Serieuze zaak, trombose

Ik heb al een aantal weken last van een vreemd soort spierpijn, eigenlijk meer kramp in mijn rechterbeen. Het fietsen gaat ook moeizamer. Dat wijt ik aan de lagere temperaturen en aan het lagere aantal kilometers dan vroeger.
Tegen Piet Kunis, hij kwam op de koffie en om GoCycle banden te halen, vertel ik dat ik momenteel genoegen neem met snelheden van 32 tot 37 km per uur. Ik zei er natuurlijk niet bij dat ik daar toch wel mijn best voor deed.

Afgelopen donderdag fiets ik met de Quest naar MacRepair in de Amsterdamse Jordaan. Mijn tien jaar oude Apple MacBook Pro 17, ik kan daar maar geen afscheid van nemen, blijkt niet overweg te kunnen met een goedkope Chinese accu. Na 4 laadcycli geeft deze accu de geest, fake rotzooi dus. Zowel op de heen- als terugweg gaat het fietsen tamelijk moeizaam en ik vraag me af waaraan het ligt. De banden zijn op spanning en het is met 8 graden ook niet erg koud. Wel regent het zo nu en dan. Ik kom er even niet uit.

Als ik thuis kom en me omkleed ziet mijn vrouw Marian dat mijn rechter kuit een stuk dikker is dan de linker kuit. Ook is de rechter kuit roder en glimt meer dan de linker kuit. Marian weet, als voormalig assistente van een longarts dat dit duidt op trombose. En daar ben ik helaas ook mee bekend. Vijftien jaar geleden viel ik met mijn Hurricane ligfiets en kwam, met het stuur ik mijn buik, tegen een dikke meidoorn tot stilstand. Een enorme bloeduitstorting was het gevolg.

Een week na de val met de Hurricane, ik zou net naar bed gaan, overviel me een vreselijke pijn in de borst. Ik riep Marian die al boven was. Dat was ongeveer het laatste waarvan ik me bewust was. Ik raakte buiten kennis en kwam weer bij toen er ambulance broeders en politiemensen om me heen stonden. Hartslag 29 slagen per minuut en ik was heel erg benauwd. In het ziekenhuis, daar was ik heel snel, bleek dat een dubbele longembolie me bijna fataal was geworden.

Overleg vrijdagavond met de huisartsenpost in het Rode Kruis ziekenhuis in Beverwijk maakt me duidelijk dat wachten op mijn eigen huisarts maandagmorgen weer dezelfde gevolgen kan hebben als vijftien jaar geleden. Meteen naar het ziekenhuis waar bloedonderzoek wijst op een groot risico op trombose. Ook blijkt mijn kuit 6 cm in diameter groter te zijn dan de linker.
De volgende ochtend ziet de radioloog, ik mag meekijken, binnen een minuut dat de hoofdader in mijn rechterlies dicht zit, trombose. Oops da's geen lekkere.

Meteen aan de bloedverdunner Apixaban en een wel heel stevige drukkous om mijn onderbeen.
En zo ben je patiënt met beperkingen en verplichtingen waar ik rekening mee moet houden.

Inmiddels is ook duidelijk waar de gemene pijn in mijn linker oogkas vandaan kwam, toch een embolie. Deze pijn die met 3 paracetamol niet te bestrijden viel, kwam op in precies dezelfde periode als waarin mijn kuit problemen begon op te leveren.
De pijn in mijn oogkas verdwijnt met de bloedverdunners ook weer in precies dezelfde mate als de druk/pijn in mijn onderbeen.
Zo komt het wel erg dichtbij, het geeft een gevoel alsof ik door het oog van de naald ben gekropen.

