Battle Mountain Zondag 16-9 Reno Air Races

Vanmorgen vroeg reveille. In twee etappes willen we de terugreis naar Las Vegas maken. We hebben een unieke kans om de wereldberoemde Reno Air races bij te wonen. Is wel een omweggetje van een kleine 400 km, maar dat zijn in Amerika geen serieuze afstanden. Geen probleem dus. De Chevrolet Cruze op de cruise-control en via de 305 en 50 rijden we zuid- en westwaarts. Het is zondagmorgen en dat betekent geen vrachtwagens op de weg. Sowieso geen auto's op de weg. Op 100 km komen we er maar enkele tegen. Vooral het rijden op route 50, volgens de wegenkaart de 'loniest road of America', is prachtig. We rijden langs mooi gekleurde rotsformaties en passeren zelfs grote zoutvlakten. Het rijden is bijzonder ontspannen en de wegen zijn heel goed.

In Reno verwachten we al snel borden te zien met de aanduiding 'Reno Air Races'. Dat is niet zo en we vragen het een ouder Amerikaans echtpaar. Die weten te vertellen dat we naar Reno Stead Airport moeten.
De drukte op het vliegveld is overweldigend, de entreeprijzen ook. Maar we krijgen waar voor ons geld. Overal zijn schitterend gerestaureerde vliegtuigen opgesteld. De eigenaren hebben er vaak meer dan 20 jaar aan gewerkt. Het is fantastisch om te zien dat 25 jaar na de eerste vlucht van de gebroeders Wright, er al verkeersvliegtuigen als de Ford Tri-motor zijn ontwikkeld en gebouwd.

Het mooiste vinden de toeschouwers het racen rond twee grote palen die op een kilometer of drie uit elkaar staan. Meestal zes kisten van ongeveer dezelfde klasse en snelheid, proberen zo hard mogelijk rond de palen te vliegen. Na zes ronden is de eerste winnaar en vliegt steil omhoog om met een fraaie rol weer naar moeder aarde af te dalen.

De Amerikanen zijn trots op hun historie en helemaal op hun militaire historie. Trots vliegt een Mustang uit de Tweede Wereldoorlog in formatie met een stealth F22 Raptor straaljager. Alle militaire vliegtuigen als F14, F15, F18, Lockheed Hercules, Lockheed Galaxy, Chinook helicopter en nog veel meer staan opgesteld. Iedereen mag overal in en het vliegend personeel is meer dan vriendelijk en geeft geduldig uitleg. De Amerikanen ondersteunen graag hun militairen, hier doen ze iets terug.

Een F18 Super Hornet geeft een demonstratie. De geluidsgrenzen worden riant overschreden als het gevaarte op tien meter hoogte met de naverbranders aan langs scheurt. Dan valt me ook op dat alle vrijwilligers en personeel gehoorbescherming draagt. Ik prop gauw twee stukjes van een papieren servet in mijn oren. Het geluid van deze straaljager is heftiger dan van een exploderende Super Moto.

De Patriots, een stuntteam laat een fraaie show zien. Het formatievliegen gebeurt soms zo dicht op elkaar dat je tenen krom in je schoenen staan. Het is overigens niet voor het eerst dat tijdens deze show ernstige ongevallen zijn gebeurd.

De laatste formatie is ook weer een blik op het verleden. Twee Hellcats uit de Tweede Wereldoorlog, vliegen gebroederlijk naast de F18 Super Hornet die zojuist onze trommelvliezen trachtte te vernielen.

Als toetje krijgen we de laatste race rond de palen te zien van vliegtuigen als de Hawker Hurricane, Seafury, Mustang en Bearcat.
Als de vliegtuigen met hun fantastische motorgeluid langskomen, staat het kippenvel bij Jan op beide armen.

Morgen naar Las Vegas.