mijn zoon promoveerde in 2007 op een proefschrift over privacy. Zijn betoog toen 'over 20 jaar bestaat er geen privacy meer'.
We zijn helaas al een heel eind op weg.

Spiegelstroomlijn kappen

Vanmiddag haal ik mijn Quest op bij Van den Berg in Hoorn. De versterking van de Quest is prachtig gedaan. De body is vrijwel niet meer in te drukken en bij het instappen blijft enige beweging of geluid uit.

Mijn oog valt op twee oranje spiegelstroomlijn kappen die Jan op zijn Quest heeft gemonteerd. De standaard 'Mickey Mouse' spiegels zitten er mooi in opgesloten en blijven verstelbaar. Hoewel het nog prototypen zijn, zien ze er al heel mooi uit. Aerodynamisch zijn ze helemaal OK met een goede neusvorm, een grootste breedte ruim voorbij de helft en daarna weer een insnoering. Uiteraard is de achterkant scherp begrensd voor een optimale loslating van de wind.
Het definitieve ontwerp zal kapje en voet uit één stuk krijgen.
Ook wordt het mogelijk om richtingaanwijzer LED's in te bouwen. Zelfs super felle LED's aan de voorzijde, tegelijk aan te sturen met de claxon, kunnen erin geplaatst worden.
De kapjes zullen t.z.t. in de webwinkel te koop zijn.

Als laatste laat Jan een simpel draadje zien dat met een klein stickertje op zijn vizier zit. Met gesloten vizier is het niet altijd duidelijk waar de wind vandaan komt. Het is prettig dat te weten.

Jan vindt nog een klusje

Als ik zaterdag mijn Quest wil ophalen, meldt Jan dat er nog een probleempje is. De brug tussen de wielen heeft aan de rechterkant in de bocht omhoog een slijtageplek die zeker moet worden gerepareerd. Het kettingschermpje dwingt me bij het in- en uitstappen de rechtervoet steeds op precies dezelfde plek te plaatsen. Na 10.000 km is deze slijtage het gevolg.
De toplaag van carbon is versleten en de onderliggende carbon lagen van het tunnelhuis zijn zacht. Maandag wordt de Quest weer onder handen genomen en zal er een aanpassing worden gemaakt waardoor deze slijtage niet meer kan voorkomen. Eerst zullen de carbon matten met epoxy worden geïmpregneerd waarna de afwerking met een extra carbon mat zal gebeuren.

Kap tochtvrij

De toer- en racekappen zijn bijzonder succesvol. Er zijn er inmiddels 85 verkocht, meer dan wie ook voor mogelijk hield.
De kappen met carbon deksel, de racekap en de deelbare toer/racekap, zijn de comfortabelste kappen die er zijn.
Ze rusten op een aantal Ibiliet rondjes op de rand van het instapgat. Deze Ibiliet 'schokbrekertjes' zorgen ervoor dat de kap stil zijn werk doet. Gedurende het grootste deel van het jaar is het prettig dat er enige ventilatie langs de rondjes komt.

Als de temperaturen omlaag gaan wordt ventilatie ervaren als tocht en dat is niet comfortabel. De oplossing is zowel eenvoudig, als goedkoop en snel te realiseren. Bij Praxis, net als in iedere bouwmarkt, is tochtband te koop. Ik kies voor zelfklevend band van het merk Ellen. Dit band is heel soepel en te gebruiken voor het dichten van kieren van 1 tot 7 mm. Ik plak de stukjes band tussen de schokbrekertjes, 10 minuten werk. Voor een paar euro zit Wim er deze winter tochtvrij bij.

Totaal plak ik net geen twee meter tochtband op de kap. De rest zou zomaar op de Quest kunnen worden geplakt om bij harde zijwind minder snel onderste boven te worden geblazen. Dat het werkt heeft Jan Reus deze week bewezen. Hebben vrijwel alle velomobilisten in de kustregio de afgelopen stormdagen de Quest, Strada of Mango thuis gelaten, Jan is elke dag van Enkhuizen naar Hoorn v.v. gefietst.