Lexan windgeleiders

Voetengaten voorzien van Lexan windgeleiders

Er zijn meerdere manieren om in de winter de koude wind uit de voetengaten te houden. Daarvoor is in de webwinkel Lycra te koop. Ook siliconenrubber doet het prima. Met al die vormen van afdichting van de voetengaten wordt het soms wel vochtig en klam in de fiets. Ik rij nu drie jaar, zomer en winter, met speciaal gevormde Lexan windgeleiders aan de voorkant van de voetengaten. Deze geleiders zijn licht en onverwoestbaar, ze overleven vele harde aanrakingen met stenen drempels moeiteloos. Je plakt ze met 5 cm brede PVC tape in een minuut om je voetengaten, heerlijk. Voordeel is ook dat je zonder probleem achteruit kunt flintstonen.

De windgeleiders houden tussen 80 en 90% van de wind uit de voetengaten. Dat levert wat meer snelheid op en vooral nog enige luchttoevoer. Samen met de goede luchtafvoer aan de achterzijde van de racekap, wordt de vochtige warme lucht afgevoerd. Dat is heel comfortabel en voorkomt ook effectief dat vizieren van racekappen aan de binnenzijde beslaan.

Bestel gelijk ook een rol 50 mm brede PVC tape mee. Deze PVC tape laat bij verwijderen geen lijmresten achter zoals bij ducttape. Kan met briefpost worden verzonden.
De Lexan windgeleiders kosten € 22,95 per set van 2 en kun je hier bestellen.

Wijnandt de Vries overleden

Op 24 november is onze fietsvriend Wijnandt de Vries overleden.
Op zijn blog verhaalde Wijnandt regelmatig over zijn strijd tegen prostaatkanker. Die moedige strijd heeft hij nu definitief verloren.

Zes weken geleden ontving ik - in een al onvast handschrift - het laatste briefje van Wijnandt.

Ik zal hem blijven herinneren als een uiterst sympathieke man die altijd lichtpuntjes bleef zien terwijl de werkelijke situatie heel zorgelijk was.

Op zijn overlijdensbericht staat de tekst:

Herinner mij niet in sombere dagen

Herinner mij in de stralende zon,

hoe ik was toen ik nog alles kon.

Ik wens Willy sterkte met dit grote verlies.

Wijnandt wordt vrijdag 30 november om 11.00 uur gecremeerd in uitvaartcentrum Oost-Groningen, Acacialaan 61 te Winschoten.

Veilig de winter door I

We hebben een warme zomer achter de rug. Daar is met een flinke dreun een einde aan gekomen. De temperaturen gaan overdag al weer naar enkele graden boven nul en 's nachts wil het al weer licht vriezen

Ik wil het even hebben over de winter. Hoe bereid je je voor op een veilig en comfortabel winterseizoen? Ik wil een aantal belangrijke onderdelen belichten die voor een veilig en comfortabel winterseizoen van groot belang zijn.

De onderdelen die daarvoor van belang zijn:

-Risse achterdemper

-GoCycle banden

-Race/toer kap

-Stormstrips

-Lexan windgeleiders bij voetengaten. Introductie van dit nieuwe product.

Van ieder van de bovengenoemde onderdelen zal ik een aparte blogpost maken.
Maar als teaser alvast een foto van de nieuwe Lexan windgeleiders. Ik rij hier nu drie winters mee en de praktijk leert dat zo'n 90% van de koude wind wordt afgeleid. Als bonus wordt de fiets er ook wat sneller door.

De Lexan windgeleiders staan inmiddels in de webwinkel.

Stangkop

Raar woord eigenlijk, stangkop. En veel velomobilisten zullen niet weten dat zij er twee van in hun fiets hebben. Een stangkop verbindt de beide einden van de schokbreker aan de fiets. Dit onderdeel is vrijwel altijd gemaakt van ABS, een veredelde plastic soort.

De 8 mm schroefdraad in de stangkop is gevoelig voor slijtage. Bij het indraaien van de schokbreker in de onderste stangkop kan het gebeuren dat je dat niet recht doet. Dan verniel je de draad en zit de schokbreker niet goed vast.

