Twee weken naar Frankrijk reizen met vijf Questen en een Strada vereist nogal wat voorbereiding. Tijdens twee bijeenkomsten zijn alle afspraken gemaakt over wat er mee gaat, maar vooral ook wat niet. Naast een kleine tent per persoon is nog één weekendtas per persoon welkom in de camper.
Camper
De camper, een 19 jaar jonge Hymer van 5,75 meter lengte en 2,20 meter breedte weegt 2900 kg en mag, met bestuurder, tot maximaal 3500 kg worden beladen. Alles is aan boord, van koelkast tot kooktoestel, kleine douche en 220 V, via een omvormer gevoed door zonnepanelen op het dak, voor opladen van 220 V apparatuur. Ik had de MEC batterijlader mee die alle 1,5 V NiMh accuutjes dagelijks op 12 V oplaadde. Via een splitter konden tegelijk ook de iPhones van mij en Marian en de telefoons van Kees, Cees, Pé, Jan en Katinka worden opgeladen.
Dit soort zware ritten is inmiddels voor de bejaarde camper met relatief lichte 1.9 liter dieselmotor eigenlijk een brug te ver. Met alle elektriek als omvormers en oplaadapparatuur zijn de zekeringen dan ook doorgebrand en dat leverde een nacht geen camper op.
Eten en drinken
Marian van Hattem heeft de hele inkoop van eten en drinken gedaan. Veel verse producten zijn ingemaakt, waaronder vlees en vruchten. Er zijn meerdere tientallen kleinverpakkingen melk, fris en chocomel meegegaan.
Vrijwel elke dag hebben Marian en Esmee boodschappen gedaan. Bananen, brood, broodbeleg en zo nu en dan een alcoholische versnapering zijn natuurlijk in Frankrijk overal gewoon te koop.
In de camper had Marian links naast haar stoel een plek gereserveerd waarbij tijdens iedere stop, drinkwater, pakjes drinken, bananen en o.m. druivensuiker zo te pakken was.
Iedereen maakte 's morgens een lunchpakket klaar voor onderweg. Daarvoor zijn o.m. meerdere potten sandwich spread geconsumeerd. Bij de afgesproken stop was er koffie, thee, chocolade en andere lekkere dingen. Omdat wij vaak van speciale fietspaden gebruik maakten, kon de camper niet altijd halverwege bij ons in de buurt komen.
Nadat we in de namiddag bij de camper arriveerden, stond de borrel al klaar. Een half uur later kwam het door Marian gekookte avondeten op tafel, meer dan goed. Uiteindelijk heeft Marian van de twee weken maar enkele keren niet gekookt.
Slapen
Van Cees, Katinka, Pé en Jan zijn er vier tenten meegegaan en alle verdere slaapspullen en kleding en andere spullen van alle deelnemers. Iedereen had een eigen bovenkast voor persoonlijke spullen als toilettas e.d. Deze kasten werden dit keer minder intensief gebruikt dan vorig jaar in Ierland. Ik sliep met Kees en Marian in de camper. Elke dag na aankomst moest de camper bijna geheel worden uitgeladen. De volgende ochtend werd de camper in omgekeerde volgorde geladen.
Reserve onderdelen
De door Kees' bedrijf Velomobielgarage Noord-Holland samengestelde set noodspullen, bestond uit twee voorwielen, een achterwiel, twee derailleurs, F-lite en Kojak voor- en achterbanden alsmede wat kleine onderdelen. Kees' SKS Rennkompressor was als werkplaatspomp mee.
Ik had een set reserve Bebop pedalen mee die niet is gebruikt. Wel bleken aan het eind van de rit mijn schoenplaatjes na 20.000 km versleten te zijn.
De remparachutes, twee per fiets, werden vastgeknoopt aan de aluminium stang achter het hoofd. Deze zijn door mij maar één keer gebruikt. Cees heeft met zijn kleine 70 mm remmen wat vaker de parachutes gebruikt.
Banden
4 van de 6 deelnemers reden met GoCycle/F-lite banden. Deze gingen tussen 2 keer, bij mij, tot 4x lek bij de andere fietsers. De F-lites bleven heel als het droog was of kletsnat. De laatste week reden we steeds met een halfnatte weg en dat levert veel lekke banden op. Cees reed aanvankelijk met oude Kojaks ook lek maar heeft die tijdens de reis vervangen door Durano's. Pé had nieuwe Kojaks omgelegd. Deze werden evenals de Durano's niet lek.
Hinderlijk van de F-lites is dat ze bij snel omleggen niet makkelijk centreren. Zelfs met montage vloeistof moet je ze soms nog behoorlijk masseren om de band mooi rond te krijgen.
Achterbanden waren Geax Tattoo, Kojak, Perfect Moiree en Furious Fred. De achterbanden gingen zelden lek. De Geax en Perfect Moiree bleken bij natte weg en klimmen makkelijker te slippen dan de Kojak en Furious Fred. Omdat lekke banden het hele peloton ophouden denk ik dat nieuwe Kojaks bij een volgende reis weleens de standaard band zou kunnen worden. Het heerlijke comfort en de snelheid van de F-Lites zijn dan minder belangrijk.
Navigatie
De navigatie in de camper verliep met een TomTom. Marian ging dagelijks langs een vooraf besproken route zo'n 50 km vooruit rijden. Overigens doken Marian en Esmee soms onverwacht ergens op. Prettig als het regent.
Cees, Pé en ik hadden een GPS, Cees een Etrex, Pé een GPS60mapCSX en ik een Garmin Montana, allen van Garmin. Ik had de routeerbare Garmin City Navigator Europe 2011 kaart in de Montana. Als we niet routeerden, we deden dat een enkele keer om een stad uit te komen, konden we prima zien waar we waren.