Quest stijver

Regelmatige lezers van mijn blog weten dat mijn Quest een prototype is waarvan er maar twee rondrijden. De andere is van Jan van Steeg die hem in wit heeft. Gewicht van Jan's fiets ruim 25 kg, inclusief verlichting e.d. Mijn fiets is door de gele gelcoat, brede velgen en grote remtrommels met 27,8 kg wat zwaarder. Per saldo is de Quest superlicht gebouwd. Dat dat consequenties zou kunnen hebben heb ik geheel en al ingecalculeerd.
Een effect dat vanaf dag één in de fiets zit is het bewegen van de opstaande romp rond de ophanging van de achterbrug. Dit gebeurt alleen tijdens het instappen als ik op de achterkant van het instapgat ga zitten. Het blijft waarschijnlijk wel heel, maar toch wil ik het graag versterken.
En wie kan dat nu beter dan Jan Reus en zijn collega Derk. Samen maken zij de verschillende kappen. Ook zijn zij bekend om het onzichtbaar repareren van gebroken carbon racefiets frames. Die kennis en ervaring hebben de mannen opgedaan als medewerkers van Van den Berg Surf in Hoorn. Ik kijk daar nog wel eens in de keuken en zie dat er zelfs nu nog op het gebied van surfboards door Van den Berg geraffineerde nieuwe vindingen worden bedacht en toegepast.
Ik laat de Quest dan ook met een gerust hart achter bij Jan en Derk. Ik bemoei me niet me de oplossing, die laat ik helemaal aan de echte specialisten over.

Vanavond stuurt Jan, hij is ondanks de storm iedere dag gewoon met de Quest op en naar van Enkhuizen naar Hoorn gereden, enkele foto's toe.
Alleen een laagje carbon zal de beweeglijkheid van de body nauwelijks verbeteren, is de inschatting van Jan en Derk. Daarom worden er op de twee plaatsen waar de beweging zichtbaar is, rond de bevestiging van de achterbrug, twee stroken 3 mm schuim geplakt. Dan wordt er een laag Textreme carbon, hetzelfde materiaal als waar de Quest van gemaakt is, over heen gelamineerd. Het nieuwe laagje carbon wordt mooi op het al aanwezige patroon van de Textreme carbon aangepast, keurig werk. Gewichtstoename minder dan 100 gram.

Gecrashte Mango gerepatriëerd

Vanmiddag rijden wij met de auto richting Akersloot. Op de grote kruising van de N246 en N244 staan een politiewagen en een ambulance, beiden met zwaailichten. Als we dichterbij komen zien we tussen de beide hulpvoertuigen een donkerblauwe Mango staan. De berijder is nergens te zien. Zou deze al in de ambulance liggen? Is dit weer een horror scenario?
Ik stap uit en loop naar de politiemannen toe. De Mango is overduidelijk aangereden en zwaar beschadigd. De fietser zit in de politieauto te bellen. Het is Piet Kunis uit Hoorn en hij herkent me onmiddellijk. Zijn gezicht is flink beschadigd, duidelijk een geval van over het asfalt schrapen. Zijn ribbenkast heeft een opdonder gehad, het doet flink pijn. Piet dacht met een voor hem nog net door groen rijdende fietser mee te liften. Dat lukt wel als je direct aan de oversteek begint. Op deze grote kruising met brede middenberm blijkt dit een inschattingsfout.

Ik bied Piet aan hem naar huis te brengen, dichterbij ons huis kan je bijna niet crashen :). De Foldycar achter de auto gehangen en even later ben ik terug op de plaats des onheils. De politiemensen hebben geduldig gewacht en helpen met het op de aanhanger zetten van de gehavende Mango.
Door slecht weer, op de N9 krijgen we een dikke hagelbui voor de kiezen, rijden we naar Hoorn. De Mango is flink gehavend, niet alleen de wielen zijn gebocheld, ook de top is van de body losgekomen. De wielkasten vertonen een onheilspellend craquelé. Het heel fraaie spiegeltje heeft ook schade opgelopen.

Onderweg blijkt dat Piet, een begenadigd constructeur, ook bezig is met een schokbreker. Hij heeft een systeem bedacht om met een kleine 3.5 demper, vastgemaakt op de originele bevestigingspunten, toch een goede vertraging te krijgen. Hij heeft het systeem in hout uitgevoerd en komt inderdaad aan de gewenste invering.

Beterschap Piet en ik hoop dat jij en je fiets weer gauw de oude zijn.

Boodschappen doen

Vanmorgen eerst naar Hoorn. De romp van de Quest is deels afgevormd en gaat nu weer retour naar Dronten. Jan Reus laat weer een nieuwe stap in de ontwikkeling van het gestroomlijnde spiegelkapje zien. Fraai is dat in het aerodynamisch gevormde voetje doorvoeren zijn gemaakt voor een stroomdraad en het originele voetje.
De Quest body wordt muurvast op de Foldycar bevestigd en nadat er nog enkele kappen zijn ingeladen rij ik naar Dronten.
Ook de mallen van het instapgat van de Quest XS gaan weer mee naar Dronten. Voor de kap van de XS moeten nieuwe mallen worden gemaakt i.v.m. de bredere tunnel achter het hoofd.