Van de stangkop is nu ook een degelijke metalen versie te koop. Met 47 gram wel iets zwaarder dan het plastic exemplaar. En niet duurder. De metalen versie heeft een bronzen lager dat geen smering nodig heeft.

Velomobielonderdelen heeft nu enkele keren een vraag gehad om een betere stangkop. Daarom maar een partij ingekocht, dan blijft de prijs binnen de perken.

Vanaf nu te koop in de webwinkel voor € 8,95 per stuk. Wil je deze degelijke stangkop aan beide kanten monteren, dan krijg je extra korting en kosten de twee samen € 14,95.

Deze stangkoppen zijn te gebruiken op de Strada en alle Quest modellen met uitzondering van de 3 x 20" Quest. Ook op de Mango past het niet.

Wil je één bestellen, klik dan hier:
https://www.velomobielonderdelen.nl/product/2039346/stangkop-metaal

Wil je er twee bestellen, klik dan hier: https://www.velomobielonderdelen.nl/product/2039347/stangkop-metaal-set-van-2-stuks

Pedaalsleutel, goedkoop is duurkoop

Naast de Quest zijn er in huize Schermer nog meer fietsen. Behalve een Giant Halfway vouwfiets zijn er een Gazelle Speed Pedelec en recent een Van Raam Balance voor mijn vrouw. De Van Raam, met starthulp, wordt de opvolger van de Gazelle Balance. In de Quest heb ik nog steeds de helaas niet meer verkrijgbare Bebop pedalen. Om wat extra ruimte voor mijn rechterkuit te krijgen om langs de carbon kettingafscherming te bewegen, zit daar een zogenaamde kneesaver. Dit is een RVS verlengstukje van enkele centimeters. Die kneesavers komen ook op de Van Raam Balance als aanpassing voor mijn vrouw. De Gazelle Balance, nu op Marktplaats.nl, moet dus ontdaan worden van de kneesavers.

De kneesavers moeten met een sleutel 18 worden aan- en losgedraaid, normale pedalen met 15 mm. Pedalen willen soms muurvast zitten. Zo ook de kneesavers aan de Gazelle Balance. Nou heb ik wel een steeksleutel 18, maar hoe hard ik er ook trek, ik krijg ze niet los. Mijn fraaie originele Bahco wil ik er ook niet aan opofferen. Laten schrikken door erop te tikken met een hamer lukt ook niet.
Uiteraard weet ik dat het rechterpedaal linksom moet worden losgedraaid, het linkerpedaal rechtsom.

Pedaalsleutels zijn voor weinig geld te koop. Deze 15 mm sleutels zijn meestal uit staalplaat gestanst maar sneuvelen vaak al bij de eerste poging om een pedaal los te draaien.

Maar hoe krijg ik nou die kneesavers los? Een gewone steeksleutel heeft bekken aan twee kanten. Het is moeilijk om daar een pijp over te schuiven voor meer hefboomwerking. Het juiste werktuig heet machinesteeksleutel. Deze steeksleutels hebben maar aan één kant een bek en een vrij lange greep.
Ze zijn volgens DIN norm 894 gesmeed en kunnen de krachten die nodig zijn om pedalen los te draaien prima aan. Door de rechte greep kun je er makkelijk een pijp over heen schuiven om door de hefboom voldoende kracht uit te oefenen.

De machinesteeksleutels ogen wat iel maar zijn oersterk. Komt mede door de nogal zware kwaliteit van de chroom steeksleutel op de foto. Meestal gaan pedalen en verbreders steeds vaster zitten. In mijn Quest gaat het precies andersom, ze lopen soms los. Dan is het prettig om de twee machinesteeksleutels mee te hebben. De beide sleutels samen wegen 114 gram, de twee normale steeksleutels wegen samen 270 gram.

Hoewel goedkoop meestal duurkoop is, kosten deze machinesteeksleutels minder dan 2 euro. Ik bestel zowel een 15 als een 18 mm.
Het klusje is nu zo geklaard.

