Afgelopen woensdag zou ik een eerste proefrit(je) met de VeloTilt maken. Een tikje verdrietig mailtje van Piet maakt duidelijk dat dit niet door kan gaan. Bij het belasten van de achterste wielophanging blijkt de fiets mooi in te veren, maar niet meer uit. De aluminum koppeling van de wielarmen met de doorgaande as in de fiets blijkt te vervormen. Piet en Bram bedenken een oplossing met een bottombracket en een crank. Dit is een betaalbare en makkelijk te implementeren wijziging.
Vanmorgen blijkt dat we waarschijnlijk te vroeg gejuicht hebben. Jeroen heeft in Ansys berekeningen gemaakt van de statische belasting en ook de crank zal onder de belasting in de VeloTilt sneuvelen.
Het voorstel van Jeroen is nu om de asuiteinden te voorzien van 6 in elkaar grijpende nokken. Hiermee worden de krachten uitstekend verdeeld en kan de maximale belasting van het materiaal tot 1/4 van de rekgrens worden beperkt.
Inmiddels zijn de wielkasten gefreesd, bekleed met glasvezel en epoxy en volkomen glad gepolijst. Hier kunnen direct de mallen van gemaakt worden. De vorm is prachtig, min of meer vlak aan de binnenzijde, mooi gebogen aan de buitenkant. 
Ook de mallen voor het luchtkanaal zijn klaar om de lucht van de inlaat in de neus naar het bovenlichaam van de berijder te geleiden. Tegelijkertijd wordt er gewerkt aan de mallen voor het omkasten van het voorwiel. We willen graag dat er geen water of zand in de fiets komt. De schijfrem zal nu niet samen met het wiel in regen en zand werken, maar binnen in de fiets komen. Mocht er hinder ontstaan door remstof dan kan er alsnog een kapje overheen gezet worden.
Naar huis rijdend zie ik in de Beemster noodweer aankomen. De iPhone 5s even gepakt en door de ruit een plaatje geschoten. Mooi plaatje :)
