Vandaag staat een rondje Groene Hart op het programma. Samen met Kees rijden we naar pont Buitenhuis. In Assendelft zien we een rode Quest linksaf slaan waar het rechtsaf moet zijn. Arnold Stokkel is even de kluts kwijt.Aan de zuidzijde van het Noordzeekanaal staan Elly en Jules al te wachten. Vlak voor vertrek meldt zich nog een Raptobike rijder.
Eerst maar eens de klimmetjes op Spaarnwoude, dan richting het kopje van Bloemendaal. Op de klinkers van de afdalingen kan de Risse demper zijn nut bewijzen. Dat gaat uitstekend en ik laat de fiets zonder trappen naar beneden rollen. Beneden zie ik op de GPS dat de hoogste snelheid 65.1 km/u is geweest.
Via de bollenstreek rijden we zuidwaarts. Ondanks dat de zon zich uitgebreid laat zien blijft het met 13 gr. C. fris.
Na een korte lunchpauze rijden we zuidelijk van de Nieuwkoopse plassen een schitterende route langs De Meije.
Deze route sluit aan op de weg langs de Mijdrechtse Zuwe. Ook hier is het fantastisch rijden. De oevers zijn tot een meter hoogte begroeid met fluitekruid, boterbloemen en koolzaad. Dat noopt tot voorzichtig rijden, er zijn nog een paar duizend fietsers en motorrijders en route. Iedereen houdt zich aan de regels en heeft geduld. Dat zal straks wel anders worden ....
Na een heerlijk ontspannen tocht stoppen we bij Elly en Jules thuis in Nes aan de Amstel. Daar is het zelfgebakken rozijnenbrood een traktatie.
Omdat Kees, naar eigen zeggen, dreigt 'in te kakken', beginnen we aan de laatste etappe.
Arnold rijdt voorop en blijft de Amstel volgen ... tot in hartje Amsterdam. We rijden over De Dam en het Damrak. De afstand tussen langzaam rijdende bussen en auto's is vaak maar in centimeters uit te drukken. Op de kruising Damrak - Prins Hendrikkade moeten we linksaf oversteken. Nou ... dat gaat dus niet. Ik raak letterlijk totaal verstrikt in vele tientallen fietsers die zowel van links als van rechts komen. Als het helemaal vast staat vliegen de fietsers links en rechts de rijbaan op. Als ik uit de kluwen ben ontsnapt, roept één van de fietsers 'rot op met dat ding de stad uit'.
Vóór en op de pont over het IJ is het wederom liederlijk druk. Ook dat overleven we zonder brokken.
Dan kunnen we weer rijden op wegen die voor onze fietsen zijn gemaakt. We koersen op de linkeroever van het Noord-Hollands kanaal richting Purmerend. Daar nemen we afscheid van Arnold die naar Hoorn gaat. Kees en ik rijden richting West-Graftdijk waarna ik na 170 km voldaan de pont naar ons eiland neem.