34 graden hitte en rijden met racekap naar Jan Geel

Vandaag, donderdag 26 juli, wordt één van de heetste dagen van het jaar. En wat gaat Wim doen?
80 km fietsen in de Quest ... met racekap. Gekkenwerk? Nou dat valt erg mee.

In ons huis wordt het nooit warmer dan 24 tot 25 graden C. De warmtepomp stuurt koud water door de vloerverwarming en dat is heerlijk. Eerst een paar klusjes aan de Quest doen. Ook de garage is heerlijk koel, daar doet dezelfde koeling zijn werk.

Ik hoor al een tijdje toenemend lawaai onder mijn stoel. Daar zit maar één verdacht onderdeel, het kettingtandwiel. Als ik de twee boutjes van de deelbare ashouder los draai is direct duidelijk wat er aan de hand is. De metalen tandkrans zit niet meer vast in het kunststof van het tandwiel. Oudere versies van het Alligt kettingtandwiel hebben soms onvoldoende houvast voor het metalen tandkransje. De huidige kettingtandwielen zijn robuuster en komt dit euvel niet meer voor.

Ik heb een flink aantal meer of minder gebruikte kettingtandwielen in een doos. Daar zit een vrijwel nieuwe tussen met de goede SKF E2 lagers. Die zit er in een minuut in en ik rij even ter controle. Tik, tik, tik, tik is het enige dat ik hoor. En dan herinner me dat een klant dit tandwiel eerder terug stuurde.

Ik vervang ook dit defecte exemplaar door een versie met kunststof tanden en goedkope Chinese lagertjes. Man, wat een rust. Werkelijk totaal stil, een verademing. Natuurlijk zal me dit 0,1 km per uur snelheid kosten, maar ik rij geen wedstrijden meer.

Ik heb al een tijdje last van een pijnlijke onderarm op de plek waar de armsteun zit. Als ik het steuntje eraf haal blijkt dat het schuimrubber tegen de binnenkant van de fiets heel ruw en scherp te zijn geworden. Een stukje fleece en een paar druppeltjes secondelijm brengen het comfort weer terug. Let wel goed op als je het zelf een keer doet. Secondelijm reageert op schuimrubber met een enorme warmteontwikkeling. Het fleece doekje dus niet met de onbeschermde hand aandrukken.

Om 14.00 uur, de thermometer geeft 34 graden Celsius aan, ga ik op weg naar Oostwoud. Jan Geel is vandaag uit het ziekenhuis gekomen en hij vindt het leuk als ik even langskom. De racekap gaat er natuurlijk op, ik rij namelijk al vele jaren nooit meer zonder. Als ik stil sta wordt het gauw heel heet in de fiets. Dan leg ik de kap op de neus. Zo gauw ik rij de kap erop en dat gaat perfect. Het vizier 8 cm open zorgt voor een continue sterke luchtstroom in mijn gezicht. Ook het Nacaduct doet prima zijn werk, de lucht op hals en borst richten. Ik blijf zelf geheel uit de zon en dat is heel comfortabel. Ik neem me voor om niet te hard te rijden. Tegen wind is 35 km/u een prima snelheid.

Als ik na ruim een uur bij Jan Geel in Oostwoud arriveer ben ik nauwelijks bezweet en ik hoef mijn reserve fietsshirt dan ook niet aan. Jan is zoals bekend hard aangereden door een taxibusje. Daarbij is nogal wat schade aangericht aan zijn lijf. Daaronder ook een gebroken sleutelbeen. De artsen dachten dat het wel zelf zou helen, maar dat blijkt niet te lukken. Jan moest dus alsnog het ziekenhuis in om het sleutelbeen met een plaatje echt vast te zetten.

Jan laat me zijn nieuwe groene Quest zien, een echt mooie fiets van een jaar jong. Helaas duurt het nog wel een paar weken voor hij de fiets in gebruik kan nemen.

Na een paar koppen koffie klim ik weer in de Quest en rij met de wind deels achter huiswaarts. Om dezelfde mate van koeling te krijgen moet de snelheid wat hoger zijn. Geen probleem, met 38 tot 42 km/u rij ik zonder veel moeite naar De Woude. Daar is het inmiddels 35 graden Celsius. Al met al uitstekend te doen. De meer dan 10 graden lagere temperatuur in huis is wel een forse overgang. Maar ... wel heel prettig.

Pikuponcho No torq FWD Piet Kunis

Piet Kunis is, naast Bram Smit, één van de creatieve technici van het VeloTilt project. Nu de VeloTilt min of meer uit ontwikkeld is en er een commerciële introductie wordt onderzocht, is Piet niet stil gaan zitten.

Piet wilde al heel lang een gestroomlijnde tweewieler maken met voorwielaandrijving. Maar dan wel met een voorwielaandrijving waarbij de gebruikelijke torsiekrachten in het stuur door de aandrijving, volledig zullen ontbreken. De fiets is vervaardigd van carbon. Heel knap hoe dit allemaal gemaakt is. Natuurlijk is Jan Reus, een ander lid van het VeloTilt team, nooit ver weg om wat advies te geven.

De torsiekrachten zijn door Piet geëlimineerd door het balhoofd onder een hoek te plaatsen. Dit resulteert in een volkomen neutraal stuurgedrag waarbij de fiets zonder handen aan het stuur tijdens het trappen volledig rechtuit doorrijdt.

Ik zal een aantal foto's maken van de nieuwe boreling van Piet. CycleVision is daar natuurlijk een mooie plek voor. Piet gaat aan de 1-uurs race meedoen en daarvóór is alle tijd om de fiets te fotograferen.

Deze foto toont het dashboard met twee spiegels en de snelheidsmeter. Mooi is de welving in de neus te zien die het zicht vooruit sterk verbetert.

Tijdens de race gaat Piet voortvarend van start. De snelheid in het begin is met 42 tot 43 km per uur nogal hoog. Piet is ruim in de 70 jaar en dat zijn geen snelheden voor een bejaarde.

Na tien minuten stabiliseert de snelheid op 41 km/u en dat houdt Piet tot het eind vol. Dit is een heel mooie snelheid die rond 6 km per uur hoger ligt dan zonder stroomlijn.

In strijklicht is te zien dat de afwerking nog wat strakker kan. Dat kan altijd nog, eerst maar eens rijden zegt Piet. 

Al met al is het een zeer geslaagd project. Zeer tevredenstellend ook als je weet dat ieder onderdeel zelf is bedacht en vervaardigd. Chapeau Piet!

Ongeval Jan Geel

Na het mooie Grenslandtreffen in Zuid-Limburg rijden Jan, George, Arnold, Cees en Matthijs weer naar het noorden. De tent is nat en dan is het niet aantrekkelijk deze nog een keer op te zetten. In één lange ruk naar huis dus. Dat gaat prima tot ... Jan op de Keern in Hoorn, nog maar een tiental kilometers van huis, bij het oversteken wordt aangereden door een 50 km/u rijdend taxibusje.

Jan kan zich van het hele voorval niks meer herinneren. Hij vliegt meer dan 10 meter door de lucht en smakt met de Quest weer op het wegdek. De Quest zit in stukken om Jan heen en de politie knipt hem uit de restanten van de juist geheel gerestaureerde carbon Quest. Een berichtje van het NHD laat de Quest na de botsing zien.

Ik ga dinsdagmorgen met de Quest op pad naar het Westfries Gasthuis waar Jan op de vijfde verdieping op de afdeling Chirurgie is opgenomen. Een mooi ritje van ongeveer 30 km enkele reis met prachtig weer. Als ik de Quest voor de hoofdingang parkeer, zoek de fiets op het bovenstaande plaatje, heeft Jan me al in de gaten. Door mijn donkere racekap weet ie al dat ik het ben.

Jan is inmiddels van IC en ligt er prima bij, gegeven de omstandigheden. Hij heeft een los gescheurde long, zijn lever is gescheurd, zijn sleutelbeen is gebroken en alle ribben zijn gebroken. Sommige ribben zelfs op meerdere plaatsen. Ook zijn schouderblad is niet helemaal kosjer. De bloeduitstortingen zijn natuurlijk talloos. Hij kan zijn beide benen al weer optrekken, de door Jan versterkte Quest, en vooral de racekap, hebben hem voor fataal letsel behoed. 

Jan heeft, met dank aan de pijnbestrijding, de gebruikelijke praatjes. Hij gaat met de verpleegster in discussie over het verlagen van de pijnbestrijding en beperking van de toediening van zuurstof. Al met al is Jan er, met dank aan zijn uitstekende conditie en lage lichaamsgewicht, zeer goed vanaf gekomen. Menig 77-jarige zou zo'n klap waarschijnlijk niet overleven.

Een verpleegster vraagt of Jan één of twee boterhammen wil voor het middageten. Jan wil er wel drie. Het komt dus wel weer goed met Jan.

Met de Quest komt het niet meer goed, die kan de schrootbak in. Heeft iemand nog een goede carbon Quest staan die toe is aan een nieuwe baas, denk dan aan Jan Geel. Want één ding staat vast, Jan blijft fietsen.

Van harte beterschap Jan.

Giyo demperpompje

Het is heel belangrijk om de Risse demper op de juiste druk te hebben en te houden. Dat gaat niet met een gewone pomp, zo gauw je deze van het ventiel haalt, is de druk in de kleine luchtkamer van de demper weer grotendeels weg. Dat levert schade aan de demper op en het rijdt ook niet prettig.

Er zijn verschillende demperpompjes die in principe geschikt zijn. Kenmerk zal altijd moeten zijn dat de druk in de demper niet vermindert als het pompje wordt losgeschroefd. Veelal gebeurt dit met een systeem van twee ringen die achtereenvolgens moeten worden vastgedraaid en weer losgedraaid.

Er zijn evenwel pompjes die veel makkelijker werken. Dit zijn pompjes die je er op schroeft en daarna een hendeltje overhaalt waarmee het pennetje in het ventiel wordt ingedrukt. Zulke pompjes zijn er onder de merknaam Magura. Daarmee pompte ik al talloze dempers op tijdens service en uiteraard in mijn eigen Quest. De demper kan gewoon in de fiets worden opgepompt. Hoewel de Risse dempers meestal tussen 4 en 6 bar druk nodig hebben, kan het Giyo pompje tot 20 bar druk leveren.

Magura pompjes zijn met 45 euro best prijzig. Maar maakt Magura die pompjes wel zelf? Nou nee, het zijn pompjes van Giyo die in een iets andere kleur onder de merknaam Magura worden verkocht.
Waarom een duur Magura pompje kopen als het origineel een stuk voordeliger is.

Velomobielonderdelen.nl heeft een aantal pompjes van Giyo ingekocht en deze staan vanaf nu voor € 34,95 op de website. De directe link is deze.

Let wel, Giyo levert hetzelfde pompje ook zonder hendelsysteem.

Stormstrips ... op het dak van het huis

Tijdens de laatste storm op 18 januari 2018 liep het dak van Woude 6 enige schade op. Een nokvorst op de zuidwestelijke hoek van de stolp werd eraf gerukt en de erachter gelegen pannen raakten deels los.

Dit is een steeds terugkerend fenomeen. Bij stormachtige wind boven Bft 7 ontstaat er tussen het dak van het huis en de garage eerst een opstuwing en voorbij de nokvorsten van het huis een vacuum. Dit maakt een oordeels lawaai doordat de pannen continue een stukje opgetild worden en weer neervallen.

Velomobielen kunnen bij harde wind omslaan. Deels doordat de wind tegen de zijkant duwt, maar vooral doordat aan de lijzijde van de fiets een vacuum ontstaat. Die twee krachten, zeilboten ontlenen daar hun voortstuwing aan, werken samen om al vanaf Bft 6 gevaar op te leveren voor omslaan.

Voor deze fietsen heeft Velomobielonderdelen.nl een oplossing bedacht. Dit zijn driehoekige soepele kunststof profielen die in de lengterichting bovenop de fiets en de racekap worden geplakt. Hiermee kan de fiets 1,5 tot 2 Bft meer windsterkte veilig doorstaan dan zonder stormstrips.

Wat voor velomobielen opgaat zal vrijwel zeker ook gelden voor andere ronde vormen die aan de achterzijde een vacuum creëren. Daarom bedenk ik een systeem dat de wind van de nokvorst zal liften en dus niet langer een vacuum kan maken aan de achterkant. Van een gewone baksteen kunnen twee strips worden gemaakt. Een voorbeeld teken ik op een steen en Robbert Spil, de uitvoerder tijdens de bouw van ons huis, maakt de strips.

Er zijn er 8 nodig om het onderste deel van het dak te beschermen. Met twee-componenten betonlijm plakt Robbert de strips op de onderste 8 nokvorsten. 

Tenslotte spuit Robbert aan de bovenzijde een extra hoeveelheid lijm om te voorkomen dat er water inkomt. Laat het nu maar stormen, ik ben benieuwd.

Te breed landbouwvoertuig .... een gevaar 2

Vandaag rij ik weer mijn trainingsrondje en kom weer langs de plek van de situatie met het brede landbouwvoertuig. Ik heb een meetlint mee en meet ter plekke de weg op.

Die blijkt precies 5 meter breed te zijn. De gemarkeerde fietsstrook rechts is 85 cm breed. Het landbouwvoertuig rijdt naar schatting zo'n 65 cm van de witte streep af. Het landbouwvoertuig is dus inderdaad zoals Jan Bens stelt in zijn opmerking 3.50 meter breed.

Maar mag dit extreem brede voertuig daar zo rijden? Het antwoord is een volmondig nee.

Voertuigeisen

Het landbouwvoertuig mist de verplichte rood-witte diagonaal gestreepte waarschuwingsborden. Ook het verplichte oranje zwart bord met opschrift 'Uitzonderlijk vervoer' ontbreekt. Tenslotte branden de verplichte koplampen niet.

Waarschuwingsvoertuig

Een waarschuwingsvoertuig is verplicht bij uitzonderlijke voertuigen. Dit voertuig dient vóór het uitzonderlijke voertuig te rijden en niet zoals hier erachter. Het waarschuwingsvoertuig dient ook te zijn voorzien van opschriften 'Uitzonderlijk vervoer'. Het waarschuwingsvoertuig mag geen trekker zijn. Het moet een personenauto, een voor dubbel gebruik geschikte auto of een bestelwagen zijn.

Alles overziende mag het landbouwvoertuig op deze wijze niet de weg op. Er worden verschillende overtredingen gepleegd en in dat licht is het gedrag van het meisje te begrijpen. Zij haalt immers een heel langzaam uiterst rechts rijdende trekker in die op geen enkele wijze te herkennen is als waarschuwingsvoertuig. Die trekker had ook voorgesorteerd kunnen rijden om af te slaan naar de boerderij rechts. De trekker benam hem meisje het zicht op het extreem brede landbouwvoertuig.

De heren bestuurders hebben zo, vooral voor het meisje, een onnodig gevaarlijke situatie gecreëerd.

Als alles volgens de verplichte voorschriften zou zijn gebeurd had het meisje echt niet het uitzonderlijk brede landbouwvoertuig ingehaald.