Bij Velomobiel.nl is altijd wat te zien of te horen. Met Theo praat ik bij over de elliptische aandrijving. Mooi systeem en prima geschikt voor toeren. Voor het leveren van veel vermogen, bijv. bij wedstrijden, lukt het niet om hoge toerentallen te draaien. 90 omwentelingen per minuut is wel het maximum. Reden waarom Theo nu test met korte 140 mm lange cranks. Ook dit gaat niet helemaal naar wens. De korte slag in combinatie met veel kracht levert snel kramp op. Uiteraard horen we t.z.t. hoe het afloopt.
Theo heeft Bridgestone autobanden aangeschaft met een rolweerstand waar wij met onze fietsen jaloers op kunnen zijn.
Waarom duurt het zo lang voor wij nu eens radiale fietsbanden krijgen. Michelin is er meer dan tien jaar geleden al in geslaagd om radiale 406 banden te maken die maar 1/3 van de rolweerstand van de GoCycle/F-Lite hebben.

De Velomobielgarage Noord-Holland van Kees van Hattem heeft mij gestrikt om een bestelling onderdelen mee te nemen. Kees is blij dat ie de spullen thuis heeft en trakteert op lekkere cake.

Bij Alligt, de buurman van Velomobiel.nl, haal ik weer een nieuwe voorraad kettingtandwielen met SKF E2 lagers.

Ik laad de pendel in de auto en ga onderweg naar Oostwoud. Jan Geel zal samen met mij de pendel afmaken waarna wij er mee kunnen testen.

SKF E2 lagers lopen echt lichter

Eén van de regelmatige lezers van deze blog en tevens klant van Velomobielonderdelen.nl is Henry Riedel uit Zweden. Henry heeft zelf een velomobiel gebouwd die qua snelheid te vergelijken is met een Strada.
Henry heeft zijn velomobiel van nieuwe SKF E2 voorwiel lagers voorzien. De oude lagers in een door Velomobiel.nl in 2006 geleverde veerpoot/wiel combinatie liepen op zich nog goed. Henry laat mij enthousiast weten dat de SKF E2 lagers fantastisch lopen. Hieronder zijn bericht en verslag van zijn proefnemingen.

Hello Wim
Installed the bearings on one frontwheel and made some measurements. Rotated the wheel up to about 60 km with an electric drill and measured the time to standstill.
Standard bearings and one wheelcover time 1 min. 40 sek.

SKF E2 without wheel cover 3 min. 40 sek.
SKF E2 with one wheel cover 3 min. 50 sek.
SKF E2 with cover both sides 4 min. 45 sek.

Conclusion. The bearings must be great compared to the old ones. It also seems that covering both sides of the wheel is an advantage probably both on Mango, Strada and Quest. The F-lite tire was beautiful but a bit to fat in the front. I will test it at the rear.

My velomobil is homebuilt and made mainly from carbon fiber. It is equipped with an 8 speed Shimano nexus hub and an electric assist at the intermediate drive. This combination works great. The velomobil I believe is about as good as a Strada regarding streamlining. I am doing small changes all the time to improve it and it is very inspiring to read your blog despite I am not so god at the Dutch language.
Kind regards
Henry

Belangrijkste conclusie is dat in dit geval het vervangen van standaard lagers door SKF E2 lagers een 2x zo lichte loop opleveren. Opvallend ook is het effect van wieldoekjes. Met twee in plaats van één wieldoekje draait het wiel een minuut langer. Het wiel loopt dan dus zo'n 20% lichter.
Henry heeft de lagers direct na inbouw gemeten. Mijn ervaring is dat als de E2 lagers enkele honderden kilometers hebben ingelopen ze nog lichter draaien. En nee... dit is geen visserslatijn :).

Bericht van Henry Riedel van zondag 4 december 2011

Hello Wim
Yes real performance is under load but I think it says something to spin the wheel.It seems that the claim of 50 percent reduction of bearing resistance could be true. The difference in air resistance with 2 and 1 cover is the same. I found the same difference when I did spin my wheel of my 2 wheel streamliner.

Anyhow I got new figures after running just 1 kilometer under load.

Left wheel with one cover improved from 3 minutes 40 to 5 minutes. Right side which was better from the beginning with more work with the bearing installation because not satisfied at first has now improved to 8 minutes and 40 with one cover and a full 10 minutes with two.

I believe it,s not easy to detect the difference on the road but I believe that by making small difference where you can with tires, rims, wheel openings, wheel covers, drive system ,bearings and so on it will together make a noticeable difference.
Kind regards
Henry

Het is inderdaad van belang, ik liet dat Henry weten, om de lagers in te laten lopen. En alle kleintjes maken samen een merkbaar verschil.
Het is nog maar 5 jaar geleden dat ik tijdens een uursrace op CV 42,5 km/u ging. Inmiddels is daar 13 km/u bij gekomen.

