Geen oliebollentocht maar wel een prachtige kleinzoon

Vanmorgen in alle vroegte zou ik met de Noord-Hollandse afvaardiging naar de Oliebollentocht fietsen. De Quest stond al enkele dagen gereed voor de rit, voorzien van stormstrips, de track in de Garmin, de accu's opgeladen, warme sokken in de winterschoenen, letterlijk alles was er klaar voor.

Maar tegelijkertijd stond in Leiden onze kleinzoon op het punt om geboren te worden. 19 december  uitgerekend, nou maar hopen dat ie niet over tijd zou komen. Precies dat gebeurde. Gisteravond is onze stamhouder geboren, een prachtig kereltje van 3840 gram.

Jullie snappen het al, dat wordt niet fietsen maar naar Leiden. Fietsen is heel leuk, maar dit meemaken is van een heel andere orde, schitterend.

Het geboortekaartje is door onze zoon gemaakt. Hij is niet alleen een succesvol jurist, maar zou ook als cartoonist zijn brood wel kunnen verdienen.

Kerst 2014

Prettige Kerstdagen, een mooie oliebollentocht en een voorspoedig 2015.

DHL ook waardeloos

DHL de meest toonaangevende logistieke dienstverlener? Nou vergeet het maar

Voor de deelbare kappen gebruiken we kleine neodymium magneten om de kap op de liggende deksel te positioneren. Kleine magneten van 1 mm dik en 6 mm diameter zitten in de kap. In de flens van de liggende deksel zitten iets grotere schijfmagneten om de kap op de deksel vast te laten klikken. 

Daarna wordt met 2 klittenbanden de kap echt vastgezet op de liggende deksel.

SuperMagnete.nl in Duitsland heeft de goede magneten en daar bestel ik op 8 december enkele tientallen magneten. DHL is de vervoerder. Als de magneten ruim een week wegblijven kijk ik maar eens in track en trace. Daar zie ik wat ik al vrees, de chauffeur knoeit er maar op los.

ma, 15-12-14 15:56 AMSTERDAM The recipient's company was closed. The shipment could not be delivered.

Dit is een complete leugen, wij waren wel degelijk thuis. Er lag ook geen briefje in de bus.

Dan komt er op 17 december, het pakje is dan al 8 dagen onderweg, een telefoontje van een DHL chauffeur. Hij staat bij de pont, wij wonen op een klein eiland, en vraagt dwingend mijn vrouw naar de pont te komen om het pakje in ontvangst te nemen. Als mijn vrouw zegt dat het verzendadres Woude 6 is en niet poste restante pont De Woude, reageert de chauffeur boos en gooit de telefoon op de haak. 

Wij krijgen het dringend benodigde pakje niet en ik kan de levering van twee kappen waarvoor de magneten nodig zijn, niet uitvoeren.

Ik bel met DHL in Utrecht en dan word ik nog bozer dan ik al was. Het pakje wordt helemaal niet meer afgeleverd en gaat terug naar de afzender in Duitsland. De mevrouw van de klachtenafdeling zegt me dat de afzender maar moet klagen en een onderzoek moet starten waar de fouten zijn gemaakt. WEL GVD.

Als ik even later weer in track en trace kijk staat er:

wo, 17-12-14 14:05 AMSTERDAM Due to missing recipient details, the transport process has been delayed. The sender will be contacted.

In plaats van dat er staat dat een chauffeur het vertikt om het pakje op het juiste adres af te leveren, wordt er weer een kulverhaal verzonnen.

Al met al kunnen we de kappen niet afmaken en krijgen helemaal geen magneten. PostNl en DPD hebben hun leven gebeterd, DHL en nog wel een paar vervoerders blijven halsstarrig hun vervoersverplichting negeren.

Ik hou de vervoerders steeds maar voor dat het eiland De Woude er al vierhonderd jaar ligt en dat zij met het aannemen van een pakket een verplichting op zich hebben genomen. Ze blijven het vertikken om de € 1,30, vanaf 1 januari € 1,-, te betalen voor de pont. 

Ik heb de directie van DHL uiteraard de oren gewassen. Ben benieuwd of ik nog een fatsoenlijke reactie krijg. In elk geval zal ik nooit meer een zending die dreigt via DHL te komen, afnemen. Dan maar een andere leverancier en in elk geval een andere vervoerder. DHL sucks.

Creatief met kurk ... eh nee met Lexan

Sinds ik een iPhone 6 heb zit mijn telefoon in de tas. De vorige iPhone 5s zat in een Lexan bakje op de wielkast van het rechter wiel. Dat lukt nu niet meer omdat ik de iPhone 6 in een beschermend hoesje gebruik.

Toch wil ik de telefoon onder handbereik hebben al was het maar om te zien hoe laat het is.
Snel frutsel ik een houdertje in elkaar van klittenband. Dat werkt maar is ... knoeiwerk. Dan toch maar een bakje van Lexan gemaakt. Het 0,5 mm dunne Lexan laat zich makkelijk knippen en koud buigen. Na een half uurtje knutselen is het bakje klaar. Weegt helemaal 6 gram en houdt de GSM uitstekend vast. Toch kan ik het apparaat zo naar me toe trekken, de lipjes buigen iets uit en ik heb de telefoon in de hand.

Voetengaten afsluiten met siliconenrubber

De voetengaten zijn in de zomer heerlijk om verkoelende lucht naar binnen te laten. In de winter wil je zo min mogelijk kou in je velomobiel. Er zijn verschillende mogelijkheden om de voetengaten dicht te maken. Uiteraard wel met de mogelijkheid te kunnen 'flintstonen'. De meest gebruikte methode is - deels - afsluiten met lycra. Dat werkt prima, maar de opening in de lycra is niet zo stabiel en laat soms toch nog koude lucht door.

Ik denk lang na over een mogelijk nog betere oplossing. Die denk ik te hebben gevonden met siliconenrubber. Dit uiterst soepele materiaal is ook nog eens spiegelglad. De werkwijze om het aan te brengen is precies gelijk aan het monteren van lycra. Lycra wil niet goed plakken, siliconenrubber wil dit helemaal niet. Siliconenrubber kan zonder voorspanning in elkaar worden gezet. Siliconenrubber blijft soepel tot -70 gr. C.

Om een goede afdichting te krijgen neem ik twee strips siliconenrubber en maak een overlap van 1,5 cm. Dan plak ik stroken ducttape zoals op de foto en niet deze stroken op de lycra of op de siliconenrubber. Als het geheel in elkaar zit, ook nu weer met nietjes, plak ik het onder het rechter voetengat. De brede Northwave winterschoen gaat makkelijk door de rubber flappen en de opening sluit na terugtrekken weer volledig.

Kan die methode met de overlap ook met Lycra? In principe wel. Het lukt het beste als je de Lycra diagonaalsgewijs over het voetengat spant. De Lycra moet dan ook dubbel worden genomen.
Dit is flink meer werk, vereist meer handigheid en liefst gebruik van een naaimachine.

Vanmiddag rij ik naar Castricum en probeer een aantal keren door de siliconenrubber te stappen. Dat gaat uitstekend en zo gauw ik mijn voet teruggetrokken heb, sluit het rubber zich weer netjes.
Dit is een blijvertje.

Wil je ook op deze effectieve manier de voetengaten afsluiten, de strips zijn nu te bestellen in de webwinkel. Je krijgt dan een stuk siliconenrubber van 20 x 100 cm voor € 13,95. Hiermee maak je vier strips van 10 x 50 cm.

Winterschoenen en antispat en antifog

In de winter is een velomobiel veel comfortabeler dan een gewone (lig)fiets. Toch zijn er een aantal bezwaren die het rijden in de winter minder aangenaam maken. Het wordt tijd dat die eens aangepakt worden.

Winterschoenen
Ik rij al vele winters met de gewone Sidi zomerschoenen. Ik heb twee paar raceschoenen en een paar MTB schoenen. Onder de 8 gr. C. krijg ik in deze schoenen koude voeten. Therm-IC voetverwarming helpt redelijk goed, maar vaak niet voldoende. Ik zoek wat rond op het internet en stel vast dat de winterschoenen van Northwave steeds als beste getest worden. Birger Landuyt heeft recent ook Northwave schoenen aangeschaft en is er happy mee. Lees hier zijn ervaringen. Mantel in Arnhem heeft de goede prijs en is bereid mij twee maten op te sturen waarvan ik er één mag terugsturen.
De eerste ritten in de kou van de afgelopen week zijn veelbelovend, de voeten blijven warm. Het volume van de schoenen is flink groter dan de normale schoenen. De Bebop pedaalplaatjes passen er prima onder. Wel raak ik met mijn linkervoet steeds de crank en de rand van het voetengat. Links monteer ik een crankverbreder en dat is de goede oplossing.

Anti-spat oplossing
Veel velomobielrijders zijn blij met hun comfortabele toer/race kap. Echter, als het regent moet vaak het vizier een stukje open om veilig alles te kunnen zien. Regendruppels kletteren op de liggende deksel en spatten uiteen in vele kleine druppeltjes. Die druppeltjes worden deels door de luchtstroom meegezogen onder het vizier door en belanden op je bril. Hier moet toch iets op te bedenken zijn.
Er moet voorkomen worden dat de druppels uiteen spatten. Eerst een proefopstelling maken. Die bestaat uit een schuinstaande glasplaat waarop ik waterdruppels van een meter hoog laat vallen. Als de druppels op de glasplaat vallen spatten ze vrijwel volledig uiteen. Dan experimenteer ik met allerlei stoffen en andere materialen. Het lusjesband van klittenband doet het verrassend goed. De druppels worden keurig opgevangen en er spat nog maar weinig water op. Kan het nog beter? Bij enkele leveranciers van fleece stoffen vraag ik stalen fleece met hogere pool. Die heb ik nu binnen en de test op de ruit leert me dat de druppels nog beter worden opgevangen.

Anti-fog middel
Rudolf Kooistra, de man met de fraaie rode Mango met mooie carbon staart, stuurde me enige tijd geleden een klein flesje met anti-fog middel van Dräger. Dit spul wordt professioneel gebruikt in brandweermaskers. Met een toer/racekap van Velomobielonderdelen.nl is beslaan gemiddeld geen probleem. Wil je evenwel rijden met gesloten of vrijwel gesloten vizier dan kan de deflector zijn effectieve werk niet doen en beslaat het vizier natuurlijk wel.
Ik doe enkele druppels van de wat vettige Dräger anti-fog op een doekje en breng dit aan op de binnenkant van het vizier. Nu maar eens rijden met kletsnat weer.

Werkt het?
Vanmiddag regent het soms pittig. Ik maak een rondje Schermer en laat het vizier vrijwel dicht. Er is geen sprake van beslaan. Ik span me lekker in en rij een tijdje ruim boven de 40 km/u. Dan word je behoorlijk warm en beslaat soms het vizier achter de bedieningspootjes een beetje. Nu is daar geen sprake van. De Dräger anti-fog helpt echt en duidelijk veel beter dan het anti-fog product van Halfords. Uit onderzoek blijkt dat het niet Dräger is die de anti-fog produceert. Ik heb de werkelijke fabrikant achterhaald en heb hen gevraagd of Velomobielonderdelen.nl dit werkelijk goede product mag verkopen. Meer hierover als ik een reactie uit Duitsland heb.

Ook de regen blijft waar ik wil dat ie blijft, buiten. De lusjesklittenband op de voorkant van de liggende deksel zorgt ervoor dat de druppels worden geabsordeerd en niet meer uiteen spatten. Nu heb ik nog niet in een echt zware bui gereden maar dit scheelt al een slok op een borrel. Wel heel prettig is nu al dat de klittenband alle licht absorbeert en er geen spoor van reflectie meer is. In de komende periode ga ik testen met de andere materialen en uiteraard horen jullie hier de resultaten.

Velox en VeloTilt op Motherboard.vice.com

Op 14 juli van dit jaar deed ik verslag van een interview bij de TU Delft met de VeloTilt.
De internationale lifestyle site Motherboard.vice.com, in dit geval de Duitse versie, heeft toen opnamen gemaakt van het ontwikkelen en racen met de verschillende Velox versies. De Duitsers vinden dat racen prachtig, maar heeft dit allemaal wel enige maatschappelijke relevantie?. En daar komt de VeloTilt als mogelijkheid in de picture. Vanaf 4 min 10 komt de VeloTilt in beeld.

De film en het daaronder staande artikel met foto's is gereed en is nu te zien op onderstaande URL.

http://motherboard.vice.com/de/read/upgrade-folge-zwei--das-schnellste-fahrrad-der-welt

Lycra onder de voetengaten

De kou van vandaag dwingt me om de Quest toch maar eens winterklaar te maken.
Half versleten F-lites heb ik vorige week door nieuwe vervangen. De oude mogen komende zomer weer dienst doen. F-lites zijn iets lekgevoeliger dan Marathons, maar de lage rolweerstand, ook bij vorst loopt deze band niet zwaarder, maken dit ook in de winter mijn favoriete band. Mocht ie lek gaan, ik maak dat gemiddeld maar één tot twee keer per jaar mee, dan is de F-lite er heel makkelijk af te halen en weer te monteren.

Dan zijn de voetengaten aan de beurt. Daar komt Lycra onder. Lycra is een extreem rekbaar maar tape wil er niet goed op plakken. Vaak zie ik velomobielen waar de Lycra onder heen en weer fladdert. Met een goede kwaliteit Lycra en een goede werkwijze kun je dat fladderen prima voorkomen.

Allereerst knip ik een stuk Lycra af dat 5 cm langer en breder is dan de afmeting van de voetengaten.
Dan rek ik de Lycra in de lengte een centimeter of tien uit en plak deze met ducktape op de werkbank vast. Vervolgens breng ik vier stukken ducktape aan. Daarna wordt het geheel van de werkbank losgetrokken en omgekeerd. De voorspanning in de lycra is nu goed te zien aan de welvingen in de lycra. Nu wordt het geheel weer op spanning gebracht en opnieuw vastgeplakt. Op dezelfde plek waar de grijze ducktape aan de achterkant is geplakt breng ik eenzelfde laag aan.

Terwijl het geheel onder lichte spanning staat sla ik op een flink aantal plaatsen nieten door de ducktape en de lycra. Hiermee is de lycra blijvend aan de ducktape bevestigd. Dan knip ik de randen eraf en kan de lycra onder de fiets geplakt worden. In dit geval gebruik ik 50 mm brede gele Coroplast. Deze tape kan in het voorjaar zonder lijmresten weer verwijderd worden. Ducktape laat na een aantal maanden nare lijmresten achter. Hockeytape gaat muurvast zitten maar is ook niet zonder hardnekkige lijmresten te verwijderen.

Tenslotte kun je in één of beide voetengaten een opening knippen om je voet(en) door te steken als je wilt 'flintstonen'. Een goede kwaliteit lycra, verkrijgbaar in de webwinkel, gaat moeiteloos een winter mee. Ook 50 mm Coroplast kun je indien gewenst meebestellen.

Eerste klantervaringen nieuwe Quest XS toer/racekap

Het is algemeen bekend dat ik soms overenthousiast ben over producten die Velomobielonderdelen.nl levert. Het zijn altijd spullen die met veel ervaring en na uitgebreid onderzoek, eindeloos proberen, soms ook met de nodige mislukkingen, door grote aantallen velomobielrijders worden gewaardeerd. Er zijn producten waarvan soms honderden exemplaren werden verkocht. Denk aan de Risse dempers, de inmiddels meer dan 1000 verkochte minivizieren en last but not least de toer/race kappen.

Soms roepen kritische lezers dat ik bevooroordeeld ben. En ja, als we iets moois produceren weet ik dat wel te verwoorden. Het is algemeen bekend dat met name in racekappen land de concurrentie fel is. Harry van Sinner stelt dat 'Sinner van het begin af aan het goede concept heeft gehad'. Ik stel dat mijn kappen het beste zicht opleveren en ook nog het snelste zijn. Dat geroep van producenten voor eigen parochie mag natuurlijk met een flinke korrel zout worden genomen.

Beter is om ervaren en kritische klanten aan het woord te laten. En dan klanten die ervaring hebben met alle op de markt zijnde kappen. Zo'n klant is de Duitse velomobielrijder Tristan Willbrandt uit München.
Hij en zijn vrouw rijden met een Quest XS en hebben beiden een Sinner toer/racekap.
Tristan bestelde bij Velomobielonderdelen.nl een nieuw model toer/racekap voor zijn Quest XS in oranje.
Hij beschrijft in het Engels zijn ervaringen met de Velomobielonderdelen.nl toer/race kap voor de Quest XS. Ik laat Tristan zelf aan het woord.

Dear Wim,

The long awaited XS racecap arrived and I was very happy to see the shipping service came up with a huge paquet, wouw, yes it is real.

But, but will it nicely fit, proper function too, expectations? So I started some touring this week. Yes, Wim, you produced the best racecap I was able to try yet. That means I and my women own a Sinner tourcap, I rode the Evo K with cap and the Milan SL with cap.In the end your racecap is the best and not only in terms of function, more holistic it is the most fun and pleasure to use your racecap. Gourgeous visibility, feeling like riding outside, very precise and frictionless handling of the visor, very good optical qualities, no refraction with the visor. And much better controlled ventilation inside the Quest. Best mounting straps, nicely positioned and sturdy. Less noise inside in comparison with the Sinner and Milan product. And in colour of my velomobile and very good fit to the manhole. The whole Quest XS looks more homogenic and more serious with your racecap too. Chapeau, cool stuff. So I am really happy with it. If I will have a photo for your website I will send you.

Tristan Willbrandt, München 

Risse dempers verbeterd

De verkoop van Risse dempers is al drie jaar een groot succes. Inmiddels zijn er ruim 400 dempers verkocht. Dat betekent dat ruim een derde van alle velomobielen van Velomobiel.nl nu voorzien is van een Risse demper. Een veiliger weggedrag door een veel betere wegligging is het belangrijkste voordeel. De Risse demper is eenvoudig zelf te vervangen. Door het variëren van de luchtdruk is de velomobiel optimaal aan te passen aan de belading en het gewicht van de rijder.

Nadelen zijn er ook. De prijs van de Risse dempers is hoger dan van de standaard veerpoot. Ook is er een iets grotere kans op storingen. De lucht/olie demper is gecompliceerder dan een veerpoot met alleen een stalen veer. Het percentage dempers dat per jaar met een storing terugkomt ligt rond de vier. Onderzoek leert dat 25% van de dempers die met een storing teruggestuurd worden niks mankeert. 

Bij een storing is meestal olieverlies de oorzaak. Risse krijgt de dempers met een storing terug en heeft onderzocht wat de oorzaak van dit olieverlies is. Dit blijkt veroorzaakt te worden doordat de luchtdruk in de dempers gemiddeld veel lager is dan bij gebruik in mountainbikes. Mountainbikes gebruiken de dempers vrijwei altijd via een hefboomconstructie en bij drukken van 15 tot 25 bar. Bij die hogere druk worden de O-ringen steviger op de zittingen gedrukt en dichten dus beter af. Bij de lage drukken van 4 tot 7 bar die wij gebruiken in onze velomobielen is die afdichting dan ook minder goed.

Dat is te zien aan het meeslepen van een klein beetje olie op de bewegende zuigerbuis.

Een ander mogelijk nadeel zou zijn dat de Risse demper de oorzaak is van het breken van de kleerhanger in de fiets. Dat is echt een fabel. Ik ken enkele rijders met 3 achtereenvolgende breuken in de kleerhanger die … met de originele veerpoot rijden.

Risse was verbaasd dat 4 op de 100 dempers per jaar niet goed functioneerden. Hij maakt en verkoopt deze dempers al meer dan 20 jaar en krijgt zelf minder dan één demper per 200 per jaar terug. Mountainbikes rijden gemiddeld 1000 tot 1500 km per jaar met de eerder genoemde hogere druk. Velomobielen rijden veel meer kilometers, sommige wel 10.000 en meer km per jaar.

Samen met de lagere druk in de demper is de kans op olieverlies dan ook groter.

Risse laat me weten dat olie/lucht dempers regelmatig onderhoud nodig hebben. Demperolie loopt in kwaliteit terug en O-ringen slijten. Alle bekende fabrikanten zoals DT Swiss en Fox adviseren jaarlijks onderhoud of na 200 uur gebruik. Volgens Kevin Risse zou gebruik in een velomobiel onderhoud na iedere 2 jaar of 400 uur gebruik voldoende zijn. 400 uur gebruik betekent rond 10.000 km.

Als de demping vermindert is er weinig aan de hand. Het duurt heel lang voordat de demping zo slecht is dat de veiligheid in het geding is. De demper moet dan worden voorzien van nieuwe O-ringen en nieuwe olie. In de praktijk stuur ik gewoon een nieuwe of een door Risse van nieuwe O-ringen en olie voorziene demper toe.

Vanzelfsprekend willen we liefst helemaal geen storingen in de dempers hebben. Risse heeft de dempers nu beter aangepast aan het gebruik in onze velomobielen en schrijft me:

The two most important changes are with the inside surface finish of the shafts and with the quad seal groove diameter and the precent squeeze on the dynamic. The changes and improvements were made this past summer, and your current order of shocks does have these improvements incorporated in the parts.

Het komt erop neer dat de oppervlakken van de interne delen hoogwaardiger worden gepolijst. De diameter van de groeven waarin de O-ringen zitten wordt aangepast en de druk die deze O-ringen op de uitgaande zuigerbuis uitoefent, wordt vergroot.

De Risse Genesis en Astro 5 dempers die vanaf nu worden geleverd zijn voorzien van de verbeteringen.

---

Volgende postings:
-Klantervaringen met Quest XS kap
-Carbon stabilisatie voorste framebuis en achterbrug
-VeloTilt brede wielpoten

Mango toer/racekap

De afgelopen vier maanden zijn nieuwe toer/race kappen geïntroduceerd voor de Quest, Strada en Quest XS. Er is een jaar door ons aan gewerkt. De nieuwe serie ziet er niet alleen mooier uit maar maakt de velomobiel duidelijk sneller dan de eerste generatie kappen. De nieuwe kappen hebben dezelfde grote zichthoek zonder dode hoeken.

De laatste maanden bereikten ons nogal wat vragen van Mango rijders of zo'n mooie snelle kap ook voor de Mango beschikbaar zou komen. Met trots kan ik hier melden dat dit nu inderdaad het geval is.

De eerste kap uit de mal wordt door Jan snel voorzien van een vizier en ik kan de eerste foto's maken. Het in kleur of blanke lak spuiten en de complete afwerking met deflector, bedieningspootjes, neopreen beschermingsranden en een eventuele rand rond de liggende deksel, komt later. Piet Kunis, de eigenaar van de Super Mango, komt graag naar Enkhuizen rijden om de foto's op zijn Mango mogelijk te maken.

Piet heeft een Sinner kap, de tweede en vierde foto, die hij heeft voorzien van ruitjes bij de ronde ventilatiegaten. Als Piet zittend in de Mango de nieuwe Velomobielonderdelen.nl Mango kap opzet valt hem het uitstekende zicht op. Ook Piet vindt de nieuwe kap heel mooi passen op de Mango.

De nieuwe kap is lager dan enige andere kap in de handel. Dat kan betekenen dat ie te laag is voor sommige rijders. Geen probleem, de kap kan in iedere gewenste hoogte worden uitgevoerd. Geen 'one size fits all' maar maatwerk.
Dit geldt vanaf vandaag ook voor de kappen voor de Quest, Strada en Quest XS.
De prijs van de Mango toer/racekap is € 495,-. De eventueel verhoogde kappen hebben dezelfde prijs.

Op Ligfiets.net staat onderstaande fotobewerking van redacteur, vertaler en illustrator Theo Zweers. Mooi is te zien dat de kap van Velomobielonderdelen.nl een veel beter rondom zicht biedt in vergelijking met de Sinner kap. Vooruit en naar de zijkanten is het zicht volledig ongehinderd. Op de projectie van de beide kappen op Ligfiets.net is goed te zien dat de Velomobielonderdelen.nl kap zelfs naar achteren meer zicht biedt.

Besparen op elektriciteit

Fietsen is een prettige en duurzame manier van voortbewegen. De laatste tijd is het benodigde vermogen in Watts van verschillende velomobielen een 'topic'. Duurzaam met de fiets is mooi, duurzaamheid in huis verdient eigenlijk veel meer aandacht.

In ons huis is vrijwel alle verlichting LED verlichting. Dat heeft het stroomverbruik flink gereduceerd. Veel sluipverbruik is inmiddels ook geëlimineerd. Ons huis is uitzonderlijk goed geïsoleerd, een bittere noodzaak om met een inhoud van 1300 m3 een nog enigszins acceptabele energierekening te krijgen.

Onze stolpboerderij is voorzien van een warmtepomp. Het relatief hoge stroomverbruik kan natuurlijk moeilijk omlaag gebracht worden. De buitentemperatuur en de wind bepalen dit verbruik.
Maar is er toch niet wat te besparen? Ik ga op onderzoek uit en kom tot enkele schrikbarende conclusies.

In onze warmtepomp zitten drie circulatiepompen, één voor de bronnen, één voor de circulatie in de warmtepomp en één voor de circulatie in de vloer en lage temperatuur radiatoren boven.
Daar maar eens beginnen. Deze circulatiepomp is een Wilo pomp met een verbruik van 205 Watt. Oops, dat is me nogal Watt. Betekent per jaar, hij draait continue, een verbruik van 1800 kWu per jaar, een bedrag van € 360,-.

Een telefoontje naar Wilo is ontnuchterend. De technisch adviseur zegt dat het al enkele jaren verboden is deze pomp te produceren i.v.m. excessief verbruik. De capaciteit blijkt 10x te hoog te zijn. De Wilo man zegt dat ik 3 Hummers heb terwijl een Volkswagen Polo voldoende is.

Een pomp met de werkelijk benodigde capaciteit heeft nu een verbruik van 20 tot 30 Watt. Dan de bronnenpomp. Die is nog zwaarder en verbruikt nu 300 Watt. De pomp in de warmtepomp zelf verbruikt ook 205 Watt. Deze laatste twee pompen draaien 2200 uur per jaar.

Het stroomverbruik van deze drie pompen is maar liefst ruim 2900 kWu op jaarbasis. Met de nieuwste generatie Wilo Pico pompen zal het verbruik dalen naar 350 kWu per jaar voor alle drie pompen samen. Een besparing van 2550 kWu of € 511,-. Nu blijkt ook dat de circulatiepompen ruim 40%, het afgelopen jaar zelfs 50% van het totale verbruik van de warmtepomp bedragen.

De vraag blijft waarom ik dit als particulier zelf moet ontdekken en de oplossing aandragen. Mij dunkt dat hier voor de installatiebranche, Matthijs lees je mee, een fantastische hoeveelheid zinvol werk is te creëren.
Als er geen warmtepomp maar een gewone CV in huis staat, verbruiken de circulatiepompen tussen 80 en 100 Watt. Deze draaien gemiddeld 4000 uur per jaar. Betekent een verbruik van gemiddeld 360 kWu. Bij een elektriciteitsprijs van € 0,23 per kWu is dit een bedrag van € 83,-.
De nieuwe generatie pompen gebruikt tussen 6 en 20 Watt. Dat betekent dat de stroomkosten van de circulatiepomp in de gemiddelde woning met meer dan € 60,- per jaar kan dalen. Een nieuwe pomp kost tegen de € 200,-. Na drie jaar is de pomp betaald uit de besparing, een rendement van ruim 30%. Daarbij steekt de 1,5% die je bij de bank krijgt maar schril af.

Als je je realiseert dat het hier om miljoenen huizen gaat, Nederland telt 7.300.000 woningen, dan kunnen de besparingen astronomisch zijn. Al zou maar de helft van alle woningen de verouderde circulatiepomp vervangen, en de echt zuinige pompen zijn nog maar drie jaar beschikbaar, dan praat je over een besparing van meer dan 1,1 miljard kWu, ofwel 1.100 MegaWatt. In geld is dit € 265.000.000,-. Tweehonderdvijfenzestig miljoen euro. Het lijkt totaal onrealistisch maar het is totaal reëel.

Er is veel discussie over windmolens. Een grote 3 MW windmolen levert rond 7 miljoen kWu (7 MW)per jaar. We zouden 165 van die nuttige maar dure en lelijke molens minder nodig hebben.

Matthijs, er is nog gigantisch veel voor jullie te doen!

Nog een laatste opmerking over energiebesparing. Hoe meer energie je verbruikt, hoe duurder het zou moeten worden. Dat is evenwel niet het geval. Particulieren betalen rond 23 cent per kWu, de industrie maar 5 cent per kWu. Gebruikers die meer dan 10.000 kWu gebruiken, betalen over het verbruik boven 10.000 kWu 9 cent per kWu minder energiebelasting. Dus ook minder btw en minder andere heffingen.
Bedrijven die boven 50.000 kWu verbruiken betalen geen 15 cent energiebelasting, maar slechts 1 cent. De echt grote verbruikers betalen maar € 0,0004 per kWu energiebelasting, vrijwel niks dus.

Eigenlijk zou het precies andersom moeten zijn. Hoe meer je verbruikt, hoe hoger de belasting.
Op de huidige manier is er totaal geen prikkel om energie te besparen. Eigenlijk doen alleen particulieren werkelijk iets aan energiebesparing door de aanschaf van zonnepanelen e.d. Maar diezelfde particulier zal merken dat de overheid hem toch vanaf 2017 gaat terugpakken. Minister Kamp heeft al aangekondigd dat het salderen op de helling gaat.

VeloTilt lock werkt

Na een lange zoektocht naar de ideale lock voor de VeloTilt ziet het er eindelijk heel goed uit.
In een eerdere blogpost beschreef ik al de lange zoektocht naar de perfecte lock om de VeloTilt tijdens stilstand goed rechtop stil te laten staan.

De laatste ontwikkeling is een variant op het griplock systeem. Iedereen kent dat systeem van de lijmpistolen en lijmtangen. In de VeloTilt is het een stuk ingewikkelder. Allereerst moet het systeem naar twee kanten werken en ook nog eens op een gebogen oppervlak. Om het nog wat moeilijker te maken mogen de onderdelen van het systeem elkaar niet raken tijdens het rijden.

De eerste versies leken het goed te doen. Al gauw bleek dat de fiets steeds naar rechts viel terwijl de VeloTilt naar links muurvast bleef staan. De bogen van de eerste versies waren met de hand afgerond. Al zit er op de boog maar een fractie van een millimeter verschil tussen links en rechts, dan wordt het blokkeerplaatje scheef getrokken en verloopt de blokkering niet goed. Met een speciale frees is de huidige versie afgerond. 

Nadat de nieuwste variant is ingebouwd lopen we direct weer tegen een teleurstelling op. De blokkering doet het nog steeds niet goed. Al gauw blijkt dat het systeem bij belasting van de stoel net tegen de lock aanloopt. Nadat dit verholpen is doet de lock het nu naar beiden zijden perfect. Hoe hard er ook aan de fiets wordt getrokken, de lock geeft geen krimp.
Een compliment aan het team is hier volmondig op zijn plaats. Na iedere tegenslag zijn ze enthousiast met een schone lei opnieuw begonnen.

Nu de lockproblemen opgelost zijn kunnen we de andere zaken aanpakken. We hebben ervaren dat de wielarmen weerstand ondervinden in de zogenaamde drooglooplagers. Dit zijn glijlagers waar de wielarmen om scharnieren. Deze drooglooplagers hebben last van ‘kleef’ die enige losbreekweerstand oplevert. Elke weerstand in het tilting systeem is voelbaar tijdens het rijden.
We gaan nu de drooglooplagers vervangen door grote kogellagers.

Als laatste beginnen we met het maken van een toerkap met afneembare racekap. Testrijden met de fiets op een afgesloten baan gaat uitstekend met de racekap. Voor het rijden op de openbare weg is deze kap minder geschikt.

http://www.bicyclerollingresistance.com

Een Australische lezer van mijn blog maakte me attent op de site bicyclerollingresistance.com.
Deze site is in het Engels en test voornamelijk banden voor racefietsen en mountainbikes.
Ik kende deze site nog niet en mijn Australische lezer schreef me dat de site door een Nederlander wordt gemaakt. Natuurlijk daar een mailtje aan gewijd. En jawel, de maker is Jarno Bierman uit Breda.

Jarno beschikt over een rollenbank die hij heeft voorzien van een traanplaat oppervlak om een normaal wegdek te simuleren. Ik ben geen voorstander van rollenbanken omdat ze meestal een spiegelglad oppervlak hebben en bij kleine afmetingen een ronder indrukkingsvlak maken dan in werkelijkheid op de weg gebeurt. De manier waarop Jarno het doet, zeker in combinatie met de ruwere structuur van zijn drumoppervlak, is in elk geval beter dan de gladde trommels van de grote bandenmerken.

Er staan een aantal interessante onderzoeken op de site. Jarno heeft onderzocht hoeveel de rolweerstand toeneemt bij gebruik van anti-lek vloeistoffen. Ook heeft ie vastgesteld dat deze anti-lekvloeistoffen eigenlijk alleen goed werken bij tubeless banden. Zit de antilek vloeistof in een gewone binnenband dan blijft deze binnenband vaak toch lekken en verdwijnt de lucht langs de velgrand en de ventielopening. Precies dat heb ik enkele keren in de praktijk gezien. Pas bij relatief lage druk dicht de antilek vloeistof nog redelijk. Pomp je de band weer tot zijn normale druk op, dan lekt ie vaak alsnog weer. Feit is dat je zonder band wisselen nog wel thuis komt en dat is zeker een voordeel.

Een ander interessant artikel is het effect van latex binnenbanden in vergelijking met tubeless banden.
Jarno ontdekt hier dat het voordeel van tubeless banden vooral groot is bij relatief lage druk. Bij hogere drukken, drukken waar wij velomobielen mee rijden, is er vrijwel geen verschil tussen een tubeless band en een band met een latex binnenband.

Ik zou zeggen, breng zijn site eens een bezoek, meer dan de moeite waard.

In de komende dagen postings over:
-Mango tourkap en Mango racekap
-Alle kappen van superrace tot toerhoogte bestelbaar
-VeloTilt lock werkt

Hoe snel is een Quest in vergelijking met een DF XL en een Milan SL MK2?

Op het Duitse Velomobilforum is een verslag te vinden van vergelijkende tests van een DF XL, de groene van Ymte, en een Milan SL MK2. De beide fietsen zijn getest door Daniel Fenn en Hajo Eckstein op een ruim 16 km lange weg zonder scherpe bochten. De metingen zijn gemiddeld uit de heen- en terugweg. De temperatuur was 17 graden C en er was - tussen de bomen - weinig wind. De beide fietsen waren voorzien van een racekap en hadden óf Ultremo ZX óf Schwalbe One banden omgelegd. Beide fietsen waren voorzien van een SRM vermogenmeter.
De resultaten waren als volgt.

Milan SL MK 2
151 watt, 40,17 km per uur
200 watt, 46,91 km per uur
274 watt, 58,14 km per uur

DF Xl groen
141 watt, 40,31 km per uur
187 watt, 47,26 km per uur
267 watt, 58,11 km per uur

Bij het bekijken van deze gegevens dwalen mijn gedachten af naar de snelheden die ik al jarenlang met de SRM meter in mijn Quest meet. Ik kan de resultaten van Daniel en Hajo mooi vergelijken met de resultaten van mijn Quest. En wat blijkt? De Quest lijkt toch duidelijk sneller dan de DF XL en Milan SL MK2. Het beste is dat te zien aan mijn uursrace op de RDW baan in 2013. Mijn gemiddelde vermogen bedroeg toen 207 Watt. Mijn gemiddelde uursnelheid, dus inclusief van 0 km/u op gang komen, bedroeg 58,3 km/u. Dat betekent dat ik met mijn Quest 60 Watt minder vermogen nodig had om 0,2 km/u sneller te rijden dan de DF XL. De Milan heeft zelfs 67 Watt meer nodig om nog een fractie langzamer te rijden dan ik. Mijn Quest was voorzien van wielstroomlijnkappen, Michelin banden en het prototype van de nieuwe toer/racekap.

Ik begrijp uit de tekst op Velomobilforum dat de DF XL achter 2 mm hoogteslag had. Ook was de racekap niet optimaal. Dat zijn de gebruikelijke perikelen van Daniel Fenn :)

Bekijk ik evenwel de SRM resultaten van mijn vele trainingsritten, mijn fiets is dan volledig beladen, twee ongestroomlijnde spiegels en alleen voorzien van een racekap en F-Lite banden, dan rijdt de DF XL bij 187 Watt 47,26 km/u. Bij datzelfde vermogen rij ik gemiddeld dezelfde snelheden als de DF XL, soms zelfs duidelijk sneller.

Dan de hogere snelheden. Tijdens de tijdrit op Texel in 2013 reed ik met heel weinig wind een tijd lang met een vermogen van 244 Watt. Mijn snelheid was op dat moment continue 65 km/u. Ik begrijp dan ook niet dat een DF XL 267 Watt nodig heeft om 58,11 km/u te rijden. Het viel me na de uursrace tijdens CycleVision 2013 wel op dat ik verschillende sterke Duitse rijders in hun Milans achter me wist te houden. Nu begint me te dagen waarom.

Bij alle vergelijkingen moet duidelijk zijn dat mijn Quest wel een carbon versie is, maar alle versterkingen die Velomobiel.nl de laatste jaren heeft aangebracht, ontbreken. Ik heb geen ingelamineerde ronde versterkingsboog rond de achterbrug. Ook heb ik niet de verstijvingen aan de voorste aluminium framebuis. Tenslotte heb ik ook de carbon achterbrug niet. Ook rij ik met een 61-11 tandwielset. Zou ik bijv. een 78 tands voorblad kiezen, dan kan ik achter met een 14 tands tandwiel rijden. Dat verbetert de aandrijfefficiency en dus het vermogen met maar liefst 4 %. De dagelijkse bruikbaarheid vermindert daardoor natuurlijk aanzienlijk en daarom doe ik het niet.
Zou ik het echt willen, dan kan mijn Quest dus nog duidelijk sneller worden.

Alles overziende lijkt het er op dat de DF XL en Milan bij weinig vermogen relatief iets sneller zijn dan de Quest. Naarmate de snelheid toeneemt komt er een punt dat de DF XL en de Milan hun meerdere moeten erkennen in de Quest. Dat is naar mijn mening zeker bij echt hoge snelheden het geval. Tijdens de tijdrit op Texel in 2013 rij ik met 244 Watt 65 km/u, terwijl de DF XL voor ruim 58 km/u al 267 Watt nodig heeft. Natuurlijk zijn de omstandigheden niet gelijk, maar de verschillen in het voordeel van de Quest zijn op hoge snelheden wel erg groot.

Blijft bij mij de vraag waarom er zoveel Quest rijders overstappen in een DF of DF XL? In elk geval is de instap van de DF en DF XL moeilijker. Het rijcomfort is veel spartaanser omdat er geen brede banden mogelijk zijn.
De bagageruimte is beperkter en je mag er niet mee op de rijbaan rijden. Uiteraard is de draaicirkel kleiner en de stabiliteit wat groter. Dat zijn volgens mij niet de belangrijkste argumenten om een DF of DF XL te kiezen.
Blijft het uiterlijk van de DF. De DF ziet er gelikt uit en is zonder meer mooi gemaakt.

Ik blijf benieuwd waarom zoveel rijders de voorkeur aan een DF (XL) geven. Ik wacht de reacties graag af.

NB. Het is uitdrukkelijk niet mijn bedoeling om de DF (XL) in een kwaad daglicht te zetten. Het kan evenwel geen kwaad om de vele luide aanprijzingen van mijn beste vriend Daniel Fenn (DanielDüsentrieb op het forum) in een wat reëler perspectief te plaatsen.
Mochten er in mijn gegevens fouten of anderszins onjuiste conclusies staan, dan ben ik graag bereid om dat direct te corrigeren.

Foto Milan: http://www.cyclesjv.com/

Velomobielen in mooie grafiek

Een tijdje geleden werd mij gevraagd of ik wilde meewerken aan een te maken infographic van velomobielen uit heden en verleden. Uiteraard heb ik dat gedaan. Het resultaat is heel fraai geworden.
De grafieken zijn gemaakt door de Deense site http://www.cykelvalg.dk/kabinecykler/
Naast de 30 mooie afbeeldingen zijn ook draaicirkels en snelheidsvergelijkingen opgenomen.