De dag van vandaag staat in het teken van geheimhouding. Wat is er aan de hand?Ik ben uitgenodigd om op de RDW baan in Lelystad foto's te komen maken van de eerste rit van een nieuwe superfiets.
Ik kom langs Enkhuizen en haal Jan Reus thuis op.
Team Elan gaat voor het eerst rijden met de recent ontwikkelde super stroomlijn.
Het toeval wil, of misschien is het niet echt toevallig, dat ook het team van TU Delft voor het eerst gaan rijden met de Velox2.
De afspraken, zowel met team Elan als met TU Delft om niet al te uitgebreid in te gaan op wat er vandaag te zien is, respecteer ik uiteraard. Foto's van de nieuwe 'machines' zijn volop gemaakt, maar komen pas later op deze blog.
Wel mag ik overbrengen dat de beide teams zeer tevreden zijn over de eerste resultaten. Jan en ik zijn enthousiast over wat we te zien krijgen.
Daniel Fenn, hij heeft iets te maken met team Elan, heeft een extreme racekap op zijn Evo-K gemaakt. Het lijkt wel op de 'Nightrider'. Hij kan alleen nog door een klein kiertje kijken. Alles is gericht op maximale snelheid. En reken maar dat het hard gaat. Hij gaat ronden lang met snelheden van 65 km/u en harder als een beest te keer. Hij presteert het zelfs om met die snelheden op twee wielen te rijden. Let wel, hij ziet vrijwel niets.
Ik heb uitgebreid de tijd om de fraaie K-drives te bekijken die in de Velox2 en op enkele Raptobikes zijn geïnstalleerd. Ook zie ik daar de nieuwe 3AX pedalen. Ik draai een tijdje op de Tacx rondjes met de K-drive en dat gaat best goed.
Met de ontwerper van beide nieuwe super fietsen, David Wielemaker, ga ik eerdaags in gesprek voor het ontwerp van een snelle stroomlijn rond de Munzo kanteltrike van Bram Smit.
Al met al een dagje smullen van de allermooiste techniek die op fietsgebied te bedenken valt.
Hallo Wim,
BeantwoordenVerwijderenWat doet de K-drive qua gewicht ten opzichte van een regulier crank systeem?
Groet,
Dirk
Het kan niet anders of het weegt flink meer. De winst die er voor terug komt, een lagere neus geeft veel snelheidswinst, weegt daar royaal tegenop.
BeantwoordenVerwijderenGroeten,
Wim
Haa die Wim,
BeantwoordenVerwijderenMet je lompe poten op een K-drive.
Maar de belofte op wat meer tipjes van de sluier in de toekomst maakt dat ik het je royaal vergeef ;-)
Groet van Quesjer
Ik begrijp dus dat je boven de 30 km/u en in stroomlijn met een heel lage neus moet fietsen wil dit voordeel opleveren ?
BeantwoordenVerwijderenIk las op internet dat Ymte vond dat de K drive niet zo effectief was. Ik neem aan dat hij een normale Quest reed en vergeleek met het normale cranksysteem.
Een lage neus, in combinatie met de grootste breedte achteraan de fiets, levert de snelste stroomlijn op.
BeantwoordenVerwijderenHet fietsen met de K-drive kost 6% vermogen. Maar doordat de fiets hoofdzakelijk daardoor 26% minder luchtweerstand ondervindt is de winst aanzienlijk.
Een K-drive in een standaard Quest heeft inderdaad geen enkele zin. Zelfs mensen van 2 meter kunnen daarin een normale crank rondtrappen.
Groeten,
Wim
Hoi Wim,
BeantwoordenVerwijderenInteressant allemaal.....maar..
Dit is de 2e keer dat je schrijft dat de grootste breedte achter het meest aerodynamisch is. Ik heb moeite dat te geloven: Wat is er gebeurt met de meest aerodynamische druppelvorm?
Moet ik mijn lessen stromingleer aanpassen?
Vr.gr.
Henk-Jan
Henk-Jan,
BeantwoordenVerwijderenDe druppelvorm is effectief op lage snelheden en heel hoge snelheden. Bij onze fietssnelheden is dit niet de meest effectieve vorm. Een stroomlijn met steeds toenemende breedte, het liefst tot zo ver mogelijk naar achter, houdt de stroming laminair. Dit levert de minste weerstand op. Een druppelvorm heeft zijn grootste breedte op 1/3 van de lengte en dat betekent dat daar voorbij van een optimale laminaire stroming geen sprake meer is.
Wel wil de druppelvorm zoals een Quest beter zeilen.
Met de Velox haalden ze 129,6 km/u met minder dan 1000 Watt vermogen. De Quest rijdt dan, volgens Kreuzotter, 86 km/u. De Quest heeft om 129,6 km/u te bereiken een vermogen nodig van 3125 Watt.
De nieuwe Velox2 zou, met 26% minder luchtweerstand, nog harder moeten kunnen.
Groeten,
Wim