Rubber scheidingstrip en Lycra in webwinkel

De Quest, Strada en Mango bestaan uit twee grote kunststof delen, de body en de top. Velomobiel.nl bevestigt de beide delen op elkaar met siliconenkit en boutjes. Een prima bevestiging zolang ... je de top er niet af hoeft te halen. Het verwijderen van de top is zelfs voor de mannen in Dronten een heel karwei. Moet de top er een keer af dan hoef je nu geen siliconenkit meer te gebruiken.
Er is nu rubber strip met een dikte van minder dan een halve mm en met precies de goede hardheid (Shore 60).
De beide delen van de romp vormen een flinke klankkast, mede omdat de siliconenkit ter plaatse van de boutjes wordt weg geperst. Met rubber strip kan dat niet meer en het resultaat is dat het kenmerkende rommelende geluid uit het vooronder van de fiets merkbaar minder wordt. Wel zelf doen, de mannen in Dronten geven nog steeds de voorkeur aan siliconenkit.
Vanaf nu in de webwinkel te koop voor € 3,50 per meter.

Lycra is een extreem rekbare en zeer slijtvaste stof. Je kunt er in de winter de voetengaten mee dichtmaken. Ook voor wedstrijden heel interessant. Strada velomobielen die dit tijdens wedstrijden op de wielkasten plakken mogen 3 km/u snelheidswinst incasseren.
Lycra doorstaat tienduizenden keren passeren met de hak. Ik rij met één setje Lycra meer dan 6000 km. IJs, sneeuw en pekel hebben geen invloed op de levensduur van Lycra.
In de kleur geel in de webwinkel te koop voor 10 euro voor 0,50 x 1,40 meter.

Toch weer een korte demper

Na het defect blijken van de beide LRS dempers wil ik toch graag door met het demperproject. Bram en ik bekijken de mogelijkheden en komen tot de conclusie dat het rechtop plaatsen van de Rock Shox demper wel kan. Er moet een nieuw sleetje worden gemaakt en ook blijkt de verlenging van de demper te kort zijn. Dit is heel makkelijk vast te stellen als de demper zonder lucht wordt belast. Ik duw stevig op de achterkant van de Quest. De fiets veert zo diep in dat de achterband tegen de binnenkant van de wielkast stoot.
Ik zie dat de O-ring die de mate van invering aangeeft maar halverwege de totale veerweg zit. Als de demper is verlengd pompen we de demper op tot 8 bar en maak ik een eerste rit.
Dat gaat aardig goed al is de veerspanning nog te hoog. Als de veerdruk is verlaagd naar 5 bar komt het gewenste comfort in beeld.
Bram gaat een nieuwe bovenste ophanging maken die een grotere aanslag heeft op de wielkast.
Ik ga nu eerst rijden en experimenteren met de druk en de rebound.

Schokdemper dempt niet of teveel

Vanmorgen op weg naar Bram Smit om een LRS demper in te bouwen. Eerst wordt de 32 cm lange demper voorzien van nieuwe eindfittingen om totaal op 40 cm lengte te komen. Laat dat maar aan Bram over. Frezen, draaien, boren, slijpen, alles komt aan bod. We bouwen de German:A demper in op de bestaande bevestigingspunten. Dat is niet makkelijk, de achterste bevestiging zit letterlijk op het eind van de achterbrug.
Met spanning brengen we de Prion op 8 bar druk. Dat lijkt goed te gaan. Als ik echter even onderweg ben voor een proefrit valt me op dat ik redelijk achterover zit. Het comfort is ook niet je dàt. Als ik na een paar kilometer de fiets omkeer voor de rit terug voel ik tijdens het instappen dat de schokbreker vrij gemakkelijk op zijn aanslag komt. De lucht blijkt ontsnapt te zijn. Ook als Bram een ander ventieltje inschroeft en de demper oppompt tot 8 bar is ie even later weer leeg. Jammer, de demper is niet OK.

We zijn niet voor één gat te vangen, ik heb immers ook de Merida LRS demper mee. Ook deze demper wordt tot 40 cm verlengd. Hiervoor kunnen, met wat frees- en draaiwerk, de voor de Prion gemaakte fittingen worden gebruikt. Nadat deze demper is ingebouwd lopen we tegen een nieuwe verrassing aan. De Quest veert wel in, maar het uitveren verloopt tergend traag. De daarvoor bedoelde instelling geeft nauwelijks verschil. Ook deze demper, hij heeft 8 jaar in een magazijn gelegen, lijkt niet goed.

Omdat Bram zelf laaiend enthousiast is over de inbouw van de Rock Shox demper in zijn Mango, duw ik hard op de smurfenmuts. En inderdaad, de Mango veert prachtig gedempt in én uit. Het kan dus wel. Bram heeft al wel een afstandstukje gemaakt om deze demper in de Quest in te bouwen. Ik schat in dat de ophanging niet heel blijft, reden waarom we de LRS demper inbouwen.

Het is inmiddels tegen vijf uur en besluiten morgen door te klussen.
Kees, morgen dus weer geen koffie op De Woude :).