De groep vertrouwde blindelings op mijn navigatie. Toen de Montana kapot ging waren er geen liefhebbers om de navigatie en het daarbij behorende voorop rijden over te nemen. Met geplastificeerde losse Michelin kaartdelen ging het ook prima. Ik maakte steeds een lijst met plaatsen en wegnummers. Dit lijstje dupliceerde ik voor Marian. Bij grotere plaatsen reed ik op mijn intuïtie en ervaring de stad door om de aansluiting met de kleinere wegen naar een volgende bestemming te vinden. Dat is maar heel zelden misgegaan. In Nederland werkte de Etrex van Cees redelijk en kon al backtrackend de heenroute worden terug gereden. Hoewel Pé een betere GPS heeft dan Cees gebruikt Pé de GPS vrijwel uitsluitend om de track van een gereden route te kunnen laten zien.
Communicatie
De mobiele telefoon doet het in Frankrijk gewoon. De tarieven voor bellen via Nederland zijn inmiddels niet meer zo exorbitant. Veel berichtenverkeer is via SMS gegaan, dat is veel goedkoper en voor het doorgeven van geografische posities veel beter dan een telefoontje. Wel is er dan het risico dat een bericht niet direct wordt gezien.
Voor het bijhouden van mijn weblog had ik een nieuwe Apple MacBook Air 11 mee. De verbinding met het internet werd steeds via de Droam USB Wifi modem gerealiseerd. De Droam op zich doet het goed. Toch zijn de verbindingssnelheden meestal bedroevend slecht. Er kunnen maximaal 5 apparaten tegelijk gebruik maken van de Droam. Dit is evenwel een theoretische mogelijkheid.
Meestal duurde het uploaden van een posting met 5 foto's van 200 Kb tien minuten tot soms wel een uur. De kosten blijven evenwel beperkt tot 63 euro voor 1 GB aan data gedurende een maand. De support van Droam is beperkt. Je krijgt nooit een medewerker direct aan de lijn. Altijd moet er een voicemail worden ingesproken waarbij je de apparaatcode moet noemen. Als de Droam op dat moment in de camper ligt is dat onmogelijk. Ik heb ze dan ook na één telefoontje waarbij ik de terugbeller van Droam miste, niet meer gebeld.
Financiën
We gebruikten twee gezamenlijke beurzen. Marian voor de dagelijkse uitgaven, Kees voor de uitgaven van de zes fietsers onderweg. Dat heeft allemaal prima gewerkt. De verblijfkosten zijn gemiddeld met enkele tientjes per dag heel laag gebleven. Dit is natuurlijk de grote verdienste van Marian van Hattem.
Was
Iedereen had drie stellen fietskleding en onderkleding mee. Dat kon dagelijks in de emmer handwas, maar een tweede dag in dezelfde fietskleding kan bij lage temperaturen wel.
Een compacte centrifuge was aan boord van de camper. Bij de handwas blijft er veel water achter waardoor kleding niet snel droogt. Gecentrifugeerde kleding is na een uur droog.
Naast de fietskleding had ik een dunne lange en kniebroek mee, een fleece jack, een RAB regenjack, twee T-shirts en enkele onderbroeken mee. De was daarvan is beperkt gebleven.
Lessen voor de toekomst
Een volgende reis zal Marian van Hattem niet meer van de partij zijn. Het vraagt gewoon teveel van haar. Als we weer een volgende fietstocht naar het buitenland willen maken zal er in ieder geval een sterkere en grotere camper mee moeten. Die zijn uiteraard te huur. In deze camper moet in elk geval een kleine wasmachine en droger aanwezig zijn. Dit voorkomt het slepen met grote en loodzware vaten wasgoed. Een nieuwer model camper heeft meerdere van buiten toegankelijke bergruimten. Dit voorkomt het zware gesleep met tassen en tenten.
Dan het verblijf. Nu slapen 3 mensen in de camper. Een grotere camper heeft meer slaapplaatsen binnen. Zou er toch een tent mee moeten, dan kan dat een aanritsbare tent aan de camper zijn. Een alternatieve tent is evt. de Karsten oppompbare tent. Tent neergooien, de compressor aan en vier minuten later staat er een degelijke waterdichte tent met 4 tot 8 slaapplaatsen.
M.b.t. de navigatie is het nodig dat er minimaal een reserve GPS met voldoende geheugen en resolutie mee gaat. Het zou mooi zijn als meer deelnemers meer van GPS en navigatie afweten. In ieder geval moeten recente gedetailleerde kaarten aan boord zijn.
Oude kaarten moeten wat mij betreft in de vuilnisbak. Nu kwam het voor dat we op kaarten over de D964 reden die was omgedoopt tot D34. Dat is uiterst verwarrend. Kaarten die bestaan uit allerlei uitklapbare segmenten zijn ongeschikt. Losse geplastificeerde kaartdelen zijn heel prettig. Mijn voorkeur gaat uit naar Michelin kaarten.
Tenslotte nog een woord van dank aan Marian van Hattem. Nu ik opschrijf wat er allemaal beter, makkelijker, lichter, comfortabeler en sneller kan, wordt nog duidelijker dat met de beperkte opzet waarmee we deze low budget reizen maakten naar Ierland en Frankrijk, de inzet van Marian gigantisch is geweest. Nogal eens teveel van het goede. Reden waarom zij dit begrijpelijkerwijs niet meer wil. Marian, nogmaals hartelijk dank voor alles wat je voor ons gedaan hebt.
Wie gaat bij een volgende reis de caravan besturen? Jan Toerschaatser, is dit wat voor